सांज दिवाणी/ : prashantdharmadhikari

** दाटून आली कातरवेळी सांज
दिवाणी/ तव अधरांना चुंबून
गेली सांज दिवाणी/ संध्यावंदन
करण्या नदीतटी संन्यासीगण /
भूलवून जाते त्यांना सुध्दा
सांज दिवाणी/ संध्याकाळी
सजणा-या त्या रातराणीला/
हिंदोळ्यावर खेळवते ना सांज
दिवाणी/ मग एकाकी होतो आपण
म्लाण मुखाने/ आठवत जाते
तिच्या मिठीतील सांज दिवाणी/
नटून थटून मग कुणी एकटे निघते
तिकडे/ वाट पाहते त्याच्याही
आधी सांज दिवाणी/ छान , मोकळ्या
अवखळणा-या केसांमधल्या/
गज-याशी त्या झोंबत असते सांज
दिवाणी/ चुडीदार मग बहरून येतो
तिने घातला/ तिच्यासवे मग बहरत
जाते सांज दिवाणी/ प्रथम
दिलेल्या पत्राचा मग दरवळ
येतो/ तिच्या तोंडूनी अवखळ
हसते सांज दिवाणी // थरथरनारा
हात पुन्हा मग ऊरी विसावे/
मंतरते त्या स्पंदानांही
सांज दिवाणी/ सात्विक स्नेहा
दिली कितीही दूषणे त्यांनी/
त्यांना सुध्दा पूरून उरते
सांज दिवाणी/
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सांजवेळी रोज गातो..... : makarandbehere

सांजवेळी रोज गातो मीच वेडा
मारवा तो का तुला का शोधतो गे
प्रीतवेडा पारवा तो तू
दिलेल्या त्या फुलांचा बहर ना
सरला अजूनी ती मिठी अन् तो
शहारा याद करतो गारवा तो धुंद
होते शब्द सारे धुंद होत्या दश
दिशा ही आजही होतो सुगंधी
आठवांचा कारवा तो ही फुले
कोमेजली गे काय हे सांगावयाचे
मीच माझ्या आसवांनी भिजवला गे
ताटवा तो शेज आहे, रात आहे,
रातराणी वाट पाहे शोधतो
त्याच्या प्रियेला मजसवे गे
चांदवा तो बेहेरे मकरंद
११०२६०३१
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

नवाच कपाळावरती डाग : अनिल रत्नाकर

लागली वाऱ्याने शिडावरती आग
तळपले वीजेचे ढगावरती नाग
वृक्ष एक लागला रात्रीत वठाया
मौनात विदारक माळावरती जाग
मूर्त ना बनली चक्काचुर भावना
अल्पायुष्य आणि सरणावरती साग
गलबलले यत्न गतायुष्य
पुसण्याचे उगवला नवाच
कपाळावरती डाग पेटला मांडव
तकलादू विचारांचा फुलारली
तेंव्हा ज्वालावरती बाग
निरर्थक धपापते रक्त
हृदयातले आठवणीचा ना
पारावरती माग सुस्तावले
आयूष्य विफल वाटेवर न मोह माया
ना कोणावरती राग
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

अनुमान! : प्रदीप कुलकर्णी

.................................................... *अनुमान!*
.................................................... एकटाच मी
काहीबाही बरळत बसलो! उदास झालो
कधी; कधी मी खिदळत बसलो! कसले
कसले अर्थ चिकटले या
शब्दांना...! घासघासले
एकेकाला...विसळत बसलो! गेलेला
अन् येणाराही क्षण बेचव हा...
जुनी-पुराणी दुःखे सगळी चघळत
बसलो! अजून उरले चार थेंब हे
आठवणींचे... काळ लोटला; मन माझे
मी निथळत बसलो! या जगण्याच्या
अनुमानाचे काय एवढे? कशात
काहीतरी आपले मिसळत बसलो! *-
प्रदीप कुलकर्णी *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2723

अनुमान! : प्रदीप कुलकर्णी

.................................................... *अनुमान!*
.................................................... एकटाच मी
काहीबाही बरळत बसलो! उदास झालो
कधी; कधी मी खिदळत बसलो! कसले
कसले अर्थ चिकटले या
शब्दांना...! घासघासले
एकेकाला...विसळत बसलो! गेलेला
अन् येणाराही क्षण बेचव हा...
जुनी-पुराणी दुःखे सगळी चघळत
बसलो! अजून उरले चार थेंब हे
आठवणींचे... काळ लोटला; मन माझे
मी निथळत बसलो! या जगण्याच्या
अनुमानाचे काय एवढे? कशात
काहीतरी आपले मिसळत बसलो! *-
प्रदीप कुलकर्णी *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/