हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये
ते घडून गेले दूर ठेवले
प्रलोभनांना, जडू नये ते जडून
गेले नाइलाज तरी किती म्हणावा
! सोशीक कणखर होण्याला
सांत्वनातले रुमाल सारे सडू
नये ते सडून गेले तसे इशारे
कळले होते तुला सुधा अन् मला
सुधा पण नाव तुझे ओठातच माझ्या
दडू नये ते दडून गेले नवसालाही
पावत होता तरी उपाशी विठूच
होता भक्त कुठे ही नव्हता !
पाया पडू नये ते पडून गेले
विश्वासाची बात नको रे ! गळा
कापतो केसाने काय सांगू मी !
कलीयुगात या नडू नये ते नडून
गेले सोपे साधे कधीच नसते गणीत
किचकट जगण्याचे सुटेल
म्हणुनी गुंतुन गेलो अडू नये
ते अडून गेले मयुरेश साने .. दि
३०- मे-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment