एक पाखरु फांदीवर फांदी हलते
खाली वर वेल लावली प्रेमाची
धोके फुलले वेलीवर भांडण होते
दिवसाशी चिडतो आपण रात्रीवर
पृथ्वी नावाचे घरटे
आकाशाच्या फांदीवर शाप किती
बनले त्यांचे दिलेत तू तर काही
वर त्यांचे बळ, त्यांची उर्जा
सरते भाषणबाजीवर जगणे भिजले
अश्रूंनी टाकू कुठल्या
दोरीवर चल मिसळू मातीत पुन्हा
खूप थांबलो मातीवर - वैभव
देशमुख
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment