काळोख : प्रशान्त वेळापुरे

काळोख मी ओठ बंद केले दु:खास
दाबण्याला ! प्रत्येक घाव बोले
दु:खास सांगण्याला ! आरोप
ठेवले का मजवर नवे नवे तू ? झालो
तुझा पुरेसे कैदेत ठेवण्याला !
मृत्युस समजलो मी आघात
यातनांचे जगणेच क्रूर होते
हासून मारण्याला ! ते रंग
फासलेले चेहरे हताश दिसती का
आरशात बघती स्वप्नास
तारण्याला ! गर्दी जरी दिसेना
मद्यालयात आता गावात मान मोठा
मद्यास प्राशण्याला ! लोकास
दोष देता, अस्वस्थ तू न व्हावे
केलेच माफ मागे तुज वचन
तोडण्याला ! हे शहर आज सारे
अंधार होत आहे अन सूर्यही
उगवतो कळोख वाटण्याला !
प्रशांत वेळापुरे पंढरपूर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/