सांजवेळी आठवांचा मेघ हा दाटे
पुन्हा अन् झरावे, आसवांना
सारखे वाटे पुन्हा... मी नसे
नुसता प्रवासी, मी दिशांचे
खेळणे पायवाटा या तरीही जोडती
फाटे पुन्हा... प्राक्तनाने
अमृताचा घोटही मज लाभला खोड ही
आहे जुनी की चित्त हे बाटे
पुन्हा... लाविली आहेत रोपे आस
कुसुमांची मनी कुंपणासाठी
जपावे लागले काटे पुन्हा... ती
पुन्हा येणार नाही मी घरा
समजावले उंबरा आता कशाला 'माप'
हे थाटे पुन्हा..? गुणगुणाया
लागलो मी 'शाम'ही माझी व्यथा
काय हा झाला गुन्हा की जीभ तो
छाटे पुन्हा?..
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2378
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment