सांज दिवाणी/ : prashantdharmadhikari

** दाटून आली कातरवेळी सांज
दिवाणी/ तव अधरांना चुंबून
गेली सांज दिवाणी/ संध्यावंदन
करण्या नदीतटी संन्यासीगण /
भूलवून जाते त्यांना सुध्दा
सांज दिवाणी/ संध्याकाळी
सजणा-या त्या रातराणीला/
हिंदोळ्यावर खेळवते ना सांज
दिवाणी/ मग एकाकी होतो आपण
म्लाण मुखाने/ आठवत जाते
तिच्या मिठीतील सांज दिवाणी/
नटून थटून मग कुणी एकटे निघते
तिकडे/ वाट पाहते त्याच्याही
आधी सांज दिवाणी/ छान , मोकळ्या
अवखळणा-या केसांमधल्या/
गज-याशी त्या झोंबत असते सांज
दिवाणी/ चुडीदार मग बहरून येतो
तिने घातला/ तिच्यासवे मग बहरत
जाते सांज दिवाणी/ प्रथम
दिलेल्या पत्राचा मग दरवळ
येतो/ तिच्या तोंडूनी अवखळ
हसते सांज दिवाणी // थरथरनारा
हात पुन्हा मग ऊरी विसावे/
मंतरते त्या स्पंदानांही
सांज दिवाणी/ सात्विक स्नेहा
दिली कितीही दूषणे त्यांनी/
त्यांना सुध्दा पूरून उरते
सांज दिवाणी/
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सांजवेळी रोज गातो..... : makarandbehere

सांजवेळी रोज गातो मीच वेडा
मारवा तो का तुला का शोधतो गे
प्रीतवेडा पारवा तो तू
दिलेल्या त्या फुलांचा बहर ना
सरला अजूनी ती मिठी अन् तो
शहारा याद करतो गारवा तो धुंद
होते शब्द सारे धुंद होत्या दश
दिशा ही आजही होतो सुगंधी
आठवांचा कारवा तो ही फुले
कोमेजली गे काय हे सांगावयाचे
मीच माझ्या आसवांनी भिजवला गे
ताटवा तो शेज आहे, रात आहे,
रातराणी वाट पाहे शोधतो
त्याच्या प्रियेला मजसवे गे
चांदवा तो बेहेरे मकरंद
११०२६०३१
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

नवाच कपाळावरती डाग : अनिल रत्नाकर

लागली वाऱ्याने शिडावरती आग
तळपले वीजेचे ढगावरती नाग
वृक्ष एक लागला रात्रीत वठाया
मौनात विदारक माळावरती जाग
मूर्त ना बनली चक्काचुर भावना
अल्पायुष्य आणि सरणावरती साग
गलबलले यत्न गतायुष्य
पुसण्याचे उगवला नवाच
कपाळावरती डाग पेटला मांडव
तकलादू विचारांचा फुलारली
तेंव्हा ज्वालावरती बाग
निरर्थक धपापते रक्त
हृदयातले आठवणीचा ना
पारावरती माग सुस्तावले
आयूष्य विफल वाटेवर न मोह माया
ना कोणावरती राग
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

अनुमान! : प्रदीप कुलकर्णी

.................................................... *अनुमान!*
.................................................... एकटाच मी
काहीबाही बरळत बसलो! उदास झालो
कधी; कधी मी खिदळत बसलो! कसले
कसले अर्थ चिकटले या
शब्दांना...! घासघासले
एकेकाला...विसळत बसलो! गेलेला
अन् येणाराही क्षण बेचव हा...
जुनी-पुराणी दुःखे सगळी चघळत
बसलो! अजून उरले चार थेंब हे
आठवणींचे... काळ लोटला; मन माझे
मी निथळत बसलो! या जगण्याच्या
अनुमानाचे काय एवढे? कशात
काहीतरी आपले मिसळत बसलो! *-
प्रदीप कुलकर्णी *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2723

अनुमान! : प्रदीप कुलकर्णी

.................................................... *अनुमान!*
.................................................... एकटाच मी
काहीबाही बरळत बसलो! उदास झालो
कधी; कधी मी खिदळत बसलो! कसले
कसले अर्थ चिकटले या
शब्दांना...! घासघासले
एकेकाला...विसळत बसलो! गेलेला
अन् येणाराही क्षण बेचव हा...
जुनी-पुराणी दुःखे सगळी चघळत
बसलो! अजून उरले चार थेंब हे
आठवणींचे... काळ लोटला; मन माझे
मी निथळत बसलो! या जगण्याच्या
अनुमानाचे काय एवढे? कशात
काहीतरी आपले मिसळत बसलो! *-
प्रदीप कुलकर्णी *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

थापाच मारणारा - : विदेश

संसार हा सुखाचा दोघात
चाललेला पत्नी मुकी मनाचा
संवाद साधलेला त्या
कुंपणावरी का ठेवू असा भरोसा
शेतास खाउनीया ज्यानेच घात
केला का सापळ्यात आला उपदेशतो
सभेला नादात तोच नेता मोहात
लालचेला थापाच मारणारा अजुनी
सभेत दिसता निवडून तोच येता
मतदार भारलेला भजनात आळवीता
भावात देव आहे बाजार का न सहता
तो भाव वाढलेला
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

बहरलेला वृक्ष होतो एकदा मी छानसा : विदेश

बहरलेला वृक्ष होतो एकदा मी
छानसा दूर गेली फूल पाने एकटा
मी हा असा जन्मता मी खूष झाले
का बरे गणगोतही जीव होता पुरुष
माझा नवस जन्माचा तसा देवही ना
जाणतो तो मुकुटचोरी जाहली मी
सदा डोकावतो झोळीत माझ्या का
असा मॉलमध्ये जात असता खूप
असतो खूष मी लांब असताना
भिकारी मीच बघतो का खिसा
श्वानही वर मान करुनी आज
भुंकेना मला राव असता मान होता
आदबीचा या बसा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

पोपडे : अनिल रत्नाकर

आयुष्य आहे तोकडे माझे आहे
जगाशी वाकडे माझे मागायचे
होते मला काही वायाच गेले
काकडे माझे संसार माझा
व्यर्थची गेला हलकेच होते
तागडे माझे भेटो तिला तो देखणा
कोणी खोटेच आहे साकडे माझे
सौंदर्य आहे सांडले येथे ना
ध्यान गेले त्याकडे माझे झाकू
कशाला देह हा माझा वृत्तांत
सारे नागडे माझे पापीच होते
वागणे तेंव्हा का काढता हो
पोपडे माझे जेंव्हा नको ते
बोललो मीही का शब्द झाले बोबडे
माझे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

मिसरा कसा असावा मिसरा कसा नसावा : मयुरेश साने

मी श्वास श्वास माझे केले
तुझ्या हवाली मुर्दाड
जीवनाला माझी दया न आली का
वस्त्रहरण चाले सामान्य
माणसाचे जे फेडतात त्यांना
मिळतात रोज शाली मी पुण्यवान
किंवा पापी म्हणा हवे तर करवून
तोच घेतो माझ्यात हालचाली
कोणी नसे कुणाचे पण सोबती
हजारो मधुनीच घेत जातो माझीच
मी खुशाली ओठात नाम देवा
जेव्हा फुलून आले काट्या -
कुट्यातुनी ही अपसूक वाट झाली
हा आरसा बिलोरी वाटे मला नकोसा
तू लाज लाजता मी बघतो मलाच
गाली हासून वेदनेचे पचवा जहर
सुखाने गाऊ नका कधीही रडक्या
उदास चाली मिसरा कसा असावा
मिसरा कसा नसावा साधीच ओळ
व्हावी संवेदनेस वाली
....मयुरेश साने...दि.२०
-नोव्हेंबर -११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

शे(अ)रो-शायरी , भाग १०: वह शख़्स कि मैं जिससे मुहब्बत नही करता : मानस६

मित्रांनो, 'प्रत्येक शेरात
एक चांगला विचार, अतिशय
साध्या, पण चटकन अपील होणाऱ्या
शैलीत मांडल्या गेलेली, कतील
शिफाई ह्यांची एक साधी-सोपी
गझल अगदी अलिकडेच माझ्या
वाचण्यात आली, आणि तीच मी
शे(अ)रो-शायरी ह्या
लेखमालेच्या १० व्या भागात
आपल्याशी 'शेअर' करतोय. मतला
असा आहे की- *वह शख़्स कि मैं
जिससे मुहब्बत नही करता हँसता
है मुझे देखके नफ़रत नहीं करता* [
१) शख़्स=व्यक्ती ] ह्या शेरातील
खुबी म्हणजे, मुहब्बत नही
करता, म्हणजे तिरस्कार करतो,
आणि नफ़रत नही करता, म्हणजे
प्रेम करते अश्या अर्थाने
केलेले शब्द-प्रयोग! शब्दार्थ
तसा अगदी सोपा आहे की, अमुक एक
व्यक्ती, की जिच्यावर मी प्रेम
करत नाही, म्हणजे तिचा
तिरस्कार करतो, ती मात्र
माझ्याकडे बघून हसते, ती माझा
तिरस्कार नाही करत, उलट
माझ्यावर प्रेमच करते.
सर्वांप्रती स्नेहाची भावना
असावी, अशी खरे तर मानवतेची
शिकवण आहे, पण तरी देखील मी
अमुक एका व्यक्तीचा तिरस्कार
करतो. पण ती व्यक्ती?... ती मात्र
माझ्या अगदी विरुद्ध
स्वभावाची आहे, दर्या-दिल आहे.
माझ्या मनात तिच्या विषयी
प्रेमाची भावना नाहीय, हे
जाणून सुद्धा ती माझा
तिरस्कार करत नाही, उलट ती
माझ्यावर स्नेहच करते. कविने
त्याला आलेल्या ह्या
जीवनानुभवाकडे तटस्थपणे
बघितल्याचे जाणवते...मी
एखाद्या व्यक्तीचा तिरस्कार
का आणि कशासाठी करतो, असा
प्रश्नच कवि स्वत:ला विचारतोय.
आपल्या मनाच्या कोतेपणाची
त्याला जाणीव होतेय. इतरांकडे
बघण्याचा किंवा त्यांच्याशी
वागण्याचा आपला attitude आपण
बदलायला हवा, आणि कुणीही
कुणाचा तिरस्कार करू नये, असेच
कविला सुचवायचे आहे. *पकड़ा ही
गया हूँ तो मुझे दार पे खींचो
सच्चा हूँ मगर अपनी वकालत नही
करता* [ १) दार=सूळ ] कवि म्हणतोय
की माझ्या हातून एखादा गुन्हा
घडताना जर मी पकडल्या गेलो
असेल तर बेलाशक मला सूळावर
द्या. मी एक सच्चा, न्याय-प्रिय
मनुष्य आहे, आणि (म्हणूनच) मला
कुठल्याही वकिलाची गरज नाहीय.
'खरे तर मला हे करायचेच
नव्हते,... त्याचे काय झाले'
अश्या सबबी मी कधीच सांगणार
नाही. माझ्या चूकांवर पांघरूण
घालण्याचे माझी वृत्ती नाहीय;
कायद्यातील पळवाटा मी कधीच
शोधणार नाही. मी चूक केलीय
त्याची पूर्ण शिक्षा मला
मिळायलाच हवी. I do not have any internal defences
inside me to cover up for my wrong deeds. *घरवालों कों
ग़फलत पे सभी कोस रहे हैं चोरों
को मगर कोई मलामत नही करता* [ १)
ग़फलत=ढिसाळपणा २)
मलामत=निर्भत्सना, निंदा ]
'घरात चोरी होणे' ह्या
घटनेकडे कवि किती वेगळ्या
दॄष्टीने पाहतोय ते
बघण्यासारखे आहे. तो म्हणतो की
घरात चोरी झाली तर सगळेजण घरात
जो राहतो त्यालाच दोष देतात.
'तुम्ही जाताना खिडकी का उघडी
ठेवलीत, कुलूप जुनेच का लावले,
घरातला लाईट चालू का ठेवला
नाही, तुम्ही आतापर्यंत
सेफ्टी डोअर का बसविले नाही?..
एक ना दोन, असे अनेक प्रश्न
घरमालकाला विचारून त्यालाच
दोषी ठरविल्या जाते. पण ज्याने
चोरी केली, त्या चोरांना कुणीच
दोष देताना, किंवा त्यांची
निंदा करताना दिसत नाही. खरे
तर चोरी करणे हा गुन्हा आहे,
घराची खिडकी उघडी ठेवून बाहेर
जाणे हा गुन्हा नाहीय. मग
ज्याचा तत्वत: दोषच नाहीय,
त्याला का म्हणून दूषणे
द्यायची, असा एक तर्क-शुद्ध
आणि बेसिक थॉट कविने मांडलाय,
जो खोडून काढता येत नाही. *किस
क़ौम के दिल में नहीं
जज़्बात-ए-इब्राहीम किस मुल्क
पर नमरूद हुकूमत नही करता* [ १)
क़ौम=वंश, राष्ट्र २)
जज़्बात=विचार, भावना ३)
इब्राहीम= एक मुस्लीम संत,
ज्यांनी आयुष्यभर सच्च्या
मुस्लीम धर्माचे तंतोतंत
पालन केले. ४) नमरूद= एक
अत्याचारी राजा, जो स्वत:लाच
ईश्वर समजायचा] आपल्या
अवती-भवती जे राजकीय नेतृत्व
दिसते त्याला अगदी लागू
पडणारा शेर आहे हा! कविने
शेराच्या दोन्ही मिसऱ्यात जे
प्रश्न विचारले आहेत, त्यातच
त्यांचे उत्तर देखील आहे! शायर
म्हणतोय की असा कुठला देश आहे
की, जेथील लोकांच्या हृदयात
आपण नेहमी धर्माने
दाखविलेल्या मार्गानेच
चालावे अशी भावना, असा नेक
विचार नाहीय? ( इथे संत
इब्राहीम ह्यांचे उदाहरण
प्रतीकात्मक आहे). जगभरात
सर्वदूर सामान्य जनता ही
सरळ-मार्गी, सत्य-प्रिय,
नेक-दिल अशीच आहे, पण असे असून
सुद्धा तिला जे राज्यकर्ते
लाभले आहेत, ते मात्र नमरूद
राजासारखेच स्वत:लाच ईश्वर
समजणारे, अहंकारी, आणि
अत्याचारी आहेत. आपलाच देश
कशाला, इतर कुठल्याही देशाचे
उदाहरण घेतले, तरिही कमी किंवा
जास्त प्रमाणात हीच
परिस्थिती दिसून येईल. हा
नियतीचा एक विचित्र संकेत
म्हणावा हवे तर, पण सरळ-मार्गी
जनतेला त्यांचे शासक मात्र
जुलूमीच असलेले लाभतात, असेच
बहुदा दिसून येते. ! देशातील
लोक जरी सत्प्रवृत्तीचे
असतील तरी राजकारणात मात्र
अपप्रवृत्तींचाच वावर जास्त
दिसतो, असेही कविला सुचवायचे
असावे. *भूला नहीं मैं आज भी
आदाब-ए-जवानी मै आज भी औरों को
नसीहत नहीं करता* [ १) आदाब=
शिष्टाचार, नियम २)
नसीहत=उपदेश ] दुसऱ्यांना
उपदेश करण्याचा अधिकार
वयोवृद्ध व्यक्तींना असतो;
कारण त्या जीवनानुभवाने
परिपक्व झालेल्या असतात. तरूण
व्यक्तींनी कुणालाही
वडिलकीचा उपदेश वगैरे करू नये,
हा समाज-मान्य प्रघात,
शिष्टाचार आहे; तसे केल्यास
त्याला अति-शहाणा समजल्या
जाते. ह्या शेरात कवि म्हणतोय
की आता जरी माझे वय झालेय,
तरिही मी दुसऱ्यांना उपदेश
किंवा सल्ला वगैरे कधीच देत
नाही. माझ्या तरुणपणीचा हा
संकेत मी अजूनही पाळतो. कारण
जरी माझे वय वाढले असेल, तरीही
दुसऱ्यांना उपदेश करण्याइतका
मी अजूनही परिपूर्ण आणि
परिपक्व झालेलो नाहीय, असे मी
समजतो! केवळ वयोवृद्ध
झाल्यामुळे एखादी व्यक्ती
दुसऱ्यांना उपदेश करण्यासाठी
परिपूर्ण होते, असे मी मानत
नाही. कविची विनम्रताच ( humility)
ह्या शेरात दिसून येते. *इंसान
ये समझें कि यहाँ दफ़्न ख़ुदा है
मैं ऐसे मज़ारों की ज़ियारत नही
करता* [ १) मज़ार= फकीराची समाधी,
२) ज़ियारत=यात्रा ] 'इथे
ईश्वराला दफ़न केलेय' असे ज्या
समाधीबाबत लोक म्हणतात त्या
समाधीवर मी तीर्थ-यात्रेसाठी
कधीच जात नाही, असे कवि
म्हणतोय. कारण ईश्वर, जो
चैतन्य-स्वरूप आहे,
सर्व-साक्षी आहे, सर्व चराचरास
व्यापून उरला आहे, त्याला कसे
काय दफ़न करता येईल? ईश्वराला
दफ़न केलेय, हा विचारच
अज्ञानमूलक आहे, जो
तात्विक-दृष्ट्या मला पटत
नाही. आणि जिथे अश्या
विचारांचे, अज्ञानी,मूढ लोक
आहेत तिथे मी कधीही जाणार
नाही, जाऊ शकत नाही. कविच्या
जीवन-विषयक चिंतनातील
प्रगल्भता इथे दिसून येते.
*दुनिया में 'क़तील' इससे
मुनाफ़िक नहीं कोई जो जुल्म तो
सहता है बग़ावत नही करता * [ १)
मुनाफ़िक= प्रतिकूल, विरुद्ध; २)
बग़ावत=बंड ] अन्याय सहन करणे हे
महत्पाप आहे ह्या गीतेतील
विचारालाच कविने इथे पुष्टी
दिलीय. मुकाट्याने अन्याय सहन
करत रहायचे पण त्याविरुद्ध
आवाज म्हणून उठवायचा नाही
अश्या ज्या व्यक्ती आहेत
त्याच मानव समाजाच्या खऱ्या
शत्रू आहेत. जुलूम करणाऱ्या
लोकांचे, समाजातील अश्या 'बंड
न करण्याच्या'
प्रवृत्तीमुळेच फावते. अश्या
लोकांमुळेच मानव जातीचे,
जगाचे खरे नुकसान झालेय असे
शायर म्हणतोय. आपल्या समाजात
तर सर्वदूर हेच चित्र बघायला
मिळते, नाही का? -मानस६ (जयंत
खानझोडे)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2718

शे(अ)रो-शायरी , भाग १०: वह शख़्स कि मैं जिससे मुहब्बत नही करता : मानस६

मित्रांनो, 'प्रत्येक शेरात
एक चांगला विचार, अतिशय
साध्या, पण चटकन अपील होणाऱ्या
शैलीत मांडल्या गेलेली, कतील
शिफाई ह्यांची एक साधी-सोपी
गझल अगदी अलिकडेच माझ्या
वाचण्यात आली, आणि तीच मी
शे(अ)रो-शायरी ह्या
लेखमालेच्या १० व्या भागात
आपल्याशी 'शेअर' करतोय. मतला
असा आहे की- *वह शख़्स कि मैं
जिससे मुहब्बत नही करता हँसता
है मुझे देखके नफ़रत नहीं करता* [
१) शख़्स=व्यक्ती ] ह्या शेरातील
खुबी म्हणजे, मुहब्बत नही
करता, म्हणजे तिरस्कार करतो,
आणि नफ़रत नही करता, म्हणजे
प्रेम करते अश्या अर्थाने
केलेले शब्द-प्रयोग! शब्दार्थ
तसा अगदी सोपा आहे की, अमुक एक
व्यक्ती, की जिच्यावर मी प्रेम
करत नाही, म्हणजे तिचा
तिरस्कार करतो, ती मात्र
माझ्याकडे बघून हसते, ती माझा
तिरस्कार नाही करत, उलट
माझ्यावर प्रेमच करते.
सर्वांप्रती स्नेहाची भावना
असावी, अशी खरे तर मानवतेची
शिकवण आहे, पण तरी देखील मी
अमुक एका व्यक्तीचा तिरस्कार
करतो. पण ती व्यक्ती?... ती मात्र
माझ्या अगदी विरुद्ध
स्वभावाची आहे, दर्या-दिल आहे.
माझ्या मनात तिच्या विषयी
प्रेमाची भावना नाहीय, हे
जाणून सुद्धा ती माझा
तिरस्कार करत नाही, उलट ती
माझ्यावर स्नेहच करते. कविने
त्याला आलेल्या ह्या
जीवनानुभवाकडे तटस्थपणे
बघितल्याचे जाणवते...मी
एखाद्या व्यक्तीचा तिरस्कार
का आणि कशासाठी करतो, असा
प्रश्नच कवि स्वत:ला विचारतोय.
आपल्या मनाच्या कोतेपणाची
त्याला जाणीव होतेय. इतरांकडे
बघण्याचा किंवा त्यांच्याशी
वागण्याचा आपला attitude आपण
बदलायला हवा, आणि कुणीही
कुणाचा तिरस्कार करू नये, असेच
कविला सुचवायचे आहे. *पकड़ा ही
गया हूँ तो मुझे दार पे खींचो
सच्चा हूँ मगर अपनी वकालत नही
करता* [ १) दार=सूळ ] कवि म्हणतोय
की माझ्या हातून एखादा गुन्हा
घडताना जर मी पकडल्या गेलो
असेल तर बेलाशक मला सूळावर
द्या. मी एक सच्चा, न्याय-प्रिय
मनुष्य आहे, आणि (म्हणूनच) मला
कुठल्याही वकिलाची गरज नाहीय.
'खरे तर मला हे करायचेच
नव्हते,... त्याचे काय झाले'
अश्या सबबी मी कधीच सांगणार
नाही. माझ्या चूकांवर पांघरूण
घालण्याचे माझी वृत्ती नाहीय;
कायद्यातील पळवाटा मी कधीच
शोधणार नाही. मी चूक केलीय
त्याची पूर्ण शिक्षा मला
मिळायलाच हवी. I do not have any internal defences
inside me to cover up for my wrong deeds. *घरवालों कों
ग़फलत पे सभी कोस रहे हैं चोरों
को मगर कोई मलामत नही करता* [ १)
ग़फलत=ढिसाळपणा २)
मलामत=निर्भत्सना, निंदा ]
'घरात चोरी होणे' ह्या
घटनेकडे कवि किती वेगळ्या
दॄष्टीने पाहतोय ते
बघण्यासारखे आहे. तो म्हणतो की
घरात चोरी झाली तर सगळेजण घरात
जो राहतो त्यालाच दोष देतात.
'तुम्ही जाताना खिडकी का उघडी
ठेवलीत, कुलूप जुनेच का लावले,
घरातला लाईट चालू का ठेवला
नाही, तुम्ही आतापर्यंत
सेफ्टी डोअर का बसविले नाही?..
एक ना दोन, असे अनेक प्रश्न
घरमालकाला विचारून त्यालाच
दोषी ठरविल्या जाते. पण ज्याने
चोरी केली, त्या चोरांना कुणीच
दोष देताना, किंवा त्यांची
निंदा करताना दिसत नाही. खरे
तर चोरी करणे हा गुन्हा आहे,
घराची खिडकी उघडी ठेवून बाहेर
जाणे हा गुन्हा नाहीय. मग
ज्याचा तत्वत: दोषच नाहीय,
त्याला का म्हणून दूषणे
द्यायची, असा एक तर्क-शुद्ध
आणि बेसिक थॉट कविने मांडलाय,
जो खोडून काढता येत नाही. *किस
क़ौम के दिल में नहीं
जज़्बात-ए-इब्राहीम किस मुल्क
पर नमरूद हुकूमत नही करता* [ १)
क़ौम=वंश, राष्ट्र २)
जज़्बात=विचार, भावना ३)
इब्राहीम= एक मुस्लीम संत,
ज्यांनी आयुष्यभर सच्च्या
मुस्लीम धर्माचे तंतोतंत
पालन केले. ४) नमरूद= एक
अत्याचारी राजा, जो स्वत:लाच
ईश्वर समजायचा] आपल्या
अवती-भवती जे राजकीय नेतृत्व
दिसते त्याला अगदी लागू
पडणारा शेर आहे हा! कविने
शेराच्या दोन्ही मिसऱ्यात जे
प्रश्न विचारले आहेत, त्यातच
त्यांचे उत्तर देखील आहे! शायर
म्हणतोय की असा कुठला देश आहे
की, जेथील लोकांच्या हृदयात
आपण नेहमी धर्माने
दाखविलेल्या मार्गानेच
चालावे अशी भावना, असा नेक
विचार नाहीय? ( इथे संत
इब्राहीम ह्यांचे उदाहरण
प्रतीकात्मक आहे). जगभरात
सर्वदूर सामान्य जनता ही
सरळ-मार्गी, सत्य-प्रिय,
नेक-दिल अशीच आहे, पण असे असून
सुद्धा तिला जे राज्यकर्ते
लाभले आहेत, ते मात्र नमरूद
राजासारखेच स्वत:लाच ईश्वर
समजणारे, अहंकारी, आणि
अत्याचारी आहेत. आपलाच देश
कशाला, इतर कुठल्याही देशाचे
उदाहरण घेतले, तरिही कमी किंवा
जास्त प्रमाणात हीच
परिस्थिती दिसून येईल. हा
नियतीचा एक विचित्र संकेत
म्हणावा हवे तर, पण सरळ-मार्गी
जनतेला त्यांचे शासक मात्र
जुलूमीच असलेले लाभतात, असेच
बहुदा दिसून येते. ! देशातील
लोक जरी सत्प्रवृत्तीचे
असतील तरी राजकारणात मात्र
अपप्रवृत्तींचाच वावर जास्त
दिसतो, असेही कविला सुचवायचे
असावे. *भूला नहीं मैं आज भी
आदाब-ए-जवानी मै आज भी औरों को
नसीहत नहीं करता* [ १) आदाब=
शिष्टाचार, नियम २)
नसीहत=उपदेश ] दुसऱ्यांना
उपदेश करण्याचा अधिकार
वयोवृद्ध व्यक्तींना असतो;
कारण त्या जीवनानुभवाने
परिपक्व झालेल्या असतात. तरूण
व्यक्तींनी कुणालाही
वडिलकीचा उपदेश वगैरे करू नये,
हा समाज-मान्य प्रघात,
शिष्टाचार आहे; तसे केल्यास
त्याला अति-शहाणा समजल्या
जाते. ह्या शेरात कवि म्हणतोय
की आता जरी माझे वय झालेय,
तरिही मी दुसऱ्यांना उपदेश
किंवा सल्ला वगैरे कधीच देत
नाही. माझ्या तरुणपणीचा हा
संकेत मी अजूनही पाळतो. कारण
जरी माझे वय वाढले असेल, तरीही
दुसऱ्यांना उपदेश करण्याइतका
मी अजूनही परिपूर्ण आणि
परिपक्व झालेलो नाहीय, असे मी
समजतो! केवळ वयोवृद्ध
झाल्यामुळे एखादी व्यक्ती
दुसऱ्यांना उपदेश करण्यासाठी
परिपूर्ण होते, असे मी मानत
नाही. कविची विनम्रताच ( humility)
ह्या शेरात दिसून येते. *इंसान
ये समझें कि यहाँ दफ़्न ख़ुदा है
मैं ऐसे मज़ारों की ज़ियारत नही
करता* [ १) मज़ार= फकीराची समाधी,
२) ज़ियारत=यात्रा ] 'इथे
ईश्वराला दफ़न केलेय' असे ज्या
समाधीबाबत लोक म्हणतात त्या
समाधीवर मी तीर्थ-यात्रेसाठी
कधीच जात नाही, असे कवि
म्हणतोय. कारण ईश्वर, जो
चैतन्य-स्वरूप आहे,
सर्व-साक्षी आहे, सर्व चराचरास
व्यापून उरला आहे, त्याला कसे
काय दफ़न करता येईल? ईश्वराला
दफ़न केलेय, हा विचारच
अज्ञानमूलक आहे, जो
तात्विक-दृष्ट्या मला पटत
नाही. आणि जिथे अश्या
विचारांचे, अज्ञानी,मूढ लोक
आहेत तिथे मी कधीही जाणार
नाही, जाऊ शकत नाही. कविच्या
जीवन-विषयक चिंतनातील
प्रगल्भता इथे दिसून येते.
*दुनिया में 'क़तील' इससे
मुनाफ़िक नहीं कोई जो जुल्म तो
सहता है बग़ावत नही करता * [ १)
मुनाफ़िक= प्रतिकूल, विरुद्ध; २)
बग़ावत=बंड ] अन्याय सहन करणे हे
महत्पाप आहे ह्या गीतेतील
विचारालाच कविने इथे पुष्टी
दिलीय. मुकाट्याने अन्याय सहन
करत रहायचे पण त्याविरुद्ध
आवाज म्हणून उठवायचा नाही
अश्या ज्या व्यक्ती आहेत
त्याच मानव समाजाच्या खऱ्या
शत्रू आहेत. जुलूम करणाऱ्या
लोकांचे, समाजातील अश्या 'बंड
न करण्याच्या'
प्रवृत्तीमुळेच फावते. अश्या
लोकांमुळेच मानव जातीचे,
जगाचे खरे नुकसान झालेय असे
शायर म्हणतोय. आपल्या समाजात
तर सर्वदूर हेच चित्र बघायला
मिळते, नाही का? -मानस६ (जयंत
खानझोडे)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

kode : sahachar

hi divyaachi jyot ashi an tej tichya cheheryache, kode padle patangaas tya
bhasm kuthe vhayaache?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

---- खुशाली ---- : नेहा

तुझ्या पाहिल्या आजच्या
हालचाली तशी राहिले मी तुझ्या
भोवताली . !! तुझ्या कल्पनेला
तुझी रे शिदोरी फुलाला कळू दे
कळीची खुशाली . !! कुणा सांग आता
समत्स्या जहाली तुझ्या पंच
तारांत माझी हवाली .!! जरी लागली
आग आता घराला विझेना तरी पेटवू
रे मशाली . !! मला ही कळू दे तुला
ही कळू दे तुझे एक आंदन तुझी रे
खुशाली .!! तुझ्या वागण्याला
कसे आठवावे तुझे ओठ आले कसे
काय गाली .!! नेहा परी ..
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://khavaiyya.com/node/

परत आला अल्लड पाउस : manisha bangar -belge

"परत आला अल्लड पाउस अन हसले
बेधुंद वारे... पुन्हा एकदा परत
आले स्वप्नच सारे " ज्यांनी
तुज्या ओठांवर कितीदा जिव
गमावले ते पुन्हा एकदा जिवंत
झालेत सारे ..... "परत आला .....
पुन्हा एकदा ...... कुठे होते
ह्रदय हरवलेले पुन्हा एकदा
परत आले संदर्भ सारे........ "परत
आला ....... पुन्हा एकदा .... जे
आठवनीत तुज्या होते सुकले परत
एकदा फुलले गुलाब सारे...... "परत
आला ... पुन्हा एकदा ..... प्रश्न
पुन्हा का मांडले कितादा दिले
उत्तर तुला सारे..... "परत आला .....
पुन्हा एकदा .... आत्ता नव्याने
उघडले परत एकदा हिशोब सारे परत
आला ....... पुन्हा एकदा .....
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

असंभव : आनंदयात्री

कशास त्याची वाट पहावी, जे
घडणे आहेच असंभव उत्तर बदलत
नाही, तरिही, करते मन आशाळू
आर्जव या काठावर जसे पोचलो,
त्यांच्यासाठी परके झालो
मुठीत अजुनी धरले आहे
पैलतिराचे साखर-शैशव पत्राचा
मायना तसाही बदलावा लागणार
तुजला (फक्त बदललेल्या
पत्त्यावर आता सारी पत्रे
पाठव) इथून वाटा वेगवेग़ळ्या -
तुझे चांदणे सोबत नेतो माझ्या
नशिबातील पोकळी भाळी
चंद्रामागे गोंदव अवचित
स्मरते कातरवेळी तिला वगळुनी
तिची सावली जीव तिथे अडकून
राहतो धरून काळोखाचा विस्तव
जगता ते लिहिलेच पाहिजे असली
काही सक्ती आहे? सोडुन जावे
काळापाशी दुखलेल्याही
श्वासाचे शव वाट एकही कधीच
बहुधा मुक्कामाला पोचत नाही
प्राण थांबती अर्ध्यावरती,
पुढे भटकती नुसते अवयव कविता
म्हणते - "ऐक जरासे! पाठलाग
शब्दांचा थांबव! माझ्यामध्ये
उतरत नाही हल्ली अपुल्या
नात्याची चव!" - नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2710

असंभव : आनंदयात्री

कशास त्याची वाट पहावी, जे
घडणे आहेच असंभव उत्तर बदलत
नाही, तरिही, करते मन आशाळू
आर्जव या काठावर जसे पोचलो,
त्यांच्यासाठी परके झालो
मुठीत अजुनी धरले आहे
पैलतिराचे साखर-शैशव पत्राचा
मायना तसाही बदलावा लागणार
तुजला (फक्त बदललेल्या
पत्त्यावर आता सारी पत्रे
पाठव) इथून वाटा वेगवेग़ळ्या -
तुझे चांदणे सोबत नेतो माझ्या
नशिबातील पोकळी भाळी
चंद्रामागे गोंदव अवचित
स्मरते कातरवेळी तिला वगळुनी
तिची सावली जीव तिथे अडकून
राहतो धरून काळोखाचा विस्तव
जगता ते लिहिलेच पाहिजे असली
काही सक्ती आहे? सोडुन जावे
काळापाशी दुखलेल्याही
श्वासाचे शव वाट एकही कधीच
बहुधा मुक्कामाला पोचत नाही
प्राण थांबती अर्ध्यावरती,
पुढे भटकती नुसते अवयव कविता
म्हणते - "ऐक जरासे! पाठलाग
शब्दांचा थांबव! माझ्यामध्ये
उतरत नाही हल्ली अपुल्या
नात्याची चव!" - नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2710

येत नाही मी : अनिल रत्नाकर

जा हो जा येत नाही मी भाव कुणा
देत नाही मी ना कळले काय झाले
ते माझ्या कवेत नाही मी गैरसमज
आज नाही ते भलत्याच नशेत नाही
मी माझे मी भोगत आहे पुण्य
कुना देत नाही मी व्यर्थ जगणे
जाहले आता त्याच्या वाचेत
नाही मी रे , वेडया चालले मी बघ
जा तू वाटेत नाही मी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

स्त्री : ganeshnikam18

जन्मताच मिळाला मरण्याचा
आशिर्वाद मला करंटी एवढी
निघाले, आईनेच नाकारले दूध मला
माझे कुठे बारसे झाले?
माझ्यासाठी कुठे जन्म सोहळा
होता? मी स्त्री म्हणून
जन्मले, हाच होता शाप मला माझी
न वाट वाकडी होती, न
चारित्र्यावर ठिपका होता मग
का यशालाही मी नको होते, आणि
सुखांनीही नाकारले मला
कोणाला मी हाक मारू, सारेच
लाचार येथे, मुठीत जीव घेऊन
जगणारे हुंदका माझा अजून
खंबीर आहे, आधारासाठी नको या
जगाचा हात मला तोडली मी यांची
सारीच बंधने, आणि घेतली उंच
भरारी पोहचले जेव्हा
शिखरावरी, दिसला सूर्यही
मावळतांना मला मी रणात अजून
उभी आहे, दु:खांनो जरा सावरून
या ही लढाई मी जिंकणारच,
स्व:तवर आहे विश्वास मला
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

वेधला जीव, मलूल नेत्राने : sachin.kulkarni78

आठवितो दिन, दुधात साखरेचे
येउनी भेटणे, प्रिय सखीचे ते
सर्व स्थित, न; कसाही प्रश्न
होता रोजचे भेटणे, हा प्रयास
होता सांजसंध्या, सखीने
अवतरावे प्रेम अमुचे, कसे ते
फुलवावे साखरेचे; ते दूध, आज
नासलेले घरुनी सारे; ते, विरोध
झेललेले क्षण रुतला, असा ऊरात
माझ्या त्याने पेरले, दु:ख
मनात माझ्या रोजचा दिन, रोजचा
प्रकार माझा वेळ फिरली, झाला
नकार माझा माझी न हरकत, विरोध
आप्तांचा हताश मी; त्यात,
विलाप आसवांचा हळवी ती हरली,
वितळली मनाने नकार माझा, पचवून
निरीच्छेने मीही हरलो, तश्या
वियोगाने वेधला जीव, मलूल
नेत्राने
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

...व्यवसाय मी : अनिल रत्नाकर

पापाकडे खेचलो गेलो काय मी?
आयुष्य ऊगा खुरटले बोन्साय मी
। सैतान जागाच झाला माझ्यातला
हा मांडला भावनांचा व्यवसाय
मी लाथाडले नेहमी त्यांनी ते
मला त्या पायरीशी कसे नेले पाय
मी? नेतो मला तो कसाई कापायला
गोठ्यातली दावणीची ती गाय मी
वेड्यापरी तापतो आहे रोज मी
भट्टीतली लाजरी ओशट साय मी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

असंभव : आनंदयात्री

कशास त्याची वाट पहावी, जे
घडणे आहेच असंभव उत्तर बदलत
नाही, तरिही, करते मन आशाळू
आर्जव या काठावर जसे पोचलो,
त्यांच्यासाठी परके झालो
मुठीत अजुनी धरले आहे
पैलतिराचे साखर-शैशव पत्राचा
मायना तसाही बदलावा लागणार
तुजला (फक्त बदललेल्या
पत्त्यावर आता सारी पत्रे
पाठव) इथून वाटा वेगवेग़ळ्या -
तुझे चांदणे सोबत नेतो माझ्या
नशिबातील पोकळी भाळी
चंद्रामागे गोंदव अवचित
स्मरते कातरवेळी तिला वगळुनी
तिची सावली जीव तिथे अडकून
राहतो धरून काळोखाचा विस्तव
जगता ते लिहिलेच पाहिजे असली
काही सक्ती आहे? सोडुन जावे
काळापाशी दुखलेल्याही
श्वासाचे शव वाट एकही कधीच
बहुधा मुक्कामाला पोचत नाही
प्राण थांबती अर्ध्यावरती,
पुढे भटकती नुसते अवयव कविता
म्हणते - "ऐक जरासे! पाठलाग
शब्दांचा थांबव! माझ्यामध्ये
उतरत नाही हल्ली अपुल्या
नात्याची चव!" - नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

बत्तीस तारखेला : गंगाधर मुटे

*बत्तीस तारखेला* भलत्याच
ऐनवेळी, हटकून तोल गेला नादान
सद्गुणांनी अवसानघात केला
जागून रात्र सारी, उपयोग काय
झाला? सावज रणात येता, कुत्रा
पळून गेला सांगू नकोस भलते
सलतेच तू बहाणे उरलाय शब्द
केवळ, का ओल आटलेला? नेमून
लक्ष्य केले साधेपणास माझ्या
झालीय तीच राणी, माझा गुलाम
केला समजायला हवे ते, समजून आज
आले काही इलाज नाही, पोटातल्या
भुकेला लोंढेच घोषणांचे
दिल्लीवरून आले येणार वित्त
आहे, बत्तीस तारखेला त्याचे
रडून झाले, रडतोय मी अजूनी
हिसकून का बरे मग, माझा रुमाल
नेला? राज्यात भेकडांच्या,
जनतेस अभय नाही सोकावलाय
मृत्यू तो रक्त चाखलेला * -
गंगाधर मुटे* -----------------------------------
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

आभास : sandip

हा ओळखीचा, तुझा श्वास होता की
हा नुसताच, आभास होता पाहिले
जरा दारात, चौफेर नजरेने
धुक्यातही तुझ्याच,
चेहऱ्याचा भास होता मैफिलीत
गाताना , पापणीस ओल आली तो
ओघळणारा अश्रूही, ...जरा उदास
होता गेल्या अनेक राती,
भिजल्या अनेक वाती तो विझलेला
दिवा, माझ्या दारास होता न कधी
जमले जगणे, हा तुझाच फास होता
मरणे घेऊन जगणारा, माझाच श्वास
होता नको अता ओळखूस,
निखारयातल्या कणांना तो
पेटलेला गाव, जरा खास होता
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

बेलगाम घोडा : सदिप

बेलगाम घोडा तुझ्यासाठी सुखं
मी माळत होतो, एकटाच त्या सोबत
मी दरवळत होतो. झाली
राखरांगोळी या आयुष्याची,
तुझ्यासाठीच माझा जीव मी जाळत
होतो. घटका मोजतोय शेवटच्या या
आयुष्याच्या काटेरी आठवणीं
पुन्हा-पुन्हा मी चाळत होतो.
सरींवर सरी सोसल्या या
पावसाच्या डोळ्यातल्या
अश्रुनी मला मी गाळत होतो.
होळी झाली पाहिलेल्या सगळ्या
स्वप्नांची तुझ्या
स्वप्नांच्या रंगात मी मिसळत
होतो. लगाम घातलीस तु आशा
आकांक्षा बेलगाम घोड्यासारखा
मी उधळत होतो. संदीप
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हुंदका ओठातला पोटात नाही : supriya.jadhav7

हुंदका ओठातला पोटात नाही
प्रेम व्यवहारातले, सत्यात
नाही मोजता खोली विचारांची
कळाले बोलतो नुसतेच, आचारात
नाही हिरकणीइतकीच फरपट रोज
होते.. फक्त अमुचा लेख
अभ्यासात नाही धावतो आहेस
परदेशी कशाला...? गोष्ट कुठली
आपुल्या देशात नाही मी
तुझ्यातिल माणसावर भाळलेली
हात धरलेला कुण्या ओघात नाही
याचसाठी माफ करते सर्व काही...
सोसल्याविन सौख्य संसारात
नाही उमलणे नसतेच सोपे जाण
वेडे... का फ़ुलांनी सोसले आघात
नाही? वतनदारी राहिली ना आज
येथे अर्थ कतॄत्वातला, नावात
नाही -सुप्रिया.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

अस्तित्व दान केले : गंगाधर मुटे

*अस्तित्व दान केले* असणेच आज
माझे, नसण्यासमान केले
माझ्याच सावलीने अस्तित्व
दान केले मस्तीत टाकलेल्या,
एकाच पावलाने पावित्र्य आज
माझे, दोलायमान केले हळवा नकोस
होऊ, अश्रू मला म्हणाले संतप्त
हुंदक्यांनी, माझे निदान केले
चंचूप्रवेश ज्यांचा हळुवार
पावलांनी त्या शुभ्र
कावळ्यांनी उद्ध्वस्त रान
केले वाचाळ वल्गनांना
वैतागलो पुरेसा कानास
वेधणारे, रस्ते किमान केले
इवल्या जगात माझ्या, मी रांगतो
अजूनी निष्कपट भावनेला
देदीप्यमान केले जळले न रोज
जेव्हा, चुल्ह्यातले निखारे
तेव्हा "अभय" भुकेला,
धारिष्ट्यवान केले - गंगाधर
मुटे ------------------------------- या रचनेचे
प्रताधिकार सुरक्षित आहेत.
-------------------------------
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

क्षण एक पुरे जगण्यास खरा : मयुरेश साने

हसलास किती मज सांग जरा क्षण
एक पुरे जगण्यास खरा सुचतील
मला तितक्या गझला छळ ती ल मला
जितक्या नजरा जगणार किती
मरणार किती सुटली न कुणा बघ
येरझ रा फसवे असणे फसवे नसणे
जगण्यात तुझा नखरा न खरा सरणा
वर ही दरवळ दरवळ जगणेच जणू
गजरा गजरा मयुरेश
साने...३०-औग-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

रोज आहे.. : गुज माझे मनासवे

दोषी कुणा धरावे, अंधार फार
आहे वाती दिव्या-दिव्यांच्या
विझतात रोज आहे.! येथे भीती
कशाची, हे तर जिणे जगाचे येथेच
भ्रष्ट सोहळे सजतात रोज आहे.!
या कोवळ्या मनांचे घेणे इथे
कुणाला तिरड्याच भावनांच्या
उठतात रोज आहे.! सामान्य
जीवनाला वाली कुणीच नाही
उंबरे बड्या घरांचे झिजतात
रोज आहे.! जगणे इथे नकोसे,
सुटकाही होत नाही दीर्घायुषी
आयुष्य छळतेच रोज आहे.!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

काळ : जयन्ता५२

असाही कधी संशयी काळ येतो न
केला गुन्हा मी तरी आळ येतो
दिली मी जरी उत्तरे योग्य सारी
पुन्हा परतुनी तोच वेताळ येतो
घसा कोरडा, पाय थकले तशातच
पुढे बोडका, तापला माळ येतो
चुली पेटवाया इथे आग नाही
कुठोनी घरे जाळण्या जाळ येतो?
कधी वाटते की जगावे जरासे कसा
नेमका न्यावया काळ येतो
------------------------- जयन्ता५२
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

''मागणे'' : कैलास

गृहस्थाश्रमालाच वैरागतो मी
*जगावेगळे मागणे मागतो मी*
भिती वाटते या जगाची कश्याने?
जिथे झोप घ्यावी,तिथे जागतो मी
कुणाचे कधी फार ऐकून घेतो कधी
वाटले तोफही डागतो मी मला
वेदने का अशी गाठते तू? तुझा
सांग ना काय गे लागतो मी? कधी
सौम्य वागायचो मीहि आता जशाला
तसे तेवढे वागतो मी हजेरी तुझी
मज कधी भावलेली अता फार
''कैलास'' वैतागतो मी. -डॉ.कैलास
गायकवाड
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

''सरावाने'' : कैलास

कोंडून आसवांना डोळ्यात
सरावाने चिक्कार सहन केले
आघात सरावाने जमलेच गणित
नाही,जगण्याचे मरण्याचे
मरतोय रोज थोडा,जगण्यात
सरावाने आयुष्य
कंठल्यावर्,झोपडपट्टीमध्ये
मी वावरेन म्हणतो,नरकात
सरावाने धागा मिळतो न
सुई,दु:खीत काय घेवुन काळीज
फाटलेले,शिवतात सरावाने
लपवून वेदनेला,''कैलास''
घालतोहे सदरा सुखी
जनाचा,अंगात सरावाने.
--डॉ.कैलास गायकवाड.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

मी कुठे शोधू अता ती ओळखीची माणसे : शाम

मी कुठे शोधू अता ती ओळखीची
माणसे वेगळे केले स्वतःचे
विश्व ज्यांनी छानसे... कोरडया
होतात भेटी ओल नाही कालची फक्त
देखाव्यास उरले चेहर्‍यावरचे
हसे... रोज होतो घात माझा रोजचे
आघात हे सोकलेल्या वेदनेला हे
नवे ना फारसे... आर्त किंकाळी
कळीची आजही मी ऐकली वंशवेलीने
किती घ्यावे बळी अजुनी असे?
दूर गेली पैंजणेही उंबरा
ओलांडुनी चार भिंतींना अता या
घर म्हणावे मी कसे? रोज येण्या
वेळ होतो गोष्ट अर्धी राहते
चुंबितो मग वाट बघुनी झोपलेली
पाडसे... मी दिलेले ते खुलासे
मान्यही झाले तरी बोलणारे
बोलले काही असे काही तसे... 'शाम'
का धुंडाळतो तू माणसांना त्या
अता? घेतले उचलून ज्यांनी
सावलीचेही ठसे...
......................................................शाम
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हे फुलांचे उधान झाडांना... : वैभव देशमुख

हे फुलांचे उधान झाडांना एक
उरले न पान झाडांना थांबतो
सावलीमधे कोणी वाटतो हाच मान
झाडांना गूण हा त्या महान
झाडांचा खुटवती ते लहान
झाडांना ऐकती दूरच्या ऋतूंना
ते तीक्ष्ण असतात कान झाडांना
ते न पुसतात जात कोणाची धर्म
सारे समान झाडांना का अताशा
कमी पडे छाया पाहिजे का दुकान
झाडांना र्‍हस्व होत्या सरी
वळीवाच्या दीर्घ होती तहान
झाडांना - वैभव देशमुख
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2698

हे फुलांचे उधाण झाडांना... : वैभव देशमुख

हे फुलांचे उधान झाडांना एक
उरले न पान झाडांना थांबतो
सावलीमधे कोणी वाटतो हाच मान
झाडांना गूण हा त्या महान
झाडांचा खुटवती ते लहान
झाडांना ऐकती दूरच्या ऋतूंना
ते तीक्ष्ण असतात कान झाडांना
ते न पुसतात जात कोणाची धर्म
सारे समान झाडांना का अताशा
कमी पडे छाया पाहिजे का दुकान
झाडांना र्‍हस्व होत्या सरी
वळीवाच्या दीर्घ होती तहान
झाडांना - वैभव देशमुख
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2698

हे फुलांचे उधाण झाडांना... : वैभव देशमुख

हे फुलांचे उधाण झाडांना एक
उरले न पान झाडांना थांबतो
सावलीमधे कोणी वाटतो हाच मान
झाडांना गूण हा त्या महान
झाडांचा खुटवती ते लहान
झाडांना ऐकती दूरच्या ऋतूंना
ते तिक्ष्ण असतात कान झाडांना
ते न पुसतात जात कोणाची धर्म
सारे समान झाडांना का अताशा
कमी पडे छाया पाहिजे का दुकान
झाडांना र्‍हस्व होत्या सरी
वळीवाच्या दीर्घ होती तहान
झाडांना - वैभव देशमुख
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

फिरून यायचे इथे टळेल का कधी? : मिल्या

तुझे तुलाच सत्य हे, कळेल का
कधी? फिरून यायचे इथे, टळेल का
कधी? खुशाल फेक रोज घाण
त्यामधे नवी अखंड वाहता झरा
मळेल का कधी? नभाहुनी धराच
ज्यास्त ओढ लावते म्हणून पान
कोवळे गळेल का कधी? तुझ्या
कथेमधे अमूल्य अर्थ आढळे उगाच
हा समाज कळवळेल का कधी? कुकर्म
आमचेच मात्र दूषणे तुला शनी
तुझे नशीब फळफळेल का कधी? सदैव
टाकतोस तू जपून पावले तुझा ठसा
धुळीत आढळेल का कधी? गढूळता
अशी कधी कुठे न पाहिली अश्या
मनात चंद्र विरघळेल का कधी?
फटी अनेक ठेवल्यास ओंजळीस तू
सुखासुखीच ज्योत तळमळेल का
कधी? दिलीस जी व्यथा तिलाच फूल
मानले म्हणून ती सदैव दर्वळेल
का कधी? मना तुला हवे तसे घडेल
का कधी? कळेलही तुल परी वळेल का
कधी?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2697

फिरून यायचे इथे टळेल का कधी? : मिल्या

तुझे तुलाच सत्य हे, कळेल का
कधी? फिरून यायचे इथे, टळेल का
कधी? खुशाल फेक रोज घाण
त्यामधे नवी अखंड वाहता झरा
मळेल का कधी? नभाहुनी धराच
ज्यास्त ओढ लावते म्हणून पान
कोवळे गळेल का कधी? तुझ्या
कथेमधे अमूल्य अर्थ आढळे उगाच
हा समाज कळवळेल का कधी? कुकर्म
आमचेच मात्र दूषणे तुला शनी
तुझे नशीब फळफळेल का कधी? सदैव
टाकतोस तू जपून पावले तुझा ठसा
धुळीत आढळेल का कधी? गढूळता
अशी कधी कुठे न पाहिली अश्या
मनात चंद्र विरघळेल का कधी?
फटी अनेक ठेवल्यास ओंजळीस तू
सुखासुखीच ज्योत तळमळेल का
कधी? दिलीस जी व्यथा तिलाच फूल
मानले म्हणून ती सदैव दर्वळेल
का कधी? मना तुला हवे तसे घडेल
का कधी? कळेलही तुल परी वळेल का
कधी?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

माझी ललाटरेषा : गंगाधर मुटे

*माझी ललाटरेषा* धुंदीत
वैभवाच्या, मस्तीत चूर झाली
माझी ललाटरेषा, मजला फितूर
झाली तब्बेत माणसाची, आहे जटील
कोडे जी काल भ्याड होती, ती आज
शूर झाली ते वीर स्वाभिमानी,
जे झुंजले रणाला औलाद आज
त्यांची, का "जी हुजूर" झाली? घे
घट्ट आवळूनी, करपाश रेशमाचे
भासे असे जसे की, दमछाक दूर
झाली घे हा 'अभय' पुरावा,
त्यांच्या परिश्रमाचा ती
माणसेच होती, जी कोहिनूर झाली -
गंगाधर मुटे -------------------------------
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

'काळ' माझा : राहुल राऊत

हा असा बेकार गेला काळ माझा,
राहिला आता तळाशी गाळ माझा!
थांबलो मी काळ होता धावणारा,
काळ झाला आज कर्दनकाळ माझा!
उमलली नाहीत कोठेही फुले, जन्म
ऐसा जाहला खडकाळ माझा! सांगुनी
सोडून गेली माणसे हि, एवढा
त्यांना कसा लडिवाळ माझा!
सांगतो माझी कहानी मीच मजला,
मीच विक्रम मीच अन वेताळ माझा!
राहुल राऊत, गडचिरोली
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

मला सांभाळले आहे.. : ज्ञानेश.

========================= कसे घर बांधता येते
तुला ह्रदयात हातांनी ? तुला
नक्कीच आहे घडवले निष्णात
हातांनी ! कशाला आंधळा हा
चाचपडतो रोज तार्‍यांना ?
कदाचित वाचता येते तयाला रात
हातांनी कुठे वाळूतले किल्ले,
कुठे स्वप्नातले इमले किती
उधळून आलो मी, तुझ्या पश्चात
हातांनी ऋणी आहेत काही
पापण्या, कायम अशासाठी- कधीही
एकटे ना सोडले दु:खात हातांनी !
मला कळते; तरीही वाटते की तूच
सांगावे, (जसे लाडावलेले मूल
नाही खात हातांनी ) नसू दे
स्पर्श सोन्याचा, तरीही गर्व
आहे की- बनवल्या ओंजळी नाही
उभ्या जन्मात हातांनी ! किती
हे पारदर्शी हासणे निद्रिस्त
बाळाचे.. कुणी गोंजारते आहे
जणू स्वप्नात हातांनी ! जिथे
संवादण्याचे संपते सामर्थ्य
शब्दांचे, अशा वेळी धरावे फक्त
आपण हात हातांनी.. बनू लागेल
आता शस्त्र या प्रत्येक
दगडाचे, सुटू लागेल आता प्रश्न
हा रस्त्यात, हातांनी तसे
नास्तिक्य माझे ठाम आहे, मात्र
जाणवते.. मला सांभाळले आहे
कुण्या अज्ञात हातांनी !!
-ज्ञानेश. ==========================
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2694

मला सांभाळले आहे.. : ज्ञानेश.

========================= कसे घर बांधता येते
तुला ह्रदयात हातांनी ? तुला
नक्कीच आहे घडवले निष्णात
हातांनी ! कशाला आंधळा हा
चाचपडतो रोज तार्‍यांना ?
कदाचित वाचता येते तयाला रात
हातांनी कुठे वाळूतले किल्ले,
कुठे स्वप्नातले इमले किती
उधळून आलो मी, तुझ्या पश्चात
हातांनी ऋणी आहेत काही
पापण्या, कायम अशासाठी- कधीही
एकटे ना सोडले दु:खात हातांनी !
मला कळते; तरीही वाटते की तूच
सांगावे, (जसे लाडावलेले मूल
नाही खात हातांनी ) नसू दे
स्पर्श सोन्याचा, तरीही गर्व
आहे की- बनवल्या ओंजळी नाही
उभ्या जन्मात हातांनी ! किती
हे पारदर्शी हासणे निद्रिस्त
बाळाचे.. कुणी गोंजारते आहे
जणू स्वप्नात हातांनी ! जिथे
संवादण्याचे संपते सामर्थ्य
शब्दांचे, अशा वेळी धरावे फक्त
आपण हात हातांनी.. बनू लागेल
आता शस्त्र या प्रत्येक
दगडाचे, सुटू लागेल आता प्रश्न
हा रस्त्यात, हातांनी तसे
नास्तिक्य माझे ठाम आहे, मात्र
जाणवते.. मला सांभाळले आहे
कुण्या अज्ञात हातांनी !!
-ज्ञानेश. ==========================
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

''जगाचे कायदे पाळू,सुखाने हारण्यासाठी'' : कैलास

कुणाशी बोललो नाही कधी
संवादण्यासाठी अताशा ढोल
वाजवतो जरासा गाजण्यासाठी
फ़ुकाचा शोधतो कागद,जिणे
संपून गेल्यावर, पुन्हा आलेख
जगण्याचे ,नव्याने
आखण्यासाठी प्रकाशाने गरीबी
जाहली उघडी, बघावे का जरा
जाळून सूर्याला,पुन्हा
अंधारण्यासाठी? सदा लाथाडले
आहे जगाने दु:ख देवूनी कधी
भेटेल संधी हे जगत
झिडकारण्यासाठी नियम पाळून
कोणी ही कुठे जिंकायचा नाही
जगाचे कायदे पाळू,सुखाने
हारण्यासाठी जगाने जाणली
"कैलास"ची नुकतीच श्रीमंती
जरासा संकुचित झालो ,इथे
विस्तारण्यासाठी --डॉ.कैलास
गायकवाड
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

विपरीत : विजय दि. पाटील

आलिंगनामध्ये तुझ्या हल्ली
कुठे ती बात येते? काहीतरी
विपरीत "आयुष्या" तुझ्या
माझ्यात येते लांबून मी
शाब्बासकी देतो तुझ्या
फटकळपणाला अगदी स्वतःवर वेळ
आली की शिवी तोंडात येते अपघात
झालेल्या ठिकाणी थांबतो
क्षणभर परंतू लोकल अता येईल,
गेले पाहिजे.... ध्यानात येते
बिनधास्त पैसे काढले अन घेतले
मी जे हवे ते कित्येक वर्षे
हीच खोटी बातमी स्वप्नात येते
होतिल कशा गझला सफाईदार?... मोठा
प्रश्न आहे हे विस्कळित जीवन
जसे आहे तसे शेरात येते मी
मागतो इतकेच... मृत्यो, न्यायला
येशील तेव्हा तितकीच आली
पाहिजे जितकी मजा जगण्यात
येते ---------------------------- विजय दिनकर
पाटील 'कणखर'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तुझी नजर : मिल्या

मायबोलीवर कैलास गायकवाड
ह्यांनी दिलेल्या 'खोल खोल
आतवर तुझी नजर' ह्या
मिसर्‍यावर रचलेली गझल खोल
खोल आतवर तुझी नजर काळजास
पाडते अजून घर एवढा उगाच का
चढेल ज्वर? खोल खोल आतवर तुझी
नजर घाव हा तुझा तसा जुनाच पण
आजही जखम तशीच... ओलसर एक तर
उधार चेहरा तुझा त्यात लिंपले
थरांवरून थर सांग ना सुगंध हा
लपेल का? आणतो कुठूनही तुझी
खबर तप्त अन उजाड वाळवंट मी दे
तुझेच मेघ अन तुझीच सर रंगहीन
वस्त्र जीवना तुझे दु:ख
त्यावरी करे कलाकुसर घ्यायचे
असेल तर कवेत घे पण नकोच
स्पर्श हे सटरफटर मी तुला हवा
तसा दिसेन पण आरसा जरा
स्वत:समोर धर श्वास तो शिधा
म्हणून वाटतो नवल काय जर असेल
त्यांत खर दु:ख फार तर असेल
वीतभर पाहिजे रुमाल मात्र
हातभर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2684

गात येथे तू उगा का थांबलेला : विदेश

गात येथे तू उगा का थांबलेला
वाहवा तो करुन मारा पेंगलेला !
जाउ दे त्याला किती उंचावरीही
- दोर आम्ही नीट त्याचा
कापलेला तोंड भरुनी मानलेला
जो सलोखा पाठ फिरताना गळा का
दाबलेला ? काल माशी ना उठे
नाकावरीची - आज मिरवी शूर नेता
गाजलेला ! शांतिचा नारा घुमे
दाही दिशांना नेम तो जनतेवरी
का रोखलेला ?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2688

सरहदी का शोधती मग झुंजण्याची कारणे? (तरही) : supriya.jadhav7

सरहदी का शोधती मग झुंजण्याची
कारणे? (तरही) अंतरीचा घाव ताजा
गंधण्याची कारणे, काय होती
वेदना आनंदण्याची कारणे ?
साजणाचे भास होते की सुखाचे
चांदणे... मध्यराती रोमरोमी
धुंदण्याची कारणे चांदण्याची
रात्र जेव्हा मीलना खोळंबते...
लागती का हात-हाती गुंफ़ण्याची
कारणे? खेळता का डाव अर्धा,
व्यर्थ वाटू लागतो.... रास्त जर
होती मनाच्या गुंतण्याची
कारणे ना तुला कळली कधी जी, ना
मलाही गावली... उत्तरा
खोळंबलेली भांडण्याची कारणे
जो नको तो ऐनवेळी कारणाविन
गाठतो... नेमकी तू टाळली बघ
भेटण्याची कारणे यंव होती
कारणे अन त्यंव होती कारणे... का
कधी पडताळली नाकारण्याची
कारणे? एक जर बंदे खुदाचे,
ईश्वराची लेकरे... सरहदी का
शोधती मग झुंजण्याची कारणे?
श्वास-श्वासा जोडण्याला जन्म
सारा भांडले श्वास गेला
ताडताना संपण्याची कारणे शेर
सव्वा-शेर होते, गझलियत होती
जरी ना 'प्रिया' कळली गझल, ना
गंडण्याची कारणे.
-सुप्रिया(जोशी) जाधव.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2689

मी तुझा,तुझा असेन आमरण : कैलास

संशया करु नकोस आक्रमण मी
तुझा,तुझा असेन आमरण सांगतो
मनास, "विसरलो तुला" हीच तर
तुझी मुळात आठवण फ़ुंकणे,पिणे
असभ्य वाटले आजकाल हेच सभ्य
आचरण हासण्यास माझिया फ़सू
नका हासणे मुखावरील आवरण
बोलवे कुणी,तिथे न जायचो पोचलो
तिथे,जिथे न आवतण. डॉ.कैलास
गायकवाड
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2687

आरोपि : रुशिकेश

बघ पुन्हा लुटारू तुला लुटतील
सारे अंगावरील तारे तेंव्हा
तुटतील सारे गोकुळात खेळतो
हरी खेळ खड्यांचा सांभाळ राधे
माट तुझे फुटतील सारे चिमुटभर
दाण्याची वाट किती पहावी बघ
अंगणातले थवे तुझ्या उटतील
सारे कुणी पायात बांधला
तुझ्या साखळदंड मुख्य आरोपी
आता निर्दोष सुटतील सारे तू आज
नव्हे कालचीच वार्ता होतीस
बंद पिंजऱ्यात दम तुझे घुटतील
सारे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

आरोपी : रुशिकेश

बघ पुन्हा लुटारू तुला लुटतील
सारे अंगावरील तारे तेंव्हा
तुटतील सारे गोकुळात खेळतो
हरी खेळ खड्यांचा सांभाळ राधे
माट तुझे फुटतील सारे चिमुटभर
दाण्याची वाट किती पहावी बघ
अंगणातले थवे तुझ्या उटतील
सारे कुणी पायात बांधला
तुझ्या साखळदंड मुख्य आरोपी
आता निर्दोष सुटतील सारे तू आज
नव्हे कालचीच वार्ता होतीस
बंद पिंजऱ्यात दम तुझे घुटतील
सारे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सरहदी का शोधती मग झुंजण्याची कारणे? (तरही) : supriya.jadhav7

सरहदी का शोधती मग झुंजण्याची
कारणे? (तरही) अंतरीचा घाव ताजा
गंधण्याची कारणे, काय होती
वेदना आनंदण्याची कारणे ?
साजणाचे भास होते की सुखाचे
चांदणे... मध्यराती रोमरोमी
धुंदण्याची कारणे चांदण्याची
रात्र जेव्हा मीलना खोळंबते...
लागती का हात-हाती गुंफ़ण्याची
कारणे? खेळता का डाव अर्धा,
व्यर्थ वाटू लागतो.... रास्त जर
होती मनाच्या गुंतण्याची
कारणे ना तुला कळली कधी जी, ना
मलाही गावली... उत्तरा
खोळंबलेली भांडण्याची कारणे
जो नको तो ऐनवेळी कारणाविन
गाठतो... नेमकी तू टाळली बघ
भेटण्याची कारणे यंव होती
कारणे अन त्यंव होती कारणे... का
कधी पडताळली नाकारण्याची
कारणे? एक जर बंदे खुदाचे,
ईश्वराची लेकरे... सरहदी का
शोधती मग झुंजण्याची कारणे?
श्वास-श्वासा जोडण्याला जन्म
सारा भांडले श्वास गेला
ताडताना संपण्याची कारणे शेर
सव्वा-शेर होते, गझलियत होती
जरी ना 'प्रिया' कळली गझल, ना
गंडण्याची कारणे.
-सुप्रिया(जोशी) जाधव.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

गात येथे तू उगा का थांबलेला : विदेश

गात येथे तू उगा का थांबलेला
वाहवा तो करुन मारा पेंगलेला !
जाउ दे त्याला किती उंचावरीही
- दोर आम्ही नीट त्याचा
कापलेला तोंड भरुनी मानलेला
जो सलोखा पाठ फिरताना गळा का
दाबलेला ? काल माशी ना उठे
नाकावरीची - आज मिरवी शूर नेता
गाजलेला ! शांतिचा नारा घुमे
दाही दिशांना नेम तो जनतेवरी
का रोखलेला ?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

मी तुझा,तुझा असेन आमरण : कैलास

संशया करु नकोस आक्रमण मी
तुझा,तुझा असेन आमरण सांगतो
मनास, "विसरलो तुला" हीच तर
तुझी मुळात आठवण फ़ुंकणे,पिणे
असभ्य वाटले आजकाल हेच सभ्य
आचरण हासण्यास माझिया फ़सू
नका हासणे मुखावरील आवरण
बोलवे कुणी,तिथे न जायचो पोचलो
तिथे,जिथे न आवतण. डॉ.कैलास
गायकवाड
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

जन्मभर.... : supriya.jadhav7

* खोल खोल आतवर तुझी नजर गुंतले
जिच्यात मी निमीषभर आर्जवे
खट्याळ पाहण्यातली का करी
अजाणता मनात घर ? थोपवू नको
विजेस वादळा हाय! मी उभी जळेन
फ़ारतर नेमकाच प्रश्न टाळलास
तू बोललो जरी बरेच आजवर शांतता
टिकेल का घरी सख्या, संशयास
मानशील मित्र जर निर्विवाद
लाव सोक्षमोक्ष तू धिंड काढ
वाटल्यास 'दर-बदर' राहिले
खरेच ओळखायचे काढले उणे-दुणेच
जन्मभर -सुप्रिया.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

मोहरा : वीरेद्र बेड्से

हा नको..तो बरा. ही जगाची
तर्‍हा. यार एकच खरा; लोचनीचा
झरा. घात करतो सदा; देखणा चेहरा.
खेळ हा तर जुना; मी नवा मोहरा.
जीव वेडा-खुळा; हावरा.. कावरा.
तू गड्या जीवना... मखमली पिंजरा.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तुझी नजर : मिल्या

मायबोलीवर कैलास गायकवाड
ह्यांनी दिलेल्या 'खोल खोल
आतवर तुझी नजर' ह्या
मिसर्‍यावर रचलेली गझल खोल
खोल आतवर तुझी नजर काळजास
पाडते अजून घर एवढा उगाच का
चढेल ज्वर? खोल खोल आतवर तुझी
नजर घाव हा तुझा तसा जुनाच पण
आजही जखम तशीच... ओलसर एक तर
उधार चेहरा तुझा त्यात लिंपले
थरांवरून थर सांग ना सुगंध हा
लपेल का? आणतो कुठूनही तुझी
खबर तप्त अन उजाड वाळवंट मी दे
तुझेच मेघ अन तुझीच सर रंगहीन
वस्त्र जीवना तुझे दु:ख
त्यावरी करे कलाकुसर घ्यायचे
असेल तर कवेत घे पण नकोच
स्पर्श हे सटरफटर मी तुला हवा
तसा दिसेन पण आरसा जरा
स्वत:समोर धर श्वास तो शिधा
म्हणून वाटतो नवल काय जर असेल
त्यांत खर दु:ख फार तर असेल
वीतभर पाहिजे रुमाल मात्र
हातभर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

;;;;;;;;;;;;;छळतील माणसे हि ;;;;;;;;;;;;;;; : अतुल राणे

न कुणा कळलीत न कळतील माणसे हि ,
अन अशीच वागुनी छळतील माणसे हि
! पाऊले दमतील अन रमतील जेव्हा
'हे' कुठे , वेग मी घेता जरा,
जळतील माणसे हि ! 'राम' चे
गुणगान अन हनुमान यांचा सारथी,
सोडूनी पहा खुले ,चळतील माणसे
हि ! कोण जाईल यांसावे ती कासवे
जिंकायला ! टाकुनी कधीही मला
पळतील माणसे हि ! टाकुनी
विश्वास हा निश्वास रे सोडू
नका, न कुणा फळलीत न फळतील
माणसे हि ! ;;;;;;;;;;;;;;;;;;; अतुल राणे
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

;;;;;;;;;;;;;छळतील माणसे हि ;;;;;;;;;;;;;;; : अतुल राणे

न कुणा कळलीत न कळतील माणसे हि ,
अन अशीच वागुनी छळतील माणसे हि
! पाऊले दमतील अन रमतील जेव्हा
'हे' कुठे , वेग मी घेता जरा,
जळतील माणसे हि ! 'राम' चे
गुणगान अन हनुमान यांचा सारथी,
सोडूनी पहा खुले ,चळतील माणसे
हि ! कोण जाईल यांसावे ती कासवे
जिंकायला ! टाकुनी कधीही मला
पळतील माणसे हि ! टाकुनी
विश्वास हा निश्वास रे सोडू
नका, न कुणा फळलीत न फळतील
माणसे हि ! ;;;;;;;;;;;;;;;;;;; अतुल राणे
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

आज वळून पाहताना : मन_ईशा

आज वळून पाहताना जीवना, तुला
शोधावे लागले , किती काळ लोटला
मधे हे मला मोजावे लागले.
कोंडलेल्या भावनांना व्यक्त
ना केले कधी, हृदयी जे घुसमटले
ते मला सोसावे लागले. सापडला
नाही मजला चेहरा हा तुझा कधी ,
रोज नवे मुखवटे तुझे हे मला
ओळखावे लागले. निसटलेल्या
नात्यांची वाटली ना खंत कधी ,
पण बांधणारे बंध कोणते ? हे मला
आठवावे लागले. या सुखानो वाट
चुकवूनी माझ्याही दारी कधी,
दु:ख लिम्पुनी घर माझे हे मला
सारवावे लागले. भूतकाळाची
करुन पाहु उजळणी ती पुन्हा
कधी, किती राहिले 'हातचे' बाकी
हे मला मांडावे लागले. वाट
पहाते तुझी जीवना, भेटुन जा
एकदा कधी , तुझे केवढे हे ऋण
मजवरी, मला फेडावे लागले. आज
वळून पाहताना जीवना, तुला
शोधावे लागले किती काळ लोटला
मधे हे मला मोजावे लागले.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

आज वळून पाहताना : मन_ईशा

आज वळून पाहताना जीवना, तुला
शोधावे लागले , किती काळ लोटला
मधे हे मला मोजावे लागले.
कोंडलेल्या भावनांना व्यक्त
ना केले कधी, हृदयी जे घुसमटले
ते मला सोसावे लागले. सापडला
नाही मजला चेहरा हा तुझा कधी ,
रोज नवे मुखवटे तुझे हे मला
ओळखावे लागले. निसटलेल्या
नात्यांची वाटली ना खंत कधी ,
पण बांधणारे बंध कोणते ? हे मला
आठवावे लागले. या सुखानो वाट
चुकवूनी माझ्याही दारी कधी,
दु:ख लिम्पुनी घर माझे हे मला
सारवावे लागले. भूतकाळाची
करुन पाहु उजळणी ती पुन्हा
कधी, किती राहिले 'हातचे' बाकी
हे मला मांडावे लागले. वाट
पहाते तुझी जीवना, भेटुन जा
एकदा कधी , तुझे केवढे हे ऋण
मजवरी, मला फेडावे लागले. आज
वळून पाहताना जीवना, तुला
शोधावे लागले किती काळ लोटला
मधे हे मला मोजावे लागले.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

आज वळून पाहताना : मन_ईशा

*आज वळून पाहताना जीवना, तुला
शोधावे लागले , किती काळ लोटला
मधे हे मला मोजावे लागले.
कोंडलेल्या भावनांना व्यक्त
ना केले कधी, हृदयी जे घुसमटले
ते मला सोसावे लागले. सापडला
नाही मजला चेहरा हा तुझा कधी ,
रोज नवे मुखवटे तुझे हे मला
ओळखावे लागले. निसटलेल्या
नात्यांची वाटली ना खंत कधी ,
पण बांधणारे बंध कोणते ? हे मला
आठवावे लागले. या सुखानो वाट
चुकवूनी माझ्याही दारी कधी,
दु:ख लिम्पुनी घर माझे हे मला
सारवावे लागले. भूतकाळाची
करुन पाहु उजळणी ती पुन्हा
कधी, किती राहिले 'हातचे' बाकी
हे मला मांडावे लागले. वाट
पहाते तुझी जीवना, भेटुन जा
एकदा कधी , तुझे केवढे हे ऋण
मजवरी, मला फेडावे लागले. आज
वळून पाहताना जीवना, तुला
शोधावे लागले किती काळ लोटला
मधे हे मला मोजावे लागले. *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

आले वादळ गेले वादळ... : अनंत नांदुरकर खलिश

आले वादळ गेले वादळ कसे न
मिटले आठवणींच्या वाळूवरचे
ठसे न मिटले अंतरातला कोलाहल
मी आत कोंडला या माझ्या पण
ओठावरचे हसे न मिटले जिंकुन
गेले दुर्दैवच ती कासव शर्यत
पण मनातल्या इच्छेचे ते ससे न
मिटले डोळ्यादारी प्राण
ओतुनी उभी प्रतिक्षा मिटले
होते डोळे क्षणभर जसे न मिटले
जळले विझले विझले जळले ह्रदय
कोवळे हाय तरी पण तिला हवे ते
तसे न मिटले घे खांद्यावर तुच
आपुली त्यागपताका मी वचनाचा
बांधिल माझे वसे न मिटले
.....अनंत नांदुरकर (खलिश)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2678

आले वादळ गेले वादळ... : अनंत नांदुरकर खलिश

आले वादळ गेले वादळ कसे न
मिटले आठवणींच्या वाळूवरचे
ठसे न मिटले अंतरातला कोलाहल
मी आत कोंडला या माझ्या पण
ओठावरचे हसे न मिटले जिंकुन
गेले दुर्दैवच ती कासव शर्यत
पण मनातल्या इच्छेचे ते ससे न
मिटले डोळ्यादारी प्राण
ओतुनी उभी प्रतिक्षा मिटले
होते डोळे क्षणभर जसे न मिटले
जळले विझले विझले जळले ह्रदय
कोवळे हाय तरी पण तिला हवे ते
तसे न मिटले घे खांद्यावर तुच
आपुली त्यागपताका मी वचनाचा
बांधिल माझे वसे न मिटले
.....अनंत नांदुरकर (खलिश)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

कशासाठी कुणासाठी... : अनंत नांदुरकर खलिश

कशासाठी कुणासाठी झुरायाचे
उगा आता सुगंधाच्या पुन्हा
पाठी पळायाचे उगा आता धरायाची
उन्हे हाती कुणाच्या
हासण्यासाठी कुणाला सावली
देण्या जळायाचे उगा आता अता ना
तो ऋतू वेडा न वेड्या चांदण्या
तैशा नभाशी खिन्न चंद्राला
बघायाचे उगा आता मनाच्या खोल
अंधारी कुणी या ओतल्या तारा
किती आभास मी वेडे जपायाचे उगा
आता पुन्हा डोळ्यातले पाणी
पुन्हा ओठात थरथरणे कशाला ते
जुने गाणे म्हणायाचे उगा आता
कुणाला लागतो वैरी मनाशी
दोसती माझी सुखाने एकमेकांना
छळायाचे उगा आता .....अनंत
नांदुरकर (खलिश)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2673

गझल : मयुरेश साने

निरोपाच्या क्षणी डोळ्यात
पाणी दाटले होते मला माझ्याच
अश्रूंनी असे गोंजारले होते
वसंता आजही नाही तुला जमले तसे
फुलणे फुले वेचायला जाताच
काटे बोचले होते जमेला घेत
गेलो जी सुखाची वाटली नाती
दुखाच्या कारणांना मी खरे
धुंडाळले होते अता पाऊल पडते
पावसाचे वाकडे तिकडे तुझ्या
गालावरी त्याचे ॠतू रेंगाळले
होते तुझ्या उमलून येण्याला
मिळाला अर्थ गंधाचा तुझ्या
श्वासात थोडे श्वास माझे
माळले होते मयुरेश साने.. दि
..०३- जुलै-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2677

गझल : मयुरेश साने

निरोपाच्या क्षणी डोळ्यात
पाणी दाटले होते मला माझ्याच
अश्रूंनी असे गोंजारले होते
वसंता आजही नाही तुला जमले तसे
फुलणे फुले वेचायला जाताच
काटे बोचले होते जमेला घेत
गेलो जी सुखाची वाटली नाती
दुखाच्या कारणांना मी खरे
धुंडाळले होते अता पाऊल पडते
पावसाचे वाकडे तिकडे तुझ्या
गालावरी त्याचे ॠतू रेंगाळले
होते तुझ्या उमलून येण्याला
मिळाला अर्थ गंधाचा तुझ्या
श्वासात थोडे श्वास माझे
माळले होते मयुरेश साने.. दि
..०३- जुलै-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सवय : मंदार जनार्दन वाळिंबे

तुझ्या नसण्याची आता सवय झाली
आहे, एकटे जगण्याची आता सवय
झाली आहे! हातात हात गुंफूनी
चाललो होतो कधी, एकटे
चालण्याची आता सवय झाली आहे!
तुझ्या वाटेतील काटे मी वेचले
होते कधी, माझ्या पायांना
काट्यांची आता सवय झाली आहे!
तुझ्या डोळयातील आसू माझे
डोळे होते प्याले, माझ्या
डोळयांना रड्ण्याची आता सवय
झाली आहे! आठ्वणींवर तुझ्या मी
जगलो असतो कसाही, आठवणींनाच
मरण्याची आता सवय झाली आहे!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

ऐ गझल... : कमलाकर देसले

मी तुला वाचून घडलो ऐ गझल ; मी
तुझ्या प्रेमात पडलो ऐ गझल..
छिद्र का तू भावनेला पाडले ?
केवढा मी आज रडलो ऐ गझल.. मी तसा
भित्राच होतो.आज पण- तू सवे
येताच लढलो ऐ गझल.. बोललो मी
सत्य जेव्हाही इथे ; बघ
व्यवस्थेलाच नडलो ऐ गझल..
स्वच्छ झाला ,स्पष्ट झाला बोध
अन ; मी कुठे नाहीच अडलो ऐ गझल..
मी रसीकांच्या मनातिल बोललो ;
नम्रतेने उंच चढलो ऐ गझल..
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

श्वासांचा या ब्रेक दाबता मृत्यूचे ये गाव मनोहर : मयुरेश साने

श्वासांचा या ब्रेक दाबता
मृत्यूचे ये गाव मनोहर सुख
दु:खांच्या रहदारीतील जीवन
म्हणजे नुसती घर घर मरून
सुद्धा जिवंत राहते भूक कधी रे
शमायची ही ? मनातले मांडे
खाण्याला अजून बाकी थोडे जर तर
चरित्र नायक लिहून गेले
आत्मचरित्रात हेच आपल्या खरे
जगाया उशीर झाला मरून गेलो
हळूच भर भर ललाटि रेखाटून
भुमीका श्वास श्वास मोजून
बिदागी मृत्यूच्या या
नाटिकेत मी जगणे हे केवळ
मध्यंतर शोभिवंत या जगात माझे
विचार ठरले जूनीच अडगळ खोल खोल
सोसून वेदना हसत मुखाने जगणे
वर वर मयुरेश साने..दि २९- जून
-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

कशासाठी कुणासाठी... : अनंत नांदुरकर खलिश

कशासाठी कुणासाठी झुरायाचे
उगा आता सुगंधाच्या पुन्हा
पाठी पळायाचे उगा आता धरायाची
उन्हे हाती कुणाच्या
हासण्यासाठी कुणाला सावली
देण्या जळायाचे उगा आता अता ना
तो ऋतू वेडा न वेड्या चांदण्या
तैशा नभाशी खिन्न चंद्राला
बघायाचे उगा आता मनाच्या खोल
अंधारी कुणी या ओतल्या तारा
किती आभास मी वेडे जपायाचे उगा
आता पुन्हा डोळ्यातले पाणी
पुन्हा ओठात थरथरणे कशाला ते
जुने गाणे म्हणायाचे उगा आता
कुणाला लागतो वैर मनाशी दोसती
माझी सुखाने एकमेकांना
छळायाचे उगा आता .....अनंत
नांदुरकर (खलिश)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2673

कशासाठी कुणासाठी... : अनंत नांदुरकर खलिश

कशासाठी कुणासाठी झुरायाचे
उगा आता सुगंधाच्या पुन्हा
पाठी पळायाचे उगा आता धरायाची
उन्हे हाती कुणाच्या
हासण्यासाठी कुणाला सावली
देण्या जळायाचे उगा आता अता ना
तो ऋतू वेडा न वेड्या चांदण्या
तैशा नभाशी खिन्न चंद्राला
बघायाचे उगा आता मनाच्या खोल
अंधारी कुणी या ओतल्या तारा
किती आभास मी वेडे जपायाचे उगा
आता पुन्हा डोळ्यातले पाणी
पुन्हा ओठात थरथरणे कशाला ते
जुने गाणे म्हणायाचे उगा आता
कुणाला लागतो वैर मनाशी दोसती
माझी सुखाने एकमेकांना
छळायाचे उगा आता .....अनंत
नांदुरकर (खलिश)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

असा ताठ तोरा जिराफात नाही : मयुरेश साने

तसा फारसा खोल आघात नाही तुझा
हूंदकाही ठरावात नाही
कुणाच्या मनाचा कसा ठाव
घ्यावा कसे हातचेही हिशोबात
नाही कशाने तुझ्या बेरजा होत
गेल्या विरुनी तुझ्या अठवणी
जात नाही सुन्या काळजाच्या
किती पायवाटा प्रवासी कुणीही
प्रवासात नाही उभा जन्म जाळून
आरास केली तुझी सावलीही
निरोपात नाही उपोशण करावे
कुणीही कधीही पुढारी बनूनी
कुणी खात नाही घरी बैसलेले कसे
षंढ पाहू ? कशी आज तरवार
म्यानात नाही तुझे
मोगर्‍याचे हवे श्वास ताजे
तसा तेवढा मी सुवासात नाही जरी
रोज सत्कार केले फुलांनी
नशीबात माझ्या तुझा हात नाही
नको गुंतवू तू मनाला कुठेही
तुझ्या आतले भाव विश्वात नाही
मना ने मनालाच सन्मानितो मी
असा ताठ तोरा जिराफात नाही
मयुरेश साने..२२ जून ११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तो पूर पावसाचा - : विदेश

तो पूर पावसाचा डोळ्यांत
साठलेला प्रेमात भंगता मी
डोळ्यांत दाटलेला |१| आकाश भार
झेले लाखो पतंग उडता माझा पतंग
दिसतो तो खूप फाटलेला |२| लाभात
खूप आता व्यवहार येथ झाले
व्यवहार नेमका का माझाच
घाटलेला |३| माझ्या मनांत
घुसले तव वार पापण्यांचे जखमी
कसा ग सांगू आनंद वाटलेला |४|
रस्ते अनेक दिसती ओसाड चालता
मी वाटयास मात्र माझ्या गर्दी
झपाटलेला |५|
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

हा आहे खडतर रस्ता.. : शाम

सुख दु:खांनी भरलेला हा आहे
खडतर रस्ता जगण्याचा मार्ग
म्हणावा की आहे अडसर रस्ता ती
एक भेट ही अपुली घडली असती का
केंव्हा ? शहरात तुझ्या अन्
माझ्या नसता कुठला जर रस्ता हा
रिवाज सप्तपदीचा पाळूया आपण
दोघे मी धरीन तोलुन तुजला तू
माझा सावर रस्ता मज वचन दिले
तू जेथे त्या चौकामध्ये आता
तुकडे स्वप्नांचे करतो मज
दिसतो कातर रस्ता मग सांत्वन
करून माझे ते झोपी गेले सारे
जागला संगती माझ्या हा माझ्या
खातर रस्ता तू समजू नकोस
मृत्यो हा जन्म कोरडा गेला घे
बघून मी जाताना होईल ओलसर
रस्ता (देउन 'गझलदीप' हाती मज
लिहिते केले त्यांनी दाविला
गुरूने मजला हा इतका सुंदर
रस्ता) --शाम
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2667

असा ताठ तोरा जिराफात नाही : मयुरेश साने

तसा फारसा खोल आघात नाही तुझा
हूंदकाही ठरावात नाही
कुणाच्या मनाचा कसा ठाव
घ्यावा हच्चेच आता हिशोबात
नाही कशाने तुझ्या बेरजा होत
गेल्या विरुनी तुझ्या अठवणी
जात नाही सुन्या काळजाच्या
किती पायवाटा प्रवासी कुणीही
प्रवासात नाही प्रस्तावना
फक्त आरास पानी तुझी सावलीही
निरोपात नाही उपोशणेही करतात
सारे नुसतेच आता कुणी खात नाही
घरी बैसलेले असे षंढ पाहू (न)
तरवार ही आज म्यानात नाही
विरूनी पुन्हा एक अक्रोष गेला
भिकारी म्हणा न्याय, दानात
नाही तु श्वासातले मोगरे माळ
थोडे तितका अजुन मी सुवासात
नाही सत्कार होतात हस्ते
फुलांच्या नशीबात माझ्या
तुझा हात नाही नको गुंतवू तू
मनाला कुठेही तुझ्या आतले भाव
विश्वात नाही मना ने मनालाच
सन्मानितो मी असा ताठ तोरा
जिराफात नाही मयुरेश साने..२२
जून ११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हळूहळू : मयुरेश साने

बघ तुला तुझे छळेल लाजणे
हळूहळू ऊन ही तसे बनेल चांदणे
हळूहळू गाळतेस तू मलाच टाळतेस
बोलणे मी तरी तुझे बनेन मागणे
हळूहळू आरसा नको बघूस तू मला
बघून घे झोप ही तुझी बनेल
जागणे हळूहळू सांग ना
तुझ्याविना कसा जगू कसा मरू आस
अंतरात श्वास सांडणे हळूहळू
आत्म सूख लाभता तुला कळेल
नेमके धावणे तुझे बनेल रांगणे
हळूहळू आजही खुळा वसंत मागतो
तुझी अदा तो सुधा शिकेल आसु
ढाळणे हळूहळू मयुरेश साने .. दि
.१९-जून-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2669

हळूहळू : मयुरेश साने

बघ तुला तुझे छळेल लाजणे
हळूहळू ऊन ही तसे बनेल चांदणे
हळूहळू गाळतेस तू मलाच टाळतेस
बोलणे मी तरी तुझे बनेन मागणे
हळूहळू आरसा नको बघूस तू मला
बघून घे झोप ही तुझी बनेल
जागणे हळूहळू सांग ना
तुझ्याविना कसा जगू कसा मरू आस
अंतरात श्वास सांडणे हळूहळू
आत्म सूख लाभता तुला कळेल
नेमके धावणे तुझे बनेल रांगणे
हळूहळू आजही खुळा वसंत मागतो
तुझी अदा तो सुधा शिकेल आसु
ढाळणे हळूहळू मयुरेश साने .. दि
.१९-जून-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हळू हळू... : मयुरेश साने

गांधिवाद खुंटिलाच टांगले
हळू हळू उपोषणेच वाटतात चोचले
हळू हळू सणासुदीत उत्सवात
उसवले खिसे किती जितेपणी
कितीक पिंड पोसले हळू हळू
शिव्याच घालतो जरी राजकारणास
मी आरशात मी मलाच सोसले हळू
हळू भोगतोय मी सुखात
बोचर्‍याच जाणिवा सूख कसे मऊ
निघेल बोचले हळूहळू भूक
राजकारणी - नाइलाज केवढा
शोशितांचेच रक्त शोशले
हळूहळू मयुरेश साने .. दि
१८-जून-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हा आहे खडतर रस्ता.. : शाम

सुख दु:खांनी भरलेला हा आहे
खडतर रस्ता जगण्याचा मार्ग
म्हणावा की आहे अडसर रस्ता ती
एक भेट ही अपुली घडली असती का
केंव्हा ? शहरात तुझ्या अन्
माझ्या नसता कुठला जर रस्ता हा
रिवाज सप्तपदीचा पाळूया आपण
दोघे मी धरीन तोलुन तुजला तू
माझा सावर रस्ता मज वचन दिले
तू जेथे त्या चौकामध्ये आता
तुकडे स्वप्नांचे करतो मज
दिसतो कातर रस्ता मग सांत्वन
करून माझे ते झोपी गेले सारे
जागला संगती माझ्या हा माझ्या
खातर रस्ता तू समजू नकोस
मृत्यो हा जन्म कोरडा गेला घे
बघून मी जाताना होईल ओलसर
रस्ता (देउन 'गझलदीप' हाती मज
लिहिते केले त्यांनी दाविला
गुरूने मजला हा इतका सुंदर
रस्ता) --शाम
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

असं पहिलं प्रेम माझं... : Deepak Sonar

कधी होकार,कधी नकार, असं पहिलं
प्रेम माझं.. कोवळ्या मनावर
गंभीर वार,असं पहिलं प्रेम
माझं.. मला अपेक्षा साथ,प्रेम
अन मनाची तिच्या, तिला हवा
बंगला कार,असं पहिलं प्रेम
माझं.. कश्या सोबत खातात प्रेम,
हे तिला समजलेच नाही,
तिच्यामते हा "चायनीज "
प्रकार,असं पाहिलं प्रेम
माझं.. तिच्या सांगण्याला मी
पूर्व दिशा मानत गेलो, जसे मी
"माती" अन ती "कुंभार",असं पहिलं
प्रेम माझं.. काजळासाठी तिच्या
"दिपक" जळायची तयारी माझी,
प्रेम करून पण तिरस्कार,असं
पहिलं प्रेम माझं.. -दिपक सोनार
जळगाव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

मैफील आज जमली - : विदेश

मैफील आज जमली , पण रंग नाहि
भरला नादात मी तिच्या तो
कोठेतरी विसरला ! मी देवळात
दमलो देवीस शोधताना माता घरात
दिसली दारात जीव हसला ! शोधीत
कस्तुरीच्या गंधास दूर फिरलो -
शेजारधर्म नाते जपण्यात तो
मिसळला ! पाऊस पाहण्या मी दारी
उभा जरासा ; गळक्या छतातुनी तो
पाठीवरी बरसला ! पाठीत वार
केला तो मित्र मीच जपला वैरी
समोरुनी का जाता उगाच हसला ?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2645

रत्न माणके कुठे सांडली? : ....रसप....

रत्न माणके कुठे सांडली तुझे
हासणे अजून बाकी जीव घेतसे
मुकी शांतता तुझे बोलणे अजून
बाकी ऐक साजणी तुला सांगतो मला
भेटली तुझीच स्वप्ने खिन्न
जाहली, सुनी वाटली.. तुझे पाहणे
अजून बाकी! फूलपाखरू जसे कोवळे
तशी नाजुका खरीच तूही बाग
बोलतो, "अरे पाखरा तुझे खेळणे
अजून बाकी!" काल पाहुनी तुला
भाळला पहा अंबरी अबोल तारा
चंद्र थांबला सडा शिंपुनी
तुझे वेचणे अजून बाकी जाणतो
सखे तुझी वेदना जसे बोचती
गुलाबकाटे लोचनातल्या
महासागरा तुझे प्राशणे अजून
बाकी ....रसप....
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

गाव हा आटपाट स्वप्नांचा : प्रसाद लिमये

पापणीआड घाट स्वप्नांचा गाव
हा आटपाट स्वप्नांचा आपली भेट
मध्यरात्रीची बोलबाला
पहाटस्वप्नांचा एकटी रात्र
एकटा मीही आणि रस्ता सुसाट
स्वप्नांचा बंध सोडून रात्र
उलगडली सैल झाला रहाट
स्वप्नांचा रोज काचेपुढे
थबकतो मी पाहतो झगमगाट
स्वप्नांचा ऐकली गोष्ट
राजकन्येची काय हा थाटमाट
स्वप्नांचा नीज मोडू नकोस
श्वासांची तोवरी सार, पाट
स्वप्नांचा थांबला एक श्वास
श्वासांवर अन किती घमघमाट
स्वप्नांचा ऐक एकांत जागतो
आहे ऐक हा किलबिलाट
स्वप्नांचा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2664

गाव हा आटपाट स्वप्नांचा : प्रसाद लिमये

पापणीआड घाट स्वप्नांचा गाव
हा आटपाट स्वप्नांचा आपली भेट
मध्यरात्रीची बोलबाला
पहाटस्वप्नांचा एकटी रात्र
एकटा मीही आणि रस्ता सुसाट
स्वप्नांचा बंध सोडून रात्र
उलगडली सैल झाला रहाट
स्वप्नांचा रोज काचेपुढे
थबकतो मी पाहतो झगमगाट
स्वप्नांचा ऐकली गोष्ट
राजकन्येची काय हा थाटमाट
स्वप्नांचा नीज मोडू नकोस
श्वासांची तोवरी सार, पाट
स्वप्नांचा थांबला एक श्वास
श्वासांवर अन किती घमघमाट
स्वप्नांचा ऐक एकांत जागतो
आहे ऐक हा किलबिलाट
स्वप्नांचा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

वळवळ केवळ : विसुनाना

कोण ऐकतो, कोण समजतो? फुकाच
अवघी तळमळ केवळ झोप रात्रिची
उडून जाते, होते पोटी जळजळ
केवळ मनास वाटे व्हावी
क्रांती, राहु नये ही चळवळ
केवळ टीव्ही आणिक फेसबुकावर
हाय उठवते खळबळ केवळ
रस्त्यावरचे रक्त पाहुनि अता
न येते कधीच भोवळ जाताजाता
चुकचुक थोडी, थोडी उरते मळमळ
केवळ सामसुमीच्या खुणा
सांगती क्षितिजावरती उठेल
वादळ गळत्या पानांमधून कांही
उगाच होते सळसळ केवळ ऊंचऊंच
लाव्हा उसळावा स्वस्थ पसरला
फुटून कातळ आत्मतुष्टिचा झरा
वाहतो थंडपणाने खळखळ केवळ
टरारणार्‍या स्नायुंमधुनी
बसेल हिसका तुटेल साखळ सांड
बडवले जुवे खेचती, थुंकी गळते
घळघळ केवळ 'जन्मलोच तर जगून
जाऊ' - कापुरुषांची धडपड
निर्बळ गटारातल्या
गांडवळांची अशीच असते वळवळ
केवळ ***
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2663

पुसणारे नसताना कोणी अश्रू ढाळायचे कशाला... : मयुरेश साने

पुसणारे नसताना कोणी अश्रू
ढाळायचे कशाला पतंग नसताना
ज्योतीने जीवन जाळायचे कशाला
सावलीतले भास उशाशी नको नको ते
चंद्र चांदणे पोळुन निघतो
चांदण्यात मी ऊनही टाळायचे
कशाला काटेरी नशीबाला घेउन
काटा जपतो हळूवार मन कोमेजुन
जाताना कळते कुंपण वाळायचे
कशाला फुटलेल्या काचेत
विखुरला प्रेम तुझ्यावर
करणारा आरशात मी मला दिसेना
इतके भाळायचे कशाला
प्रमाणपत्रे देउन जातील अर्थ
का कधी जगण्याला मनातुनी
ओठावर येते पुस्तक चाळायचे
कशाला मयुरेश साने ...३१- मे -११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2661

वळवळ केवळ : विसुनाना

कोण ऐकतो, कोण समजतो? फुकाच
अवघी तळमळ केवळ झोप रात्रिची
उडून जाते, होते पोटी जळजळ
केवळ मनास वाटे व्हावी
क्रांती, राहु नये ही चळवळ
केवळ टीव्ही आणिक फेसबुकावर
हाय उठवते खळबळ केवळ
रस्त्यावरचे रक्त पाहुनि अता
न येते कधीच भोवळ जाताजाता
चुकचुक थोडी, थोडी उरते मळमळ
केवळ सामसुमीच्या खुणा
सांगती क्षितिजावरती उठेल
वादळ गळत्या पानांमधून कांही
उगाच होते सळसळ केवळ ऊंचऊंच
लाव्हा उसळावा स्वस्थ पसरला
फुटून कातळ आत्मतुष्टिचा झरा
वाहतो थंडपणाने खळखळ केवळ
टरारणार्‍या स्नायुंमधुनी
बसेल हिसका तुटेल साखळ सांड
बडवले जुवे खेचती, थुंकी गळते
घळघळ केवळ 'जन्मलोच तर जगून
जाऊ' - कापुरुषांची धडपड
निर्बळ गटारातल्या
गांडवळांची अशीच असते वळवळ
केवळ ***
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सलते मनात काही.. : राघव

गझलेचा हा पहिलाच प्रयत्न.
त्यामुळे कल्पना नाही की
कितपत बरोबर आहे.. मृत्यो तुला
तसा मी नेहमीच पाहतो रे.. पळ
येतसे कधीचा मी वाट पाहतो रे..
लयबद्ध भावनांची आंदोलने
उसळती.. आशेसवे निराशा नेहमीच
पाहतो रे.. जगण्यात जन्म जातो
(पण) जगणेच होत नाही.. (जे-जे
मनांस खुपते, का तेच पाहतो रे?)
घनदाट जंगलातील बघ वृक्ष एकटा
तो.. स्वत:च, वाळलेल्या स्वत:स,
पाहतो रे! ढळते मनात काही..सलते
मनात काही.. गर्तेत अंतरीच्या
जाऊन पाहतो रे.. मन मोकळे करावे
ऐसे कुणीच नाही.. पण राघवास
थोडे सांगून पाहतो रे.. राघव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

पुसणारे नसताना कोणी अश्रू ढाळायचे कशाला... : मयुरेश साने

पुसणारे नसताना कोणी अश्रू
ढाळायचे कशाला पतंग नसताना
ज्योतीने जीवन जाळायचे कशाला
सावलीतले भास उशाशी नको नको ते
चंद्र चांदणे पोळुन निघतो
चांदण्यात मी ऊनही टाळायचे
कशाला काटेरी नशीबाला घेउन
काटा जपतो हळूवार मन कोमेजुन
जाताना कळते कुंपण वाळायचे
कशाला फुटलेल्या काचेत
विखुरला प्रेम तुझ्यावर
करणारा आरशात मी मला दिसेना
इतके भाळायचे कशाला
प्रमाणपत्रे देउन जातील अर्थ
का कधी जगण्याला मनातुनी
ओठावर येते पुस्तक चाळायचे
कशाला मयुरेश साने ...३१- मे -११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये ते घडून गेले : मयुरेश साने

हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये
ते घडून गेले सावरले मी किती
मनाला, जडू नये ते जडून गेले
नाईलाज तरी किती
म्हणावा,सोशीक कणखर होण्याला
सांत्वनातले रुमाल सारे सडू
नये ते सडून गेले तसे इशारे
कळले होते तुला सुधा अन् मला
सुधा पण नाव तुझे ओठातच माझ्या
दडू नये ते दडून गेले नवसालाही
पावत होता तरी उपाशी विठूच
होता भक्त कुठे ही नव्हता !
पाया पडू नये ते पडून गेले
विश्वासाची बात नको रे ! गळा
कापतो केसाने काय सांगू मी !
कलीयुगीया नडू नये ते नडून
गेले सोपे साधे कधीच नसते गणीत
किचकट जगण्याचे सुटेल
म्हणुनी गुंतुन गेलो अडू नये
ते अडून गेले मयुरेश साने .. दि
३०- मे-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2660

हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये ते घडून गेले : मयुरेश साने

हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये
ते घडून गेले सावरले मी किती
मनाला, जडू नये ते जडून गेले
नाईलाज तरी किती
म्हणावा,सोशीक कणखर होण्याला
सांत्वनातले रुमाल सारे सडू
नये ते सडून गेले तसे इशारे
कळले होते तुला सुधा अन् मला
सुधा पण नाव तुझे ओठातच माझ्या
दडू नये ते दडून गेले नवसालाही
पावत होता तरी उपाशी विठूच
होता भक्त कुठे ही नव्हता !
पाया पडू नये ते पडून गेले
विश्वासाची बात नको रे ! गळा
कापतो केसाने काय सांगू मी !
कलीयुगीया नडू नये ते नडून
गेले सोपे साधे कधीच नसते गणीत
किचकट जगण्याचे सुटेल
म्हणुनी गुंतुन गेलो अडू नये
ते अडून गेले मयुरेश साने .. दि
३०- मे-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये ते घडून गेले : मयुरेश साने

हवे हवे ते घडतच नाही, घडू नये
ते घडून गेले दूर ठेवले
प्रलोभनांना, जडू नये ते जडून
गेले नाइलाज तरी किती म्हणावा
! सोशीक कणखर होण्याला
सांत्वनातले रुमाल सारे सडू
नये ते सडून गेले तसे इशारे
कळले होते तुला सुधा अन् मला
सुधा पण नाव तुझे ओठातच माझ्या
दडू नये ते दडून गेले नवसालाही
पावत होता तरी उपाशी विठूच
होता भक्त कुठे ही नव्हता !
पाया पडू नये ते पडून गेले
विश्वासाची बात नको रे ! गळा
कापतो केसाने काय सांगू मी !
कलीयुगात या नडू नये ते नडून
गेले सोपे साधे कधीच नसते गणीत
किचकट जगण्याचे सुटेल
म्हणुनी गुंतुन गेलो अडू नये
ते अडून गेले मयुरेश साने .. दि
३०- मे-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

गझलेत दुखः माझे चिणणे अजून बाकी... : मयुरेश साने

आहेत श्वास चालू जगणे अजून
बाकी मरतोय रोज माझे मरणे अजून
बाकी फुलवात जीवनाची जळते
उगाच का रे जळतोय रोज माझे
जळणे अजून बाकी मन मोकळे पणाने
का हासलो कळेना पुरते मला
समजले रडणे अजून बाकी मुडदाड
माणसांना मी भेटतो कशाला
उसवून काळजाला शिवणे अजून
बाकी कविता निघे अनावर घेऊन आस
वेडी गझलेत दुखः माझे चिणणे
अजून बाकी मयुरेश साने ...दि २८-
मे -११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तुला कधी कळेल का ? : मयुरेश साने

उमलते मनात ते तुझ्यात दरवळेल
का अबोल गीत प्रितीचे तुला कधी
कळेल का ? शब्द शब्द जुळवुनी
फुले बरीच गुंफली तुझ्या मनात
सांगना वसंत सळसळेल का ? बटेस
सावरु नकोस गुंतुदे मला जरा
मला बघून मोगरा पुन्हा पुन्हा
जळेल का ? जशी खुले कळी तशी तुझी
खुले खळी तसे हसून मोकळे नशीब
फळफळेल का ? अधीर होउनी सदा
तुझीच वाट पाहतो अधीरता
क्षणातली तुला कधी छळेल का ?
तुला स्मरून मैफलीत सूर लावतो
अता तसाच सातजन्मी सूर आपला
जुळेल का ? विचारणार तोच !
प्रश्न... शोधतात उत्तरे
प्रश्न उत्तरात जन्म सांग
घुटमळेल का ? मयुरेश साने..२७ -
मे -११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

पसारा... : श्रीधर वैद्य

प्रेमाचा हा खेळच न्यारा
रक्ताचाही उडतो पारा
म्रुत्यू काही मागत नाही
जगण्यासाठी किती पसारा एक
ओळही समजत नाही जीवन म्हणजे
गूढ उतारा गुदमरतो हा गंध
फुलांचा देना थोडा उधार वारा
इच्छा कोठे पुर्ण जाहल्या
अनेकवेळा तुटला तारा प्रा.
श्रीधर वैद्य.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

माहीत नाही... : जिज्ञासा...

फोडला कोणी घडा माहीत नाही...
मारला कोणी खडा माहीत नाही...
शांत पृथ्वीची कुणी ही आग
केली... टाकला कोणी सडा माहीत
नाही... चालणारी मी सरळ
नाकापुढे या... शब्दही मज
'वाकडा' माहीत नाही... अर्थ जातो
आसमंताहून वरती... भाव साधा,
तोकडा माहीत नाही... घाम इतका
गाळला शेतात माझ्या... की
जमीनीला तडा माहीत नाही... कु.
जिज्ञासा भावे...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

माहीत नाही.... : जिज्ञासा...

फोडला कोणी घडा माहीत नाही....
मारला कोणी खडा माहीत नाही....
शान्त पृथ्वीची कुणी ही आग
केली टाकला कोणी सडा माहीत
नाही... चालणारी मी सरळ
नाकापुढे या... शब्दही मज
'वाकडा' माहीत नाही.... अर्थ जातो
आसमंताहून वरती... भाव साधा,
तोकडा माहीत नाही.... घाम इतका
गाळला शेतात माझ्या... की
जमीनीला तडा माहीत नाही....
जिज्ञासा...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

लाजरा बराच मी निलाजरा जरा जरा : मयुरेश साने

लाजरा बराच मी निलाजरा जरा जरा
गुंतलो असाच मी जरा जरा जरा
जरा का असा खुळ्यापरी तुलाच
रोज पाहतो पाहतो मलाच मी जरा
जरा जरा जरा सांग काय टाळतात
गूज ओठ बोलके तू जशी तसाच मी
जरा जरा जरा जरा येतसे कसे मला
भरून आज एवढे वाहता झराच मी
जरा जरा जरा जरा केतकी मनात मी
सुगंध गीत गाइले रान केवडाच मी
जरा जरा जरा जरा माप टाक होउ दे
शकून मेंदिचा खरा शांत चौघडाच
मी जरा जरा जरा जरा मयुरेश
साने..दि २१- मे-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2651

मजकूर : आनंदयात्री

विसरणेही तुझ्या लक्षात नाही
मना, सुटका तुझी इतक्यात नाही
तुझा मजकूर तर केव्हाच कळला
भलेही तो तुझ्या पत्रात नाही
जवळ येणे तुला जमलेच केव्हा?
विलगणे अन् तुझ्या हातात नाही
नको ती ओढ स्वप्नांची जराही
खरे आयुष्य हे स्वप्नात नाही
मना, तू चल, पुकारे चांदणे बघ!
तुझे कोणीच या गावात नाही
तुझीही वेगळी आहे कहाणी हवे जे
तुज, तुझ्या नशिबात नाही
तुम्ही जो पाहता तो मोकळा मी
खरा मी कैद! - पण माझ्यात नाही -
नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2653

मजकूर : आनंदयात्री

विसरणेही तुझ्या लक्षात नाही
मना, सुटका तुझी इतक्यात नाही
तुझा मजकूर तर केव्हाच कळला
भलेही तो तुझ्या पत्रात नाही
जवळ येणे तुला जमलेच केव्हा?
विलगणे अन् तुझ्या हातात नाही
नको ती ओढ स्वप्नांची जराही
खरे आयुष्य हे स्वप्नात नाही
मना, तू चल, पुकारे चांदणे बघ!
तुझे कोणीच या गावात नाही
तुझीही वेगळी आहे कहाणी हवे जे
तुज, तुझ्या नशिबात नाही
तुम्ही जो पाहता तो मोकळा मी
खरा मी कैद! - पण माझ्यात नाही -
नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

गावाला आलो की..... : विजय दि. पाटील

गावाला आलो की मिळते सावळ
कांती गालाला चुंबन देते
बहुदा काळी माती गोर्‍या
पोराला म्हातारा झाल्याने
बाबा बोलत नाही मोठ्याने पण
थकलेल्या वाणीचाही धाकच आहे
आम्हाला कष्टाचा पोवाडा
बिल्कुल सांगावा लागत नाही
इतक्या आवेगाने त्याची बंडी
भिडते घामाला मुलगा करतो
चिंता ह्याची मसणाच्याही
वाटेवर बक्कळ पैसा गेला माझा
बाबाच्या ह्या दुखण्याला
भावाभावामध्ये झाली इर्षा
सवते होण्याची आई चिंतित आहे
की ती जाते कुठल्या वाट्याला
--------------------------------- विजय दिनकर
पाटील 'कणखर'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

लाजरा बराच मी निलाजरा जरा जरा : मयुरेश साने

लाजरा बराच मी निलाजरा जरा जरा
गुंतलो असाच मी जरा जरा जरा
जरा का असा खुळ्यापरी तुलाच
रोज पाहतो पाहतो मलाच मी जरा
जरा जरा जरा सांग काय टाळतात
गूज ओठ बोलके तू जशी तसाच मी
जरा जरा जरा जरा येतसे कसे मला
भरून आज एवढे वाहता झराच मी
जरा जरा जरा जरा केतकी मनात मी
सुगंध गीत गाइले रान केवडाच मी
जरा जरा जरा जरा माप टाक होउ दे
शकून मेंदिचा खरा शांत चौघडाच
मी जरा जरा जरा जरा मयुरेश
साने..दि २१- मे-११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

अस्पर्श स्वप्ने : प्रसाद लिमये

बोललो होतो जरी.... विसरून पाहू
भेटलो... इतके तरी अठवून पाहू
ठेवली आहेत जी अस्पर्श
स्वप्ने ती घडी केव्हातरी
मोडून पाहू मीच लिहिलेला
'खरा' इतिहास आहे कोणत्या
रंगामधे बुडवून पाहू ? मोगरा,
चाफा, जुई, गाणी कळ्यांची
वेगळे काहीतरी याहून पाहू
वास्तवाला हात लावूही नको... चल,
रेघ स्वप्नाची जरा आखून पाहू
बोलताना संपला रस्ता अचानक
कोणत्या स्वप्नासवे परतून
पाहू ?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

जन्म देवा... : अमित वाघ

टांगला जेव्हा वडाला जन्म
देवा... आत्महत्येला मिळाला
जन्म देवा... मी कसे उत्तर
तुझ्या प्रश्नास देऊ... सांग
कोणाला कळाला जन्म देवा...?
मुर्त झाली पेटण्याने आग
किंतू... काय आगीने जळाला जन्म
देवा...? राख प्रेताची नको तू
सावटू रे... दे मिळू दे हा
धुळीला जन्म देवा... जर
भविष्याची जरा चाहूल असती... तर
दिला नसता मुलाला जन्म देवा...
राहिल्या इच्छा अधूर्‍या खूप
देवा... दे म्हणोनी कावळ्याला
जन्म देवा... -अमित वाघ
८४२१११३३००: ९८२२२६५५७७.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2649

जन्म देवा... : अमित वाघ

टांगला जेव्हा वडाला जन्म
देवा... आत्महत्येला मिळाला
जन्म देवा... मी कसे उत्तर
तुझ्या प्रश्नास देऊ... सांग
कोणाला कळाला जन्म देवा...?
मुर्त झाली पेटण्याने आग
किंतू... काय आगीने जळाला जन्म
देवा...? राख प्रेताची नको तू
सावटू रे... दे मिळू दे हा
धुळीला जन्म देवा... जर
भविष्याची जरा चाहूल असती... तर
दिला नसता मुलाला जन्म देवा...
राहिल्या इच्छा अधूर्‍या खूप
देवा... दे म्हणोनी कावळ्याला
जन्म देवा... -अमित वाघ
८४२१११३३००: ९८२२२६५५७७.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

भिंती !! : supriya.jadhav7

उरल्यात चार भिंती... खचल्यात
पार भिंती !! . परजून आठवांना....
करतात वार भिंती !! आकांत
ऐकुनीही... बहि-याच ठार भिंती !!
गाठून एकटीला... छळतात फ़ार
भिंती !! सोसून पावसाळे... पडती न
'गार' भिंती !! पाहून आसवांना...
द्रवती न 'यार' भिंती !!
ओसाडश्या घराला.... ठरतात भार
भिंती !! -सुप्रिया (जोशी) जाधव.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/2648

गर्भार... : रुपेश देशमुख

संयमाचे लाड केले फार
त्यांनी... अन् फुलांशी टाळला
शृंगार त्यांनी... जे
प्रकाशाचे खरे होते पुजारी...
ऐनवेळी चोरला अंधार त्यांनी...
काळजी आता भविष्याची कशाला...
वर्तमानालाच केले ठार
त्यांनी... प्रश्न जेव्हा
खानदानाचा निघाला... काढली
तेव्हा जुनी तलवार त्यांनी...
पाहिजे त्यांना ऋतू ताज्या
हवेचा... ठेवल्या दाही दिशा
गर्भार त्यांनी... * - प्रा. रुपेश
देशमुख.*
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2647

भिंती !! : supriya.jadhav7

उरल्यात चार भिंती... खचल्यात
पार भिंती !! . परजून आठवांना....
करतात वार भिंती !! आकांत
ऐकुनीही... बहि-याच ठार भिंती !!
गाठून एकटीला... छळतात फ़ार
भिंती !! सोसून पावसाळे... पडती न
'गार' भिंती !! पाहून आसवांना...
द्रवती न 'यार' भिंती !!
ओसाडश्या घराला.... ठरतात भार
भिंती !! -सुप्रिया (जोशी) जाधव.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

गर्भार... : रुपेश देशमुख

संयमाचे लाड केले फार
त्यांनी... अन् फुलांशी टाळला
शृंगार त्यांनी... जे
प्रकाशाचे खरे होते पुजारी...
ऐनवेळी चोरला अंधार त्यांनी...
काळजी आता भविष्याची कशाला...
वर्तमानालाच केले ठार
त्यांनी... प्रश्न जेव्हा
खानदानाचा निघाला... काढली
तेव्हा जुनी तलवार त्यांनी...
पाहिजे त्यांना ऋतू ताज्या
हवेचा... ठेवल्या दाही दिशा
गर्भार त्यांनी... * - प्रा. रुपेश
देशमुख.*
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

आवश्यक ! : ज्ञानेश.

======================== आयुष्याला
कुठल्याही द्रावाने भरणे
आवश्यक दु:खाइतके नाही आता
दु:ख विसरणे आवश्यक कुठल्या
कुठल्या संदर्भांना जडला आहे
गंध तुझा जगता जगता काही
श्वासांचे गुदमरणे आवश्यक
शब्दांनी कळणारच नाही अर्थ
तुला तारुण्याचा इथल्या मोहक
वळणांवरती पाय घसरणे आवश्यक
प्रेमाइतके सोपे उत्तर होते
माझ्या हाताशी जेव्हा वाटत
होती मज भलती समिकरणे आवश्यक
तुकडे तुकडे वेचत राहू कुठवर
अवघ्या जगण्याचे त्यापेक्षा
हे तुटलेपण आता पत्करणे
आवश्यक येणार्‍या वर्षांचा
वारा सोसत नाही स्वप्नांना
जगण्याभवती तू हातांची ओंजळ
धरणे आवश्यक दुनिया ना बघताही
तो हे खात्रीने सांगत असतो- - की
कुठल्या ग्रंथामधली कुठली
अवतरणे आवश्यक ! कळले आता साधत
नाही या अश्रूंनी काहीही..
झाले आहे डोळ्यांमध्ये रक्त
उतरणे आवश्यक ! -ज्ञानेश.
============================
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2646

आवश्यक ! : ज्ञानेश.

======================== आयुष्याला
कुठल्याही द्रावाने भरणे
आवश्यक दु:खाइतके नाही आता
दु:ख विसरणे आवश्यक कुठल्या
कुठल्या संदर्भांना जडला आहे
गंध तुझा जगता जगता काही
श्वासांचे गुदमरणे आवश्यक
शब्दांनी कळणारच नाही अर्थ
तुला तारुण्याचा इथल्या मोहक
वळणांवरती पाय घसरणे आवश्यक
प्रेमाइतके सोपे उत्तर होते
माझ्या हाताशी जेव्हा वाटत
होती मज भलती समिकरणे आवश्यक
तुकडे तुकडे वेचत राहू कुठवर
अवघ्या जगण्याचे त्यापेक्षा
हे तुटलेपण आता पत्करणे
आवश्यक येणार्‍या वर्षांचा
वारा सोसत नाही स्वप्नांना
जगण्याभवती तू हातांची ओंजळ
धरणे आवश्यक दुनिया ना बघताही
तो हे खात्रीने सांगत असतो- - की
कुठल्या ग्रंथामधली कुठली
अवतरणे आवश्यक ! कळले आता साधत
नाही या अश्रूंनी काहीही..
झाले आहे डोळ्यांमध्ये रक्त
उतरणे आवश्यक ! -ज्ञानेश.
============================
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

मैफील आज जमली - : विदेश

मैफील आज जमली , पण रंग नाहि
भरला नादात मी तिच्या तो
कोठेतरी विसरला ! मी देवळात
दमलो देवीस शोधताना माता घरात
दिसली दारात जीव हसला ! शोधीत
कस्तुरीच्या गंधास दूर फिरलो -
शेजारधर्म नाते जपण्यात तो
मिसळला ! पाऊस पाहण्या मी दारी
उभा जरासा ; गळक्या छतातुनी तो
पाठीवरी बरसला ! पाठीत वार
केला तो मित्र मीच जपला वैरी
समोरुनी का जाता उगाच हसला ?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

धमन्यांत वाहते रक्त.. : बहर

धमन्यांत वाहते रक्त होऊनी
पाणी.. अन् थिजलेली.. थकलेली
माझी वाणी..! मी तिथेच आहे,
तेंव्हा जेथे होतो.. ही तुझीच
झाली प्रगती केविलवाणी..!! का
थांबलीस तू तेंव्हा जाता जाता?
परतून येत मी असता, गेलीस आणि..?
भांभाउन मीही गेलो होतो
तेंव्हा.. रडलीस तूच पण, डोळा
आले पाणी.. का ऋतू सरावा असला
बिन् "बहराचा?" ह्या वर्षी ही का
हेच पुराला पाणी??? -- बहर..
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तुझे हेच डोळे... : Rajdeep_Fool

तुझे हेच डोळे, मला पाहताना,
किती मोरपंखी, निळेशार होते,
कळ्या-पाकळ्यांचे, तुझ्या
पापण्यांचे, किती जीवघेणे, तरी
वार होते ! नभाच्या उराशी,
निळ्या ओट्-पोटी , भिनू जात
होता, जसा सांजवारा, तसे
विरघळोनि, तुझ्या ह्या
भिवांशी, मला भेटले, चांदणे
चार होते ! निळे-जांभळे, आरसे
अम्बराचे, तुझे रूप आता, मला
भेट देती, हळू चुम्बताना, तुला
मौन माझे, किती पांढरे, शुभ्र
आकार होते ! नव्या पैजणान्शी,
तुझ्या खेळताना, मला नाद छन-छन
किती घुंगरांचा, जिथे ओठ माझे,
तुझे भेटले ते, तुझे राजवर्खी
अलंकार होते ! किती बोललो मी,
तुझ्याशी तरीही, अता शब्द देती
न वाचा नव्याने, तुझे बोलके
मौन, सार्या क्षणांचे,
दिसांचे, खरे शेंदरी सार होते !
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2643

तुझे हेच डोळे... : Rajdeep_Fool

तुझे हेच डोळे, मला पाहताना,
किती मोरपंखी, निळेशार होते,
कळ्या-पाकळ्यांचे, तुझ्या
पापण्यांचे, किती जीवघेणे, तरी
वार होते ! नभाच्या उराशी,
निळ्या ओट्-पोटी , भिनू जात
होता, जसा सांजवारा, तसे
विरघळोनि, तुझ्या ह्या
भिवांशी, मला भेटले, चांदणे
चार होते ! निळे-जांभळे, आरसे
अम्बराचे, तुझे रूप आता, मला
भेट देती, हळू चुम्बताना, तुला
मौन माझे, किती पांढरे, शुभ्र
आकार होते ! नव्या पैजणान्शी,
तुझ्या खेळताना, मला नाद छन-छन
किती घुंगरांचा, जिथे ओठ माझे,
तुझे भेटले ते, तुझे राजवर्खी
अलंकार होते ! किती बोललो मी,
तुझ्याशी तरीही, आता शब्द देती
न वाचा नव्याने, तुझे बोलके
मौन, सार्या क्षणांचे,
दिसांचे, खरे शेंदरी सार होते !
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

रीत : आरना

मळ्भ का अन्तरी आज हे दाटले,
देव्हार्यात देव ही का अनोळखी
भासले.... रीत हृदयात खोल उमटली
वेदना ती कशी... जागेपणी भास
स्वप्नांचा देऊनी गेली कशी...
घाव सर्व घालणारे हात माझेच
आपले.. कसे काय म्हणावे जखम
दिली दुसर्या कुणी.. आज जाणवे
सत्य स्पष्ट जे ना कधी पहिले..
पाठ त्याकडे फिरवायची चूक हि
झाली कशी.. आज अवेळी घनघोर सरी
त्या बरसल्या.. अश्रू माझे
पुसायला कोणीतरी धावले कधी..
हायसे वाटले मग साथ त्याने तरी
दिली.. नेहमीची रीत नशिबाने आज
ही ना तोडली... ....आरना...३ मार्च
२०११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काय बहाणे व्यर्थ हुडकता ? (मक्ताबंद गज़ल) : निशिकांत दे

मक्ताबंद गज़ल या प्रकारात
प्रत्येक शेरात शायराचे नाव
येते. काय बहाणे व्यर्थ हुडकता
हसण्यासाठी ? "निशिकांता"चे
हास्य पुरूनी उरण्यासाठी झोप
उडाली "निशिकांता"ची प्रश्न
किती ते ! एकच डुलकी यावी
स्वप्ने दिसण्यासाठी प्रेम
उमलता, मस्त कलंदर
"निशिकांता"चे डोळे होती ओले
कोणी पुसण्यासाठी पाश कधी का
तोडुन तुटती ? "निशिकांता" मग
गोफ कशाला विणला नाती
जुळण्यासाठी ? आनंदाचे वेष्टन
आहे पांघरले मी दु:ख जन्मले
"निशिकांता"चे लपण्यासाठी काय
जगी जगण्याला आहे
"निशिकांता"रे श्वास रुकेना
काय करू मी? मरण्यासाठी भार
नसावा कोणावरती "निशिकांता"चा
खोद कबर तू अपुल्या प्रेता
पुरण्यासाठी पोकळ उत्सव साज
घराचा "निशिकांता"च्या जे न
घरी ते आहे लोका पटण्यासाठी
"निशिकांता"ला दान मिळाले
एकांताचे गज़लांना मी फुलवत
असतो रमण्यासाठी निशिकांत
देशपांडे मो.नं. ९८९०७ ९९०२३ E
Mail nishides1944@yahoo.com प्रतिसादाची
अपेक्षा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

विसावा : प्रदीप कुलकर्णी

* विसावा* येत आहे मला चूक समजून
माझी ! मी पुन्हा वाट पाहीन
बदलून माझी ! वेळ झाली; निघावेच
लागेल आता वाट पाही कुणी दूर
ठरवून माझी! तू पुढे हात आधीच
केलास का हा...? एकदा भेट घे नीट,
जवळून माझी ! या जगाच्या
रिवाजात नाही कुठे मी रीत पटली
कुणाला न पटवून माझी ! काय
मागून मागू तुला मागणे मी?
पालखी ने अखेरीस उचलून माझी!
या जिवाला विसावा न लाभे
कुठेही... मी घरे पाहिली रोज
बदलून माझी ! *- प्रदीप
कुलकर्णी*
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2638

तुलाच.. : मयुरेश

उजाडलेले आभाळ मी चांदण्यात
पाहिले होते.. माझेच डोळे मी
तुझ्यात पाहिले होते..
गारव्यात ही प्रीत झुळूक ती
तशीच थरथरणारी त्या मंद हवेत
तुला माझ्या कवेत पाहिले
होते.. मेघात अडकला चंद्र
शुभ्र, पाण्यात स्वार तो मुक्त
त्या सफेद पांढऱ्या गोळ्यात
मी तुलाच पाहिले होते.. कुजबूज
कानी पडती, सांगण्यास ओठ हे
झुकती .. त्या कानाजवळ मी हात
तुझेच पाहिले होते
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सडा : ....रसप....

आज बागेमध्ये मोग-यांचा सडा
गंधतो अंगणा पावलांचा सडा
चांद होता जरा काल राती खुळा
केव्हढा सांडला चांदण्यांचा
सडा वाहतो गार वारा शहारा उठे
लाज शृंगारण्याच्या क्षणांचा
सडा रूप ते पाहुनी आरसे दंगता
भंगले, वेचतो आज त्यांचा सडा
ही नशा राहु दे झिंगलो मी असा
पापणी पेलते मोतियांचा सडा
शायरी खुद्द ती, शब्द होते
तिचे गुंफतो "जीत" त्या
आठवांचा सडा ....रसप.... (रणजित
पराडकर)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

विसावा : प्रदीप कुलकर्णी

* विसावा* येत आहे मला चूक समजून
माझी ! मी पुन्हा वाट पाहीन
बदलून माझी ! वेळ झाली; निघावेच
लागेल आता वाट पाही कुणी दूर
ठरवून माझी! तू पुढे हात आधीच
केलास का हा...? एकदा भेट घे नीट,
जवळून माझी ! या जगाच्या
रिवाजात नाही कुठे मी रीत पटली
कुणाला न पटवून माझी ! काय
मागून मागू तुला मागणे मी?
पालखी ने अखेरीस उचलून माझी!
या जिवाला विसावा न लाभे
कुठेही... मी घरे पाहिली रोज
बदलून माझी ! *- प्रदीप
कुलकर्णी*
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

घेर पोटाचा कधी मोठा नसावा : कैलास

मार द्या शब्दांतुनी,.....सोटा
नसावा त्यात अपशब्दांचिया
...साठा नसावा जाणले हे मर्म
वस्त्रे फ़ाटताना घेर पोटाचा
कधी मोठा नसावा वर
मिळावा,मुंबई,नवी मुंबईचा
खारघर,पनवेल,कामोठा नसावा काय
वर्णावी अवस्था पामराची पोट
केले रिक्त,अन लोटा नसावा लोक
तिटकारा करा माझा परंतू थेट
व्हावे बोलणे,फ़ाटा नसावा
--कैलास
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

ऊठ तू आता तरी : निशिकांत दे

सोसले अन्याय का रे? ऊठ तू आता
तरी षंढ म्हणती लोक सारे ऊठ तू
आता तरी कल्पना विश्वात रमणे
शोभते का तुज असे ? सोड ते
स्वप्नील तारे ऊठ तू आता तरी
काय इतिहासात आहे? चाळसी पाने
उगा जाणण्या नवखे इशारे ऊठ तू
आता तरी भ्रष्ट सारे नष्ट
करण्या आग लावावी जगा चल जरा
शोधू निखारे ऊठ तू आता तरी
म्यान का तलवार केली? आप्त ते
कसले तुझे? गारदी ते मारणारे
ऊठ तू आता तरी का धरावी आस वेडे?
यावयाची राम तू चल शिळे,
थोतांड सारे ऊठ तू आता तरी
शेषशय्येवर हरी तुज झोप रे
येते कशी ? राज्य करती शोषणारे
ऊठ तू आता तरी बाटले कौटिल्य
आणी रामशास्त्री आजचे पेटवू
त्यांचे निवारे ऊठ तू आता तरी
श्वासही संघर्ष होता जीवनी
"निशिकांत"च्या खेळ माझा संपला
रे ऊठ तू आता तरी निशिकांत
देशपांडे मो.न. ९८९०७ ९९०२३ E Mail
:- nishides1944@yahoo.com प्रतिसादाची
अपेक्षा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2632

असे झाले तसे झाले.... : मयुरेश साने

असे झाले तसे झाले रडू आले हसे
झाले जसे झाले तसे झाले
व्यथांचेही ठसे झाले उन्हाचे
शाप सोसूनी सुखाची सावली आली
तुला चोरून बघताना मनाचे
कवडसे झाले वजाबाकी जमेची हीच
आयुष्यातली बाजू सुखाची
मर्तिके झाली दुखाचे बारसे
झाले जरा विश्वास ठेवा घात हा
अपघात नसतो हो अचानक होत जावा
त्याचसाठी भरवसे झाले कितीदा
संशयाने तोडते काळीज तू माझे
उभे आयुष्य तुजसाठी बिलोरी
आरसे झाले मयुरेश साने... दि..२३
अप्रील ११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2633

विझले निखारे : संतोष कसवणकर

का असे हे भेटती मज भेटणारे
षंढ निघती मर्द सारे भासणारे
काल ते ओकून ऐसी आग गेले आज ते
विझले निखारे पेटणारे मी कसा
विश्वास ठेवू या घडीचा दूत
शांतीचेच सूरा खुपसणारे
बोललो नाहीच मी ते काल ऐसे
बोलती आता असे ते बोलणारे ते
कसे भुंकून गेले आज येथे हेच
ते होते करूणा भाकणारे सांग
आता मी बहाणे काय देऊ कावले ते
संयमाने वागणारे मी किती मोजू
नगद पैसा जुगारी हाय हे घोडे
वरातित नाचणारे दिवस ही गेलेच
सारे फुकट आता निसटले होते
गळाला लागणारे काल ते घडलेच
काही वेगळेसे नेमके उघडेच
पडले झाकणारे फोन..9821273412/E
mail.sanhita44@gmail.com
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2634

रिमझिमणारी : निशिकांत दे

स्वप्नामधली माझी आहे
रिमझिमणारी वा-यावरती झुलता
झुलता दरवळणारी पा-यासम ती
चंचल आहे मी अनुभवले मुक्त नदी
ती बारा महिने खळखळणारी
पांघरले मी श्वास तिचे अन
त्याच क्षणाला भरली माझी खोल
जखमही भळभळणारी शांत पहाटे
गोड सुरावट ऐकू येई कोकिळकंठी
तीच असावी गुणगुणणारी
असण्याचा संकेत मिळे पण दृष्य
नसे ती मंद हवा ती पानांमधुनी
सळसळणारी माफक आहे आशा देवा आज
हवी मज माझ्यामधल्या
प्रतिभेवरती मरमिटणारी ओळख
नसता आज गवसली "निशिकांता"ला
गजलेसाठी हसरी बुजरी
थरथरणारी निशिकांत देशपांडे
मो.न. ९८९०७ ९९०२३ E Mail:- nishides1944@yahoo.com
प्रतिसादाची अपेक्षा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2635

आईच्या पोटात कधी हा भेद कुणी का शिकले? : विजय दि. पाटील

पायाचाही विचार व्हावा हेच
कधी ना सुचले मनाप्रमाणे
चढवित गेलो, मजल्यांवरती मजले
तू, मी, माझे, तुझे, जाणले जन्म
घेतल्यापासुन आईच्या पोटात
कधी हा भेद कुणी का शिकले?
पाठशिवणिचा खेळ संपला शिशीर
वसंतातला ऋतुचक्राला छेद देत
ते झाड आज कोसळले काय मनाला
लावुन घेऊ, ध्येय गाठले नाही
बघू आणखी दिवस जाउ देतो...जमले
तर जमले! 'कणखर'तेचे शिखर मनाला
गाठुन देण्या जगतो नकोच
माझ्या भलावणीला ठिकाण
अधलेमधले ----------------------------------- विजय
दिनकर पाटील 'कणखर'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2636

आईच्या पोटात कधी हा भेद कुणी का शिकले? : विजय दि. पाटील

पायाचाही विचार व्हावा हेच
कधी ना सुचले मनाप्रमाणे
चढवित गेलो, मजल्यांवरती मजले
तू, मी, माझे, तुझे, जाणले जन्म
घेतल्यापासुन आईच्या पोटात
कधी हा भेद कुणी का शिकले?
पाठशिवणिचा खेळ संपला शिशीर
वसंतातला ऋतुचक्राला छेद देत
ते झाड आज कोसळले काय मनाला
लावुन घेऊ, ध्येय गाठले नाही
बघू आणखी दिवस जाउ देतो...जमले
तर जमले! 'कणखर'तेचे शिखर मनाला
गाठुन देण्या जगतो नकोच
माझ्या भलावणीला ठिकाण
अधलेमधले ----------------------------------- विजय
दिनकर पाटील 'कणखर'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

रिमझिमणारी : निशिकांत दे

स्वप्नामधली माझी आहे
रिमझिमणारी वा-यावरती झुलता
झुलता दरवळणारी पा-यासम ती
चंचल आहे मी अनुभवले मुक्त नदी
ती बारा महिने खळखळणारी
पांघरले मी श्वास तिचे अन
त्याच क्षणाला भरली माझी खोल
जखमही भळभळणारी शांत पहाटे
गोड सुरावट ऐकू येई कोकिळकंठी
तीच असावी गुणगुणणारी
असण्याचा संकेत मिळे पण दृष्य
नसे ती मंद हवा ती पानांमधुनी
सळसळणारी माफक आहे आशा देवा आज
हवी मज माझ्यामधल्या
प्रतिभेवरती मरमिटणारी ओळख
नसता आज गवसली "निशिकांता"ला
गजलेसाठी हसरी बुजरी
थरथरणारी निशिकांत देशपांडे
मो.न. ९८९०७ ९९०२३ E Mail:- nishides1944@yahoo.com
प्रतिसादाची अपेक्षा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

विझले निखारे : संतोष कसवणकर

का असे हे भेटती मज भेटणारे
षंढ निघती मर्द सारे भासणारे
काल ते ओकून ऐसी आग गेले आज ते
विझले निखारे पेटणारे मी कसा
विश्वास ठेवू या घडीचा दूत
शांतीचेच सूरा खुपसणारे
बोललो नाहीच मी ते काल ऐसे
बोलती आता असे ते बोलणारे ते
कसे भुंकून गेले आज येथे हेच
ते होते करूणा भाकणारे सांग
आता मी बहाणे काय देऊ कावले ते
संयमाने वागणारे मी किती मोजू
नगद पैसा जुगारी हाय हे घोडे
वरातित नाचणारे दिवस ही गेलेच
सारे फुकट आता निसटले होते
गळाला लागणारे काल ते घडलेच
काही वेगळेसे नेमके उघडेच
पडले झाकणारे फोन..9821273412/E
mail.sanhita44@gmail.com
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

असे झाले तसे झाले.... : मयुरेश साने

असे झाले तसे झाले रडू आले हसे
झाले जसे झाले तसे झाले
व्यथांचेही ठसे झाले उन्हाचे
शाप सोसूनी सुखाची सावली आली
तुला चोरून बघताना मनाचे
कवडसे झाले वजाबाकी जमेची हीच
आयुष्यातली बाजू सुखाची
मर्तिके झाली दुखाचे बारसे
झाले जरा विश्वास ठेवा घात हा
अपघात नसतो हो अचानक होत जावा
त्याचसाठी भरवसे झाले कितीदा
संशयाने तोडते काळीज तू माझे
उभे आयुष्य तुजसाठी बिलोरी
आरसे झाले मयुरेश साने... दि..२३
अप्रील ११
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

ऊठ तू आता तरी : निशिकांत दे

सोसले अन्याय का रे? ऊठ तू आता
तरी षंढ म्हणती लोक सारे ऊठ तू
आता तरी कल्पना विश्वात रमणे
शोभते का तुज असे ? सोड ते
स्वप्नील तारे ऊठ तू आता तरी
काय इतिहासात आहे? चाळसी पाने
उगा जाणण्या नवखे इशारे ऊठ तू
आता तरी भ्रष्ट सारे नष्ट
करण्या आग लावावी जगा चल जरा
शोधू निखारे ऊठ तू आता तरी
म्यान का तलवार केली? आप्त ते
कसले तुझे? गारदी ते मारणारे
ऊठ तू आता तरी का धरावी आस वेडे?
यावयाची राम तू चल शिळे,
थोतांड सारे ऊठ तू आता तरी
शेषशय्येवर हरी तुज झोप रे
येते कशी ? राज्य करती शोषणारे
ऊठ तू आता तरी बाटले कौटिल्य
आणी रामशास्त्री आजचे पेटवू
त्यांचे निवारे ऊठ तू आता तरी
श्वासही संघर्ष होता जीवनी
"निशिकांत"च्या खेळ माझा संपला
रे ऊठ तू आता तरी निशिकांत
देशपांडे मो.न. ९८९०७ ९९०२३ E Mail
:- nishides1944@yahoo.com प्रतिसादाची
अपेक्षा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तुझ्या हातात माझ्या जिंदगीचा कासरा मी देत आहे : विजय दि. पाटील

तुझ्या निष्ठेवरी भाळून हा
निर्णय नवा मी देत आहे तुला
वाट्टेल तेंव्हा यायची दु:खा,
मुभा मी देत आहे जरा संधी
मिळाली की इथे चौखूर भरकटतो
म्हणूनच तुझ्या हातात माझ्या
जिंदगीचा कासरा मी देत आहे सदा
'खाऊन' ढेकर द्यायची बंदीच
पाळावी मनाने अशासाठीच
त्याला मोजका आता शिधा मी देत
आहे कधीपासून आहे चाललो मी,
लक्षही नाही कुणाचे उगा का
वाटले दुनियेस अकरावी दिशा मी
देत आहे? नशीबाची मला पर्वा
नसे हे का तिला ठाऊक नाही? जिचा
होऊन दैवाला इशारा हा खुला मी
देत आहे तुझे सारेच नाही जात
वाया राबणे माझ्याबरोबर
चिमुटभरसा तरी माझा तुला
'कणखर'पणा मी देत आहे
-------------------------------------- विजय दिनकर
पाटील 'कणखर'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2628

कुठे लुप्त झाले फुले-भीम-बापू? : गंगाधर मुटे

*कुठे लुप्त झाले
फुले-भीम-बापू?* किती ज्येष्ठ
आहे, किती श्रेष्ठ आहे, किती
सभ्य आहेत ही माणसे परी
माणसासारखी वागताहे, असे
चित्र नाही दिसे फारसे कधी भाट
होई सख्या चेहर्‍यांची, कधी
घोटती लाळ द्रव्यापुढे खरे
रूप दावी असे धैर्य नाही, किती
भ्रष्ट झालेत हे आरसे? "घराणे"
उभे राहिले गावगावी, कुठे
लोकशाहीस नेतो अम्ही?
सग्यासोयर्‍यांचे अता राज्य
आले, पदे भोगण्याला नवी वारसे
जरा गंध नाही मुळी झोपडीला,
नव्या इंडियाच्या युगाचा
नव्या कुठे लुप्त झाले
फुले-भीम-बापू, मिटवले कुणी
पावलांचे ठसे? कुणी एक वेडा
म्हणे जागवावी, अभय झोपलेली
इथे माणसे परी घेतले सोंग
ज्याने निजेचे, कळेना तया
जागवावे कसे...! . . गंगाधर मुटे
--------------------------------------------
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2631

कुठे लुप्त झाले फुले-भीम-बापू? : गंगाधर मुटे

*कुठे लुप्त झाले
फुले-भीम-बापू?* किती ज्येष्ठ
आहे, किती श्रेष्ठ आहे, किती
सभ्य आहेत ही माणसे परी
माणसासारखी वागताहे, असे
चित्र नाही दिसे फारसे कधी भाट
होई सख्या चेहर्‍यांची, कधी
घोटती लाळ द्रव्यापुढे खरे
रूप दावी असे धैर्य नाही, किती
भ्रष्ट झालेत हे आरसे? "घराणे"
उभे राहिले गावगावी, कुठे
लोकशाहीस नेतो अम्ही?
सग्यासोयर्‍यांचे अता राज्य
आले, पदे भोगण्याला नवी वारसे
जरा गंध नाही मुळी झोपडीला,
नव्या इंडियाच्या युगाचा
नव्या कुठे लुप्त झाले
फुले-भीम-बापू, मिटवले कुणी
पावलांचे ठसे? कुणी एक वेडा
म्हणे जागवावी, अभय झोपलेली
इथे माणसे परी घेतले सोंग
ज्याने निजेचे, कळेना तया
जागवावे कसे...! . . गंगाधर मुटे
--------------------------------------------
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

स्वतःच आग लावल्यासारखा : अनिरुद्ध

प्रत्येक दिवस कालच्यासारखा;
मारून- मुटकून काढल्यासारखा.
भरीस भर प्रत्येकाचा, चेहरा
तिच्या चेहर् यासारखा. खोल
जाऊन रुतला काटा, नाही सहज
काढण्यासारखा. काय सांगू कसा
जळलो? स्वतःच आग लावल्यासारखा.
वर छाया, आत शून्य प्रत्येकजण
आरश्यासारखा. घाव स्त्रवतो
आजसुद्धा, अगदी आत्ता
घातल्यासारखा. "अनिरुद्धा" कधी
हसशील, मनापासून;
हासल्यासारखा?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://sureshbhat.in/node/

नाही खचायाचे : केदार पाटणकर

नाही खचायाचे कुणाच्याही
नकाराने... -मिळतो दिलासा केवढा
नुसत्या विचाराने ! केवळ कुठे
झाले तुझे नुकसान पैशांचे?
गेलीच अब्रूही तुझी झाल्या
प्रकाराने ! हुसकून लावा
फाटकाबाहेर शंभरदा.. लोचट
पुन्हा येईल ते मागील दाराने
प्रेमामुळे होते
तुझ्यामाझ्यात काहीसे सारे
कसे ते संपले एका कराराने ?
घ्यावेत सल्ले पाहिजे तितके
दरेकाचे जावे अखेऱीला पुढे
अपुल्या विचाराने
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2629

नाही खचायाचे : केदार पाटणकर

नाही खचायाचे कुणाच्याही
नकाराने... -मिळतो दिलासा केवढा
नुसत्या विचाराने ! केवळ कुठे
झाले तुझे नुकसान पैशांचे?
गेलीच अब्रूही तुझी झाल्या
प्रकाराने ! हुसकून लावा
फाटकाबाहेर शंभरदा.. लोचट
पुन्हा येईल ते मागील दाराने
प्रेमामुळे होते
तुझ्यामाझ्यात काहीसे सारे
कसे ते संपले एका कराराने ?
घ्यावेत सल्ले पाहिजे तितके
दरेकाचे जावे अखेऱीला पुढे
अपुल्या विचाराने
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तुझ्या हातात माझ्या जिंदगीचा कासरा मी देत आहे : विजय दि. पाटील

तुझ्या निष्ठेवरी भाळून हा
निर्णय नवा मी देत आहे तुला
वाट्टेल तेंव्हा यायची दु:खा,
मुभा मी देत आहे जरा संधी
मिळाली की इथे चौखूर भरकटतो
म्हणूनच तुझ्या हातात माझ्या
जिंदगीचा कासरा मी देत आहे सदा
'खाऊन' ढेकर द्यायची बंदीच
पाळावी मनाने अशासाठीच
त्याला मोजका आता शिधा मी देत
आहे कधीपासून आहे चाललो मी,
लक्षही नाही कुणाचे उगा का
वाटले दुनियेस अकरावी दिशा मी
देत आहे? नशीबाची मला पर्वा
नसे हे का तिला ठाऊक नाही? जिचा
होऊन दैवाला इशारा हा खुला मी
देत आहे तुझे सारेच नाही जात
वाया राबणे माझ्याबरोबर
चिमुटभरसा तरी माझा तुला
'कणखर'पणा मी देत आहे
-------------------------------------- विजय दिनकर
पाटील 'कणखर'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

निर्धार : विशाल कुलकर्णी

कै. भटसाहेबांच्या "माझ्या
धुळीचे शेवटी येथे किती कण
राहिले?" या गझलेतील "अवघ्या
विजा मी झेलल्या, सगळी उन्हे
मी सोसली" या ओळीवर रचलेली
तरही गझल. अवघ्या विजा मी
झेलल्या, सगळी उन्हे मी सोसली
बाकी न काही राहिले सगळी
सुखेही भोगली... वेचून जखमा
येथल्या विश्वात दुसर्‍या
चाललो हसलो असे जखमांवरी की
आंसवेही गोठली तो मोगरा
झुंजार, सगळे वार त्याने झेलले
वार्‍यासवे बोलायची त्याची
सवय ना मोडली हसले जरी
माझ्यावरी आयुष्यही माझे
किती, मी वेदनांची साथ या
जन्मात नाही सोडली.. आता नको
चर्चा जुन्या; वाटा नव्या
शोधायच्या नाती नव्या मनुशी
पुन्हा, मीही नव्याने जोडली !
विशाल...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/