माती : मिल्या

उधळले चांदणे त्यांनी तरी
भेगाळली माती कुणाचे सांडले
अश्रू?... कशाने तापली माती? इथे
जो तो सुखाचे पीक घेई
नित्यनेमाने कशी राहील उपजाऊ
अशाने येथली माती? तुम्ही तर
बोलला होतात रुजवू बीज
ऐक्याचे तरीही काल रक्ताने
कुणाच्या... माखली माती? अताशा
वास मृदगंधासही का वेगळा येतो?
कशी झाली कळेना आज परकी... आपली
माती तुम्ही उपकार केले
केवढे... गाडून माणुसकी अरे
तुमच्यामुळे तर ही पुन्हा
गर्भारली माती कशाला भांडलो
मांडून तेव्हा गणित इंचांचे?
अखेरी श्रांत देहाने कितीशी
व्यापली माती? असे दुष्काळ पण
ओली कशी शेतातली माती? नभाला
आटलेले पाहुनी पाणावली माती
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

भेटाया आल्या गझला, त्याच्या नंतर. : ह बा

आला काल निरोप तिला, त्याच्या
नंतर भेटाया आल्या गझला
त्याच्या नंतर हासत गेली सारी
स्वप्ने पैलतिरी गाव दिला हा
मदिरेला त्याच्या नंतर थांब
जरा होईल इशारा काळाचा
येणार्‍या ये उदयाला
त्याच्या नंतर झोळी भरली इतके
जमले ना ना ना शिकलो ना देणे ना
ला त्याच्या नंतर शब्दाळुंचे
वारुळ पिंजुन दमलो अन
गझलाळुंनी माग दिला त्याच्या
नंतर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

बाकी तसा कैदेत काही त्रास नसतो 'बेफिकिर' : बेफिकीर

गाठायचे असते स्वतःला..... गाठले
की जाहले अगदीच नाही सोसले तर...
थांबले की जाहले तू ये, नको
येऊस तू..... मी आपला असतो इथे
कोणीतरी ठरल्याप्रमाणे वागले
की जाहले सध्या कशी आहेस तू ही
काळजी नाही मला तेव्हा कशी
होतीस तू हे चाळले की जाहले
दारूत पाणी घालण्याची सोय
नाही राहिली पाणी हवे होते
जरासे... वाटले की जाहले
मृद्गंध आला, नाहिली असणार
बहुधा आज ती डोके गरम... ओले
जरासे जाहले... की जाहले नाकी नऊ
येतात तेव्हा वाटते की.....
जाउदे तालाप्रमाणे या
जगाच्या नाचले की जाहले
बांधून झाला पूल! का जाईचना
वरुनी कुणी? खालून जाणे बंद
करणे साधले.... की जाहले
कोणाप्रमाणे व्हायची इच्छा
कशाला पाहिजे? 'माझ्याप्रमाणे
मीच आहे' वाटले की जाहले तू
नेसली नाहीस ती साडी गुलाबी...
त्यापुढे तू ते बरे केलेस हे
मी गिरवले की जाहले बाकी तसा
कैदेत काही त्रास नसतो
'बेफिकिर' जितके दिवस असतात
तितके काढले की जाहले
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2123

बाकी तसा कैदेत काही त्रास नसतो 'बेफिकिर' : बेफिकीर

गाठायचे असते स्वतःला..... गाठले
की जाहले अगदीच नाही सोसले तर...
थांबले की जाहले तू ये, नको
येऊस तू..... मी आपला असतो इथे
कोणीतरी ठरल्याप्रमाणे वागले
की जाहले सध्या कशी आहेस तू ही
काळजी नाही मला तेव्हा कशी
होतीस तू हे चाळले की जाहले
दारूत पाणी घालण्याची सोय
नाही राहिली पाणी हवे होते
जरासे... वाटले की जाहले
मृद्गंध आला, नाहिली असणार
बहुधा आज ती डोके गरम... ओले
जरासे जाहले... की जाहले नाकी नऊ
येतात तेव्हा वाटते की.....
जाउदे तालाप्रमाणे या
जगाच्या नाचले की जाहले
बांधून झाला पूल! का जाईचना
वरुनी कुणी? खालून जाणे बंद
करणे साधले.... की जाहले
कोणाप्रमाणे व्हायची इच्छा
कशाला पाहिजे? 'माझ्याप्रमाणे
मीच आहे' वाटले की जाहले तू
नेसली नाहीस ती साडी गुलाबी...
त्यापुढे तू ते बरे केलेस हे
मी गिरवले की जाहले बाकी तसा
कैदेत काही त्रास नसतो
'बेफिकिर' जितके दिवस असतात
तितके काढले की जाहले
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

... वंशातल्यांचे : अजय अनंत जोशी

मी पुरावे शोधले
त्यांच्यातल्यांचे अन्
दुरावे रोखले माझ्यातल्यांचे
चालली कसरत अशी अर्थासभोती
नाच नंगे खेळती
शब्दातल्यांचे एकही शत्रूस
नाही सोडले मी काय मग होईल या
हृदयातल्यांचे ? येर बसती
सज्जनांच्या पंगतीला बेत
काहीसे फसावे आतल्यांचे सत्य
कोठे माहिती आहे कुणाला ? नाव
होते आजही पेल्यातल्यांचे
सोडती घरटे... तरी सोडा म्हणावे
मन कधी मोडू नये
डोळ्यातल्यांचे नाव माझे 'अजय'
मीही सार्थ केले पण, जगाला
पाहिजे वंशातल्यांचे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2122

... वंशातल्यांचे : अजय अनंत जोशी

मी पुरावे शोधले
त्यांच्यातल्यांचे अन्
दुरावे रोखले माझ्यातल्यांचे
चालली कसरत अशी अर्थासभोती
नाच नंगे खेळती
शब्दातल्यांचे एकही शत्रूस
नाही सोडले मी काय मग होईल या
हृदयातल्यांचे ? येर बसती
सज्जनांच्या पंगतीला बेत
काहीसे फसावे आतल्यांचे सत्य
कोठे माहिती आहे कुणाला ? नाव
होते आजही पेल्यातल्यांचे
सोडती घरटे... तरी सोडा म्हणावे
मन कधी मोडू नये
डोळ्यातल्यांचे नाव माझे 'अजय'
मीही सार्थ केले पण, जगाला
पाहिजे वंशातल्यांचे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

माणसाला म्हणे मारते भाकरी! : ह बा

पीक हे घेतले कोणत्या वावरी?
माणसाला म्हणे मारते भाकरी!
मायची आजही सांडते पापणी
गोजिरी केवढी दंगली सासरी
चालला कोण तो? राधिका बावरी
गोकुळी एकटी वाजते बासरी
लोकशाही तुझे लेकरू बाटके
नोकरा आज ते माग ते चाकरी काल
सत्ते घरी खेळ मी पाहिला भाउजी
भोंगळा मेहुणी लाजरी झाड मी
वाढलो कातळाच्या उरी वेल तू
मखमली खेळ खांद्यावरी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2121

छोट्या बहराची गझल : आनंदयात्री

(कमीत कमी बहराची गझल करावी
असा विचार एकदा डोक्यात आला
आणि एक प्रयत्न केलाय...) चोर
आहे? थोर आहे! पूर्ण होता - कोर
आहे बस जिभेतच जोर आहे! ओठ -
पिकले बोर आहे! शांततेचा शोर
आहे प्रेत आणि दोर आहे ही गझल
ना? घोर आहे! नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2118

माणसाला म्हणे मारते भाकरी! : ह बा

पीक हे घेतले कोणत्या वावरी?
माणसाला म्हणे मारते भाकरी!
मायची आजही सांडते पापणी
गोजिरी केवढी दंगली सासरी
चालला कोण तो? राधिका बावरी
गोकुळी एकटी वाजते बासरी
लोकशाही तुझे लेकरू बाटके
नोकरा आज ते माग ते चाकरी काल
सत्ते घरी खेळ मी पाहिला भाउजी
भोंगळा मेहुणी लाजरी झाड मी
वाढलो कातळाच्या उरी वेल तू
मखमली खेळ खांद्यावरी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

चालताना ........ : निलेश कालुवाला

चालताना... चालताना हा किती बघ
घाम येतो होतहोता शेवटी
मुक्काम येतो ठाम ज्याचे
बोलणे आहे तयाचा बोलताना शब्द
ही मग ठाम येतो वाटते जे
व्यर्थ तेही बाळगावे व्यर्थ
जाता मोहराही काम येतो
सार्‍यांस निरोप त्याचा
पोचतो पण, ना इथे पत्र ,ना कुणास
सलाम येतो सापडेना राधिका आता
कुठे ती ना कुठे नजरेस आता शाम
येतो ना अता वाली कुणी समजू
नये तू आजही धावून तो 'श्रीराम'
येतो निलेश कालुवाला.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2120

चालताना ........ : निलेश कालुवाला

चालताना... चालताना हा किती बघ
घाम येतो होतहोता शेवटी
मुक्काम येतो ठाम ज्याचे
बोलणे आहे तयाचा बोलताना शब्द
ही मग ठाम येतो वाटते जे
व्यर्थ तेही बाळगावे व्यर्थ
जाता मोहराही काम येतो
सार्‍यांस निरोप त्याचा
पोचतो पण, ना इथे पत्र ,ना कुणास
सलाम येतो सापडेना राधिका आता
कुठे ती ना कुठे नजरेस आता शाम
येतो ना अता वाली कुणी समजू
नये तू आजही धावून तो 'श्रीराम'
येतो निलेश कालुवाला.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

चालताना ........ : निलेश कालुवाला

चालताना... चालताना हा किती बघ
घाम येतो होतहोता शेवटी
मुक्काम येतो ठाम ज्याचे
बोलणे आहे तयाचा बोलताना शब्द
ही मग ठाम येतो वाटते जे
व्यर्थ तेही बाळ्गावे व्यर्थ
जाता मोहराही काम येतो
सार्‍यांस निरोप त्याचा
पोचतो पण, ना इथे पत्र ,ना कुणास
सलाम येतो सापडेना राधिका आता
कुठे ती ना कुठे नजरेस आता शाम
येतो ना अता वाली कुणी समजू
नये तू आजही धवून तो 'श्रीराम'
येतो निलेश कालुवाला.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

चढलेल्यांना निम्मा करतो : अजय अनंत जोशी

सांगत फिरतो जो सूर्याचा
चुम्मा करतो जरा भाजल्यावर का
इतके यम्मा करतो ? नाव ओळखीचे
दिसता लपलेले येती एक नाचतो,
दुसरा छम्मा छम्मा करतो ऐकवली
बैलास गझल अन् बरे वाटले कळो
ना कळो, निदान थोडे 'हम्मा' करतो
वात्सल्याचा अर्थ एक, उच्चार
वेगळे कोणी मम्मी, आई, कोणी
अम्मा करतो सहकार्याचे किती
वाजले बिगुल तरीही काम कुणाचे,
श्रेय कुणी गटम्मा करतो किती
असू दे नाव, किती ओळख
दुनियेची... काळ नेहमी
चढलेल्यांना निम्मा करतो
प्रेमपत्र वाचले आणि
दुर्लक्षित केले असाच तोरा
संबंधास निकम्मा करतो मनातून
वाटते कशाला 'अजय' भेटला तरी
मिळवुनी हात उगाचच झिम्मा
करतो
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2117

छोट्या बहराची गझल : आनंदयात्री

(कमीत कमी बहराची गझल करावी
असा विचार एकदा डोक्यात आला
आणि एक प्रयत्न केलाय...) चोर
आहे? थोर आहे! पूर्ण होता - कोर
आहे बस जिभेतच जोर आहे! ओठ -
पिकले बोर आहे! शांततेचा शोर
आहे प्रेत आणि दोर आहे ही गझल
ना? घोर आहे! नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

चढलेल्यांना निम्मा करतो : अजय अनंत जोशी

सांगत फिरतो जो सूर्याचा
चुम्मा करतो जरा भाजल्यावर का
इतके यम्मा करतो ? नाव ओळखीचे
दिसता लपलेले येती एक नाचतो,
दुसरा छम्मा छम्मा करतो ऐकवली
बैलास गझल अन् बरे वाटले कळो
ना कळो, निदान थोडे 'हम्मा' करतो
वात्सल्याचा अर्थ एक, उच्चार
वेगळे कोणी मम्मी, आई, कोणी
अम्मा करतो सहकार्याचे किती
वाजले बिगुल तरीही काम कुणाचे,
श्रेय कुणी गटम्मा करतो किती
असू दे नाव, किती ओळख
दुनियेची... काळ नेहमी
चढलेल्यांना निम्मा करतो
प्रेमपत्र वाचले आणि
दुर्लक्षित केले असाच तोरा
संबंधास निकम्मा करतो मनातून
वाटते कशाला 'अजय' भेटला तरी
मिळवुनी हात उगाचच झिम्मा
करतो
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

उसवित बसले बूड कवी हे ज्या झोळ्यांचे : ह बा

वादळ आल्यावर जे होते
पाचोळ्यांचे ती आली अन् तैसे
झाले या डोळ्यांचे लाकुड
तोड्याने सोने लाथाडुन जावे,
इतके का गरजेचे खपणे त्या
मोळ्यांचे? बंक्यासाठी
ज्ञान्याने भरलेल्या तेव्हा
उसवित बसले बूड कवी हे ज्या
झोळ्यांचे परदेशाहुन
आल्यापासुन 'तसली' फडकी भाव
किती खाली गेले बघ ना
चोळ्यांचे कोण्या काळी जो
गरुडांची काशी होता देश अता तो
घरटे झाला पाकोळ्यांचे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2116

उसवित बसले बूड कवी हे ज्या झोळ्यांचे : ह बा

वादळ आल्यावर जे होते
पाचोळ्यांचे ती आली अन् तैसे
झाले या डोळ्यांचे लाकुड
तोड्याने सोने लाथाडुन जावे,
इतके का गरजेचे खपणे त्या
मोळ्यांचे? बंक्यासाठी
ज्ञान्याने भरलेल्या तेव्हा
उसवित बसले बूड कवी हे ज्या
झोळ्यांचे परदेशाहुन
आल्यापासुन 'तसली' फडकी भाव
किती खाली गेले बघ ना
चोळ्यांचे कोण्या काळी जो
गरुडांची काशी होता देश अता तो
घरटे झाला पाकोळ्यांचे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काल ज्या क्षणी तुला मी पाहिले प्रिये : कैलास

*काल ज्या क्षणी तुला मी
पाहिले प्रिये* काल ज्या क्षणी
तुला मी पाहिले प्रिये त्या
क्षणी हृदय तुला मी वाहिले
प्रिये दु:ख ते कुठे कधी मला न
लाभले गाठण्या तुला बरेच
साहिले प्रिये तू कठोर बोलते
तुला विसर पडे खोल घाव मन्मनात
राहिले प्रिये संकटे तुझ्या
विना असंख्य ग्रासती संकटास
आज मीच त्राहिले प्रिये बोलशी
जरी न तू ,सशंक नेत्र का ? ''
कैल-आस'' हा तुझाच ग्वाहिले
प्रिये .... ( कैल-आस = कैलास )
-डॉ.कैलास
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2115

काल ज्या क्षणी तुला मी पाहिले प्रिये : कैलास

*काल ज्या क्षणी तुला मी
पाहिले प्रिये* काल ज्या क्षणी
तुला मी पाहिले प्रिये त्या
क्षणी हृदय तुला मी वाहिले
प्रिये दु:ख ते कुठे कधी मला न
लाभले गाठण्या तुला बरेच
साहिले प्रिये तू कठोर बोलते
तुला विसर पडे खोल घाव मन्मनात
राहिले प्रिये संकटे तुझ्या
विना असंख्य ग्रासती संकटास
आज मीच त्राहिले प्रिये बोलशी
जरी न तू ,सशंक नेत्र का ? ''
कैल-आस'' हा तुझाच ग्वाहिले
प्रिये .... ( कैल-आस = कैलास )
-डॉ.कैलास
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

ऐकत नाही आता हे मन... : मधुघट

ऐकत नाही आता हे मन रात्रंदिन
केवळ आक्रंदन कधीतरी मग संयम
सुटतो अवेळीच होते उद्दीपन
भूक लागते शरीरास, मग कसली
सीमा? कसले बंधन? झाले बघ
दोघेही मोठे परस्परांचे
करुनी खंडन! सूट बूट अन टाय
गळ्याला तोंडावर कृत्रिम
अभिवादन जिकडेतिकडे मोठ्या
वेण्या स्वस्त जाहले का
गंगावन? आधी घालू शिव्या जगाला
नंतर करणे आहे वंदन ह्यास
म्हणावे खरी संस्कृती सुगंध
देतच झिजते चंदन टाळ मला, पण
जाणुन घे तू माझे तुजवरचे
अवलंबन तुला पाहताक्षणीच
झाली माझी अवघी दृष्टी पावन
मधुघट कोठे ठरवू शकतो.. व्हावे
कोणा कसे आकलन!!! - अमोघ
प्रभुदेसाई 'मधुघट'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2114

ऐकत नाही आता हे मन... : मधुघट

ऐकत नाही आता हे मन रात्रंदिन
केवळ आक्रंदन कधीतरी मग संयम
सुटतो अवेळीच होते उद्दीपन
भूक लागते शरीरास, मग कसली
सीमा? कसले बंधन? झाले बघ
दोघेही मोठे परस्परांचे
करुनी खंडन! सूट बूट अन टाय
गळ्याला तोंडावर कृत्रिम
अभिवादन जिकडेतिकडे मोठ्या
वेण्या स्वस्त जाहले का
गंगावन? आधी घालू शिव्या जगाला
नंतर करणे आहे वंदन ह्यास
म्हणावे खरी संस्कृती सुगंध
देतच झिजते चंदन टाळ मला, पण
जाणुन घे तू माझे तुजवरचे
अवलंबन तुला पाहताक्षणीच
झाली माझी अवघी दृष्टी पावन
मधुघट कोठे ठरवू शकतो.. व्हावे
कोणा कसे आकलन!!! - अमोघ
प्रभुदेसाई 'मधुघट'
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

रूखवतात हरवला उखाण्याचा गोडवा : ह बा

काचेच्या मॉलला ना, इराण्याचा
गोडवा रूखवतात हरवला
उखाण्याचा गोडवा बांधावर
हरिणचाल झाले भलतेच हाल
सावजाला लागला निशाण्याचा
गोडवा जांभळाच्या चवितही
ऊतरावा साजणी जांभळीच्या आड
त्या... बहाण्याचा गोडवा गाईला
अभंग अन् ज्ञान्याने लावला
संसारी वेड्याना शहाण्याचा
गोडवा खेळा तुमचे तुम्हीच
पाण्याशी गोडीने माश्याला
नाही हो नहाण्याचा गोडवा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

कुणाकुणाला जरी समजला, मला परंतू कळला नाही... : सोनाली जोशी

कुणाकुणाला जरी समजला, मला
परंतू कळला नाही... जुन्याच
घटना कुणी कधीचे ,इथे तपासत
बसले आहे जुन्याप्रमाणे नवीन
येथे ,कधी तरी का घडले आहे? तसाच
धुरळा, तशाच वाटा ,तशीच चिंता,
गावी बाकी... जिथून पक्का भरून
पाया ,शहर नव्याने वसले आहे
खुशाल मोठा धरून दाणा, समोर
बसली खारूताई मिटून डोळे हळूच
मागे, लबाड मांजर टपले आहे मला
पुरे भूतकाळ अपुला, खुणावती
तुज सुंदर वाटा तुलाच लाभो
,उद्यात जे जे, हवेहवेसे दडले
आहे रिमझिमणारे तुषार
झेलुन..तहानलेली उरते माती..
विरून शपथा, सरून प्रीती तशीच
आता उरले आहे 'तुझाच मी" अन
'तुझीच मी "च्या सुरूच
त्यांच्या आणाभाका... जरी
मनाला असत्य आहे कुणीतरी हे..
कळले आहे.. कुणाकुणाला जरी
समजला, मला परंतू कळला नाही...
हिशोब करते शिवाय त्याच्या
कितीक माझे चुकले आहे.. -सोनाली
जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2112

कुणाकुणाला जरी समजला, मला परंतू कळला नाही... : सोनाली जोशी

कुणाकुणाला जरी समजला, मला
परंतू कळला नाही... जुन्याच
घटना कुणी कधीचे ,इथे तपासत
बसले आहे जुन्याप्रमाणे नवीन
येथे ,कधी तरी का घडले आहे? तसाच
धुरळा, तशाच वाटा ,तशीच चिंता,
गावी बाकी... जिथून पक्का भरून
पाया ,शहर नव्याने वसले आहे
खुशाल मोठा धरून दाणा, समोर
बसली खारूताई मिटून डोळे हळूच
मागे, लबाड मांजर टपले आहे मला
पुरे भूतकाळ अपुला, खुणावती
तुज सुंदर वाटा तुलाच लाभो
,उद्यात जे जे, हवेहवेसे दडले
आहे रिमझिमणारे तुषार
झेलुन..तहानलेली उरते माती..
विरून शपथा, सरून प्रीती तशीच
आता उरले आहे 'तुझाच मी" अन
'तुझीच मी "च्या सुरूच
त्यांच्या आणाभाका... जरी
मनाला असत्य आहे कुणीतरी हे..
कळले आहे.. कुणाकुणाला जरी
समजला, मला परंतू कळला नाही...
हिशोब करते शिवाय त्याच्या
कितीक माझे चुकले आहे.. -सोनाली
जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2112

नव्हतो : आनंदयात्री

मी कधीही पेटलेली आग नव्हतो मी
कधीही बहरलेली बाग नव्हतो भूक
होती, झोप होती, श्वास होते मीच
देहाचा कधीही भाग नव्हतो कोण
होतो ते मला कळलेच नाही कमळ
नव्हतो, फणस नव्हतो, साग
नव्हतो माळरानी छेडलेली शीळ
होतो मैफलीमधला कधी मी राग
नव्हतो लागला माझा कसा तुजला
सुगावा? ठेवुनी जावा असा मी
माग नव्हतो नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2111

कुणाकुणाला जरी समजला, मला परंतू कळला नाही... : सोनाली जोशी

कुणाकुणाला जरी समजला, मला
परंतू कळला नाही... जुन्याच
घटना कुणी कधीचे ,इथे तपासत
बसले आहे जुन्याप्रमाणे नवीन
येथे ,कधी तरी का घडले आहे? तसाच
धुरळा, तशाच वाटा ,तशीच चिंता,
गावी बाकी... जिथून पक्का भरून
पाया ,शहर नव्याने वसले आहे
खुशाल मोठा धरून दाणा, समोर
बसली खारूताई मिटून डोळे हळूच
मागे, लबाड मांजर टपले आहे मला
पुरे भूतकाळ अपुला, खुणावती
तुज सुंदर वाटा तुलाच लाभो
,उद्यात जे जे, हवेहवेसे दडले
आहे रिमझिमणारे तुषार
झेलुन..तहानलेली उरते माती..
विरून शपथा, सरून प्रीती तशीच
आता उरले आहे 'तुझाच मी" अन
'तुझीच मी "च्या सुरूच
आणाभाका... जरी मनाला असत्य आहे
कुणीतरी हे.. कळले आहे..
कुणाकुणाला जरी समजला, मला
परंतू कळला नाही... हिशोब करते
शिवाय त्याच्या कितीक माझे
चुकले आहे.. -सोनाली जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

नव्हतो : आनंदयात्री

मी कधीही पेटलेली आग नव्हतो मी
कधीही बहरलेली बाग नव्हतो भूक
होती, झोप होती, श्वास होते मीच
देहाचा कधीही भाग नव्हतो कोण
होतो ते मला कळलेच नाही कमळ
नव्हतो, फणस नव्हतो, साग
नव्हतो माळरानी छेडलेली शीळ
होतो मैफलीमधला कधी मी राग
नव्हतो लागला माझा कसा तुजला
सुगावा? ठेवुनी जावा असा मी
माग नव्हतो नचिकेत जोशी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तू कधी ही न रागावली पाहिजे : कैलास

*तू कधी ही न रागावली पाहिजे* तू
कधी ही न रागावली पाहिजे हे
मला पावलो पावली पाहिजे मी भले
राहिलो ऊष्ण ऊन्हामध्ये
तुजवरी हरघडी सावली पाहिजे मी
कुणा आवडो,नावडो मी कुणा मात्र
सर्वांस तू भावली पाहिजे चक्र
पायात मी घेवुनी हिंडतो तू
कुठे ना कधी धावली पाहिजे आज
''कैलास'' आहेस निर्धास्त तू
तुजसवे ती न धास्तावली पाहिजे
डॉ.कैलास
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2110

तू कधी ही न रागावली पाहिजे : कैलास

*तू कधी ही न रागावली पाहिजे* तू
कधी ही न रागावली पाहिजे हे
मला पावलो पावली पाहिजे मी भले
राहिलो ऊष्ण ऊन्हामध्ये
तुजवरी हरघडी सावली पाहिजे मी
कुणा आवडो,नावडो मी कुणा मात्र
सर्वांस तू भावली पाहिजे चक्र
पायात मी घेवुनी हिंडतो तू
कुठे ना कधी धावली पाहिजे आज
''कैलास'' आहेस निर्धास्त तू
तुजसवे ती न धास्तावली पाहिजे
डॉ.कैलास
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

दु:ख माझे सोबती ! : प्रशान्त वेळापुरे

दु:ख माझे सोबती ! तू बिलोरी
वेदनांची लालसा आहे ! मी नकोशा
चेहर्‍यांचा आरसा आहे !
सज्जनांना लाभलाहो न्याय हा
अंती मी भिकारी लक्तरांचा
वारसा आहे ! पुंडलीका वीट देवा
तू नको मांडू विठ्ठलाची आस
कोठे माणसा आहे ? फास घ्याया
लागले ते वीर जे होते का
निखारा थंड आता कोळसा आहे ?
बोलली तू 'सोड आता गाव हे माझे ! '
मी तसा सोडून दुनिया छानसा आहे
! दु:ख माझे सोबती अन् सोयरे
होते पण सुखाचा घाव आता खोलसा
आहे ! प्रशांत वेळापुरे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2109

हरवलाच रुखवती उखाण्याचा गोडवा : ह बा

कृष्णधवल गोपिका पहाण्याचा
गोडवा हरवलाच रुखवती
उखाण्याचा गोडवा भाळावर
घामाच्या चमचमत्या चांदण्या
सापटीत घुंगुरत्या गाण्याचा
गोडवा जांभळाच्या चविलाही
आलाय साजणी जांभळीच्या आड
त्या... बहाण्याचा गोडवा
शिकलेल्या माणसाना शिकवावा
मी कसा रस्सा भुरकीत भात
खाण्याचा गोडवा! रापलेल्या
शब्दानो या तुम्हा मिळेल, या
काळजात कृष्णेच्या पाण्याचा
गोडवा. धन्यवाद. राम कृष्ण
हरी!!!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2108

दु:ख माझे सोबती ! : प्रशान्त वेळापुरे

दु:ख माझे सोबती ! तू बिलोरी
वेदनांची लालसा आहे ! मी नकोशा
चेहर्‍यांचा आरसा आहे !
सज्जनांना लाभलाहो न्याय हा
अंती मी भिकारी लक्तरांचा
वारसा आहे ! पुंडलीका वीट देवा
तू नको मांडू विठ्ठलाची आस
कोठे माणसा आहे ? फास घ्याया
लागले ते वीर जे होते का
निखारा थंड आता कोळसा आहे ?
बोलली तू 'सोड आता गाव हे माझे ! '
मी तसा सोडून दुनिया छानसा आहे
! दु:ख माझे सोबती अन् सोयरे
होते पण सुखाचा घाव आता खोलसा
आहे ! प्रशांत वेळापुरे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हरवलाच रुखवती उखाण्याचा गोडवा : ह बा

क्रुष्णधवल गोपिका पहाण्याचा
गोडवा हरवलाच रुखवती
उखाण्याचा गोडवा भाळावर
घामाच्या चमचमत्या चांदण्या
सापटीत घुंगुरत्या गाण्याचा
गोडवा जांभळाच्या चविलाही
आलाय साजणी जांभळीच्या आड
त्या... बहाण्याचा गोडवा
शिकलेल्या माणसाना शिकवावा
मी कसा रस्सा भुरकीत भात
खाण्याचा गोडवा! रापलेल्या
शब्दानो या तुम्हा मिळेल, या
काळजात क्रुष्णेच्या
पाण्याचा गोडवा. धन्यवाद. राम
क्रुष्ण हरी!!!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2108

नदी म्हणाली काठाला.... : प्रणव.प्रि.प्र

नदी म्हणाली काठाला, 'घे
चुंबुन मजला' ओठावरती ओठ
टेकता तरंग उठला! गाणे रांगत
रांगत आले पायापाशी खिशात
होता जो अनुभव हाती टेकवला!
पहिले चुंबन घेतानाचा हळवा
क्षण तो- आईस्क्रीमसारखा
ओठांवर विरघळला! मजला शोधत
येशिल तर मग वणवण होइल, मलाच
नाही ठाउक माझा पत्ता कुठला!
'बदल अटळ', हे विज्ञानाने
म्हटले जेव्हा, कारुण्याने
बुद्ध जगावर दगडी हसला. कोट
घालुनी काळा येते संध्या दारी
माझ्यावर भरला जातो
स्मरणांचा खटला! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2107

हा जुगार : केदार पाटणकर

खेळणार आज हा जुगार मी मांडणार
वेगळा विचार मी पाय वाजले जसे
तुझे तिथे ठेवले खुलेच एक दार
मी बोट लागता नवे शहारते वाजवू
कशी तुझी सतार मी नवल काय जर
कुणा न समजलो एक खूप वेगळा
प्रकार मी पुसट आकृती मला न
भावते ठसठशीत चित्र काढणार मी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2106

हरवलाच रुखवती उखाण्याचा गोडवा : ह बा

क्रुष्णधवल गोपिका पहाण्याचा
गोडवा हरवलाच रुखवती
उखाण्याचा गोडवा भाळावर
घामाच्या चमचमत्या चांदण्या
सापटीत घुंगुरत्या गाण्याचा
गोडवा जांभळाच्या चविलाही
आलाय साजणी जांभळीच्या आड
त्या... बहाण्याचा गोडवा
शिकलेल्या माणसाना शिकवावा
मी कसा रस्सा भुरकीत भात
खाण्याचा गोडवा! रापलेल्या
शब्दानो या तुम्हा मिळेल, या
काळजात क्रुष्णेच्या
पाण्याचा गोडवा. धन्यवाद. राम
क्रुष्ण हरी!!!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

नदी म्हणाली काठाला.... : प्रणव.प्रि.प्र

नदी म्हणाली काठाला, 'घे
चुंबुन मजला' ओठावरती ओठ
टेकता तरंग उठला! गाणे रांगत
रांगत आले पायापाशी खिशात
होता जो अनुभव हाती टेकवला!
पहिले चुंबन घेतानाचा हळवा
क्षण तो- आईस्क्रीमसारखा
ओठांवर विरघळला! मजला शोधत
येशिल तर मग वणवण होइल, मलाच
नाही ठाउक माझा पत्ता कुठला!
'बदल अटळ', हे विज्ञानाने
म्हटले जेव्हा, कारुण्याने
बुद्ध जगावर दगडी हसला. कोट
घालुनी काळा येते संध्या दारी
माझ्यावर भरला जातो
स्मरणांचा खटला! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हा जुगार : केदार पाटणकर

खेळणार आज हा जुगार मी मांडणार
वेगळा विचार मी पाय वाजले जसे
तुझे तिथे ठेवले खुलेच एक दार
मी बोट लागता नवे शहारते वाजवू
कशी तुझी सतार मी नवल काय जर
कुणा न समजलो एक खूप वेगळा
प्रकार मी पुसट आकृती मला न
भावते ठसठशीत चित्र काढणार मी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

हेच असावे सत्य... : अजय अनंत जोशी

दि. २३ मे च्या मुशायर्‍यात मी
सादर केलेली गझल.... हेच असावे
सत्य जे कुणी मानत नाही [
छोटा-मोठा वाद कधीही संपत नाही
] खरेच आहे दुनिया असते आपलीच,
पण... कुणीच येथे कुणाचसाठी
थांबत नाही संधीसाठी चेला
बनला, पाया पडला आता तर तो
ओळखसुद्धा ठेवत नाही कुणास
मिळतो स्वर्ग, कुणाला दुनिया
सारी कुणाकुणाला प्रेम जरासे
लाभत नाही तुझाच होतो, तुझाच
आहे, राहीन तुझा फक्त, जगाच्या
समोर आता म्हणवत नाही ओळख आहे
उगाच नुसती दुनियेभरची
कुणाशीच मी कधीच नाते बांधत
नाही निश्चित मिळते काहीबाही
बांधावरती उगीच कोणी नाव
कुणाचे घोकत नाही
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2105

हेच असावे सत्य... : अजय अनंत जोशी

दि. २३ मे च्या मुशायर्‍यात मी
सादर केलेली गझल.... हेच असावे
सत्य जे कुणी मानत नाही [
छोटा-मोठा वाद कधीही संपत नाही
] खरेच आहे दुनिया असते आपलीच,
पण... कुणीच येथे कुणाचसाठी
थांबत नाही संधीसाठी चेला
बनला, पाया पडला आता तर तो
ओळखसुद्धा ठेवत नाही कुणास
मिळतो स्वर्ग, कुणाला दुनिया
सारी कुणाकुणाला प्रेम जरासे
लाभत नाही तुझाच होतो, तुझाच
आहे, राहीन तुझा फक्त, जगाच्या
समोर आता म्हणवत नाही ओळख आहे
उगाच नुसती दुनियेभरची
कुणाशीच मी कधीच नाते बांधत
नाही निश्चित मिळते काहीबाही
बांधावरती उगीच कोणी नाव
कुणाचे घोकत नाही
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

थवा : मनीषा साधू

कशाला पुन्हा वेगळाला हवा
तुलाही थवा अन मलाही थवा? तुझे
गीत भासे जसा सापळा तुलाही हवा
अन मलाही हवा! चला घेउया ग्लास
भरुनी पुन्हा तुलाही दवा अन
मलाही दवा! कसा काय हा उभ्याने
शहारा? तुलाही नवा अन मलाही
नवा? चल लाच घे अन कंत्राट दे रे
तुलाही खवा अन मलाही खवा!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2104

थवा : मनीषा साधू

कशाला पुन्हा वेगळाला हवा
तुलाही थवा अन मलाही थवा? तुझे
गीत भासे जसा सापळा तुलाही हवा
अन मलाही हवा! चला घेउया ग्लास
भरुनी पुन्हा तुलाही दवा अन
मलाही दवा! कसा काय हा उभ्याने
शहारा? तुलाही नवा अन मलाही
नवा? चल लाच घे अन कंत्राट दे रे
तुलाही खवा अन मलाही खवा!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तरी समुद्रा तुझ्या किनारी : बेफिकीर

*लाटांनी येऊन शरण लोटांगण
घेणे संपत नाही तरी समुद्रा
तुझ्या किनारी पुर्वीइतके
करमत नाही सोसाट्याचा वारा
हिरव्या पानांनाही घेउन जातो
असे वाटल्याने दबलेली नवी
पालवी उमलत नाही चौकामध्ये
गाडी पुसुनी टकटक करते पोर
भिकारी खिशातून रुपया काढेतो
लाल बावटा राहत नाही अजून बसते
तिथेच अमुच्या लहानपणची
भाजीवाली मुलगा पिऊन मेला,
नातू, सून कुणीही फिरकत नाही
वनवेवर एकाच दिशेने जात राहती
गाड्या सार्‍या तरी त्यात
आवाज कशाला होतो काही समजत
नाही पावसात छत्री वागवतो,
उन्हाळ्यामधे टोपी असते इतके
सांभाळुनही डोके ऐन प्रसंगी
चालत नाही 'बेफिकीर'
तब्येतीसाठी औषध, पाणी, पैसा
आहे एक वेळ येतेच म्हणे जेव्हा
हे काही चालत नाही *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2103

तरी समुद्रा तुझ्या किनारी : बेफिकीर

*लाटांनी येऊन शरण लोटांगण
घेणे संपत नाही तरी समुद्रा
तुझ्या किनारी पुर्वीइतके
करमत नाही सोसाट्याचा वारा
हिरव्या पानांनाही घेउन जातो
असे वाटल्याने दबलेली नवी
पालवी उमलत नाही चौकामध्ये
गाडी पुसुनी टकटक करते पोर
भिकारी खिशातून रुपया काढेतो
लाल बावटा राहत नाही अजून बसते
तिथेच अमुच्या लहानपणची
भाजीवाली मुलगा पिऊन मेला,
नातू, सून कुणीही फिरकत नाही
वनवेवर एकाच दिशेने जात राहती
गाड्या सार्‍या तरी त्यात
आवाज कशाला होतो काही समजत
नाही पावसात छत्री वागवतो,
उन्हाळ्यामधे टोपी असते इतके
सांभाळुनही डोके ऐन प्रसंगी
चालत नाही 'बेफिकीर'
तब्येतीसाठी औषध, पाणी, पैसा
आहे एक वेळ येतेच म्हणे जेव्हा
हे काही चालत नाही *
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

निखारे : योगेश्वर रच्चा

नालायकांस कोणी द्यावे किती
इशारे उडवून झोप त्यांची जाती
पहाटवारे! छिद्रामुळे बुडाली
त्यांची अजस्र नौका आता
तरींमधूनी ते शोधती किनारे!
मैत्रीस जागुनी मी त्यांच्या
मिठीत गेलो पाठीमधेच त्यांनी
सरकाविली कट्यारे
खुर्चीतुनीच आज्ञा देती
भिकार राजे होते न जे कधीही
युद्धात झुंजणारे! उरले उरी न
आता आवाज चांदण्यांचे आता
कवेत माझ्या ते सूर्य चंद्र
तारे! ओकून आग मीही शमलो जरा
तरीही अद्यापही न विझले
हृदयातले निखारे - योगेश्वर
रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2098

पाय ओढायला जडतात ती! : ह बा

साठवा आसवे सडतात ती प्यायला
स्वस्तही पडतात ती! पाखरांची
घरे जळल्यावरी पाहिले का कशी
रडतात ती? मी कुठे मांजरे
कुरवाळली, नेहमी माणसे नडतात
ती? टाळ तू मैफिली... व्यसनेच ती
पाय ओढायला जडतात ती ठेवली
लेकरे कवळून जी का मला पाहुनी
दडतात ती?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2102

पाय ओढायला जडतात ती! : ह बा

साठवा आसवे सडतात ती प्यायला
स्वस्तही पडतात ती! पाखरांची
घरे जळल्यावरी पाहिले का कशी
रडतात ती? मी कुठे मांजरे
कुरवाळली, नेहमी माणसे नडतात
ती? टाळ तू मैफिली... व्यसनेच ती
पाय ओढायला जडतात ती ठेवली
लेकरे कवळून जी का मला पाहुनी
दडतात ती?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

दुःखे : योगेश्वर रच्चा

का निरागस सोबत्यांना मी दिली
दुःखे? जन्मभर एका चुकीतुन
भोगली दुःखे दुःख विसराया जरी
मी प्यायलो थोडा... प्यायला
माझ्याच संगे बैसली दुःखे मज
सुना एकांत माझा आज आवडला जी
तुझ्या संगाहुनी मज भावली
दुःखे जो कधी जगती सुखांच्या
जीव हा रमला आठवण माझीच काढू
लागली दुःखे हा वसंताचा बहर
आला मनी माझ्या भाबड्या हृदयी
तरीही स्पंदली दुःखे
मृत्युशय्येतून मी तुजला
दिल्या हाका शेवटी
आप्तांप्रमाणे वागली दुःखे -
योगेश्वर रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2099

उधाणलेला समुद्र.... : जनार्दन केशव म्हात्रे

उधाणलेला समुद्र, आपण पाहत
असतो खोल-खोल दु:खाने तो
फेसाळत असतो मोजत असशील तू ही
लाटांमागुन लाटा संथ किनारा
असा न केव्हा जागत असतो सोसुन
दु:खे युगां-युगांची
विसावण्यास्तव किनार्‍याकडे
एकसारखा धावत असतो भीषण वादळ
क्षणात देतो उठवुन तरिही
क्षितिजाशी तो किती दयेने
वागत असतो माझ्यामध्ये
सुद्धा... एक समुद्रच आहे वादळ
घेवुन सदैव जो घोंगावत असतो
ह्रदयामधल्या आलेखाची नोंद
असावी ध्यास आपला किती-किती
उंचावत असतो -जनार्दन केशव
म्हात्रे म्हात्रे निवास,
गांधी नगर, जुना बेलापूर रोड,
कळवा-ठाणे ४००६०५. भ्रमणध्वनी:
९३२३५५५६८८
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2101

उधाणलेला समुद्र.... : जनार्दन केशव म्हात्रे

उधाणलेला समुद्र, आपण पाहत
असतो खोल-खोल दु:खाने तो
फेसाळत असतो मोजत असशील तू ही
लाटांमागून लाटा संथ किनारा
असा न केव्हा जागत असतो सोसुन
दु:खे युगां-युगांची
विसावण्यास्त्व
किनार्‍याकडे एकसारखा धावत
असतो भीषण वादळ क्षणात देतो
उठवुन तरिही क्षितिजाशी तो
किती दयेने वागत असतो
माझ्यामध्ये सुद्धा... एक
समुद्रच आहे वादळ घेवुन सदैव
जो घोंगावत असतो
ह्रदयामधल्या आलेखाची नोंद
असावी ध्यास आपला किती-किती
उंचावत असतो -जनार्दन केशव
म्हात्रे म्हात्रे निवास,
गांधी नगर, जुना बेलापूर रोड,
कळवा-ठाणे ४००६०५. भ्रमणध्वनी:
९३२३५५५६८८
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2101

दूरचा किनारा : योगेश्वर रच्चा

करण्यास पार क्षितिजे पाउल मी
उचलले रस्ते निघून गेले, मागे
मला विसरले भर श्रावणात
जेव्हा दुष्काळ पाहिला मी या
भूतलास माझ्या अश्रूंत मी
भिजवले येणार ना कधीही माझा
वसंत आता बागांमध्ये
फुलांच्या वणवेच मी उठवले
स्मरलो तुलाच जेव्हा मी
वेदानांत माझ्या ते दुःख रोज
ताज्या जखमांत मी भुलवले
गाठायला निघालो तो दूरचा
किनारा पण शीड मात्र माझे
वा-यासवेच वळले! सांगू तुला न
शकलो मी गूज या मनीचे काळीज
शब्द बनले, कवितांमध्ये उतरले!
- योगेश्वर रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2096

उधाणलेला समुद्र.... : जनार्दन केशव म्हात्रे

उधाणलेला समुद्र, आपण पाहत
असतो खोल-खोल दु:खाने तो
फेसाळत असतो मोजत असशील तू ही
लाटांमागून लाटा संथ किनारा
असा न केव्हा जागत असतो सोसुन
दु:खे युगां-युगांची
विसावण्यास्त्व
किनार्‍याकडे एकसारखा धावत
असतो भीषण वादळ क्षणात देतो
उठवुन तरिही क्षितिजाशी तो
किती दयेने वागत असतो
माझ्यामध्ये सुद्धा... एक
समुद्रच आहे वादळ घेवुन सदैव
जो घोंगावत असतो
ह्रदयामधल्या आलेखाची नोंद
असावी ध्यास आपला किती-किती
उंचावत असतो -जनार्दन केशव
म्हात्रे म्हात्रे निवास,
गांधी नगर, जुना बेलापूर रोड,
कळवा-ठाणे ४००६०५. भ्रमणध्वनी:
९३२३५५५६८८
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

उधाणलेला समुद्र.... : जनार्दन केशव म्हात्रे

उधाणलेला समुद्र, आपण पाहत
असतो खोल-खोल दु:खाने तो
फेसाळत असतो मोजत असशील तू ही
लाटांमागून लाटा संथ किनारा
असा न केव्हा जागत असतो सोसुन
दु:खे युगां-युगांची
विसावण्यास्त्व
किनार्‍याकडे एकसारखा धावत
असतो भीषण वादळ क्षणात देतो
उठवुन तरिही क्षितिजाशी तो
किती दयेने वागत असतो
माझ्यामध्ये सुद्धा... एक
समुद्रच आहे वादळ घेवुन सदैव
जो घोंगावत असतो
ह्रदयामधल्या आलेखाची नोंद
असावी ध्यास आपला किती-किती
उंचावत असतो -जनार्दन केशव
म्हात्रे म्हात्रे निवास,
गांधी नगर, जुना बेलापूर रोड,
कळवा-ठाणे ४००६०५. भ्रमणध्वनी:
९३२३५५५६८८
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

दुःखे : योगेश्वर रच्चा

का निरागस सोबत्यांना मी दिली
दुःखे? जन्मभर एका चुकीतुन
भोगली दुःखे दुःख विसराया जरी
मी प्यायलो थोडा... प्यायला
माझ्याच संगे बैसली दुःखे मज
सुना एकांत माझा आज आवडला जी
तुझ्या संगाहुनी मज भावली
दुःखे जो कधी जगती सुखांच्या
जीव हा रमला आठवण माझीच काढू
लागली दुःखे हा वसंताचा बहर
आला मनी माझ्या भाबड्या हृदयी
तरीही स्पंदली दुःखे
मृत्युशय्येतून मी तुजला
दिल्या हाका शेवटी
आप्तांप्रमाणे वागली दुःखे -
योगेश्वर रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

निखारे : योगेश्वर रच्चा

नालायकांस कोणी द्यावे किती
इशारे उडवून झोप त्यांची जाती
पहाटवारे! छिद्रामुळे बुडाली
त्यांची अजस्र नौका आता
तरींमधूनी ते शोधती किनारे!
मैत्रीस जागुनी मी त्यांच्या
मिठीत गेलो पाठीमधेच त्यांनी
सरकाविली कट्यारे
खुर्चीतुनीच आज्ञा देती
भिकार राजे होते न जे कधीही
युद्धात झुंजणारे! उरले उरी न
आता आवाज चांदण्यांचे आता
कवेत माझ्या ते सूर्य चंद्र
तारे! ओकून आग मीही शमलो जरा
तरीही अद्यापही न विझले
हृदयातले निखारे - योगेश्वर
रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

गझल नाही, भावकविता - तहान : योगेश्वर रच्चा

अथांग सागरासही तुझी तहान
लागली तुला मनातुनीच मी अबोल
साद घातली अजून मागते रुपेरी
रेत पावले तुझी थव्यांतल्या
खगांस आज ओढ लागली तुझी वनांत
झावळ्यांस द्यायची तुलाच
सावली दुरून शोभिवंत संधिकाल
हा खुणावतो तुझीच आस बाळगून
सूर्य अस्त पावतो करावया
तुलाच स्पर्श लाट येऊ राहिली
सखे गं सांग ना आता करेल काय
चांदवा तुझ्याविना न येऊ
पाहतो हवेत गारवा तुझीच वाट
पाहती अजून शंख-शिंपली तुझाच
ठाव सारखा विचारतोय चंद्रमा
तुलाच आज शोधतात बावरून
चांदण्या (प्रिये तुला
पाहायलाच रात्र आज जागली!) -
योगेश्वर रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

दूरचा किनारा : योगेश्वर रच्चा

करण्यास पार क्षितिजे पाउल मी
उचलले रस्ते निघून गेले, मागे
मला विसरले भर श्रावणात
जेव्हा दुष्काळ पाहिला मी या
भूतलास माझ्या अश्रूंत मी
भिजवले येणार ना कधीही माझा
वसंत आता बागांमध्ये
फुलांच्या वणवेच मी उठवले
स्मरलो तुलाच जेव्हा मी
वेदानांत माझ्या ते दुःख रोज
ताज्या जखमांत मी भुलवले
गाठायला निघालो तो दूरचा
किनारा पण शीड मात्र माझे
वा-यासवेच वळले! सांगू तुला न
शकलो मी गूज या मनीचे काळीज
शब्द बनले, कवितांमध्ये उतरले!
- योगेश्वर रच्चा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

त्यांनी..... : अमित वाघ

काढता घेतला पाय त्यांनी...
शोधला छान पर्याय त्यांनी...
दूध नावास मी राहिलेलो... काढली
एवढी साय त्यांनी... वाढवुन
आपल्यातील गुंता... मोकळा
मार्ग केलाय त्यांनी... हाय
लागेल तुमची तुम्हाला... लावली
एवढी हाय त्यांनी... अर्जुना
प्राण सांभाळ अपुला... सुर्य
यंदा लपवलाय त्यांनी...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2094

तुकारामा.. : रुपेश देशमुख

किती आले किती गेले महाज्ञानी
तुकारामा.. कुणीही पोचला नाही
तुझ्या स्थानी तुकारामा.. जरी
हे लाभले आम्हा विचारांचे
करंटेपण.. करी श्रीमंत
जगण्याला तुझी वाणी तुकारामा..
फुकाचा गर्व थोडाही तुला का
स्पर्शला नाही... शहाणे थोर
आताचे किती मानी तुकारामा..
दिले तू दान अर्थाचे , खरोखर
धन्य ते झाले.. किती केलीस
शब्दांवर मेहरबानी तुकारामा..
अनंते ठेवले जैसे, तसा तू
राहिला होता.. कसे केलेस
जन्माला समाधानी तुकारामा..
प्रा. रुपेश देशमुख.
९९२३०७५७४३.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2095

तुकारामा.. : रुपेश देशमुख

किती आले किती गेले महाज्ञानी
तुकारामा.. कुणीही पोचला नाही
तुझ्या स्थानी तुकारामा.. जरी
हे लाभले आम्हा विचारांचे
करंटेपण.. करी श्रीमंत
जगण्याला तुझी वाणी तुकारामा..
फुकाचा गर्व थोडाही तुला का
स्पर्शला नाही... शहाणे थोर
आताचे किती मानी तुकारामा..
दिले तू दान अर्थाचे , खरोखर
धन्य ते झाले.. किती केलीस
शब्दांवर मेहरबानी तुकारामा..
अनंते ठेवले जैसे, तसा तू
राहिला होता.. कसे केलेस
जन्माला समाधानी तुकारामा..
प्रा. रुपेश देशमुख.
९९२३०७५७४३.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

त्यांनी..... : अमित वाघ

काढता घेतला पाय त्यांनी...
शोधला छान पर्याय त्यांनी...
दूध नावास मी राहिलेलो... काढली
एवढी साय त्यांनी... वाढवुन
आपल्यातील गुंता... मोकळा
मार्ग केलाय त्यांनी... हाय
लागेल तुमची तुम्हाला... लावली
एवढी हाय त्यांनी... अर्जुना
प्राण सांभाळ अपुला... सुर्य
यंदा लपवलाय त्यांनी...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

गझल : प्रा.रुपेश देशमुख : रुपेश देशमुख

सेकंदाच्या काट्यावरती जिवास
ठेवा जगण्यासाठी एक निरंतर
प्रवास ठेवा. हवा कशाला आनंदी
आनंद नेहमी दिवसाकाठी
दोन्-चार क्षण उदास ठेवा.
लोकहिताच्या सर्व योजना खाउन
टाका कगदावरी दाखवायला विकास
ठेवा. निर्भय होउन लुटून
घ्याव्या सर्व चांदण्या
पायाखाली शहारलेल्या नभास
ठेवा. निरोप घ्यावा तिचा
कोरड्या डोळ्यांनी थोडे कातर,
थोडे हळवे स्वरास ठेवा.
मनातल्या अंगणात छोटे घरटे
बांधा नाव घराचे "आठवंणीचा
निवास "ठेवा. कधी कधी प्रेमळ
शिक्षाही द्यायला हवी एकदा
तरी सावलीमधे उन्हास ठेवा.
प्रा.रुपेश देशमुख
९९२३०७५७४३ [रूपेश देशमुख
ह्यांची ही गझल अमोल शिरसाट
ह्यांनी प्रकाशित केली आहे--
विश्वस्त]
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2091

गझल : प्रा.रुपेश देशमुख : रुपेश देशमुख

सेकंदाच्या काट्यावरती जिवास
ठेवा जगण्यासाठी एक निरंतर
प्रवास ठेवा. हवा कशाला आनंदी
आनंद नेहमी दिवसाकाठी
दोन्-चार क्षण उदास ठेवा.
लोकहिताच्या सर्व योजना खाउन
टाका कगदावरी दाखवायला विकास
ठेवा. निर्भय होउन लुटून
घ्याव्या सर्व चांदण्या
पायाखाली शहारलेल्या नभास
ठेवा. निरोप घ्यावा तिचा
कोरड्या डोळ्यांनी थोडे कातर,
थोडे हळवे स्वरास ठेवा.
मनातल्या अंगणात छोटे घरटे
बांधा नाव घराचे "आठवंणीचा
निवास "ठेवा. कधी कधी प्रेमळ
शिक्षाही द्यायला हवी एकदा
तरी सावलीमधे उन्हास ठेवा.
प्रा.रुपेश देशमुख
९९२३०७५७४३
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2091

पाखरे खाऊन गेली चाळलेल्या वेदना : ह बा

काठभरल्या घागरीतुन
गाळलेल्या वेदना नाचल्या
माहेरभर सांभाळलेल्या वेदना
पीठ आहे अडकुनी जात्यात आरीभर
जरी पाखरे खाऊन गेली
चाळलेल्या वेदना तीच ती भांडी
घरी आहेत तुटकी आजही वाहिल्या
कृष्णेत पण खंगाळलेल्या
वेदना मंदिराच्या पायरीवर
काल त्याला पाहिले का बरे मी
टाळल्या कुरवाळलेल्या वेदना
प्रेमदात्या पाढरीची काय ही
जादूगरी कोंभ हिरवा प्रसवती
भेगाळलेल्या वेदना
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2093

पाखरे खाऊन गेली चाळलेल्या वेदना : ह बा

काठभरल्या घागरीतुन
गाळलेल्या वेदना नाचल्या
माहेरभर सांभाळलेल्या वेदना
पीठ आहे अडकुनी जात्यात आरीभर
जरी पाखरे खाऊन गेली
चाळलेल्या वेदना तीच ती भांडी
घरी आहेत तुटकी आजही वाहिल्या
कृष्णेत पण खंगाळलेल्या
वेदना मंदिराच्या पायरीवर
काल त्याला पाहिले का बरे मी
टाळल्या कुरवाळलेल्या वेदना
प्रेमदात्या पाढरीची काय ही
जादूगरी कोंभ हिरवा प्रसवती
भेगाळलेल्या वेदना
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2093

पाखरे खाऊन गेली चाळलेल्या वेदना : ह बा

काठभरल्या घागरीतुन
गाळलेल्या वेदना नाचल्या
माहेरभर सांभाळलेल्या वेदना
पीठ आहे अडकुनी जात्यात आरीभर
जरी पाखरे खाऊन गेली
चाळलेल्या वेदना तीच ती भांडी
घरी आहेत तुटकी आजही वाहिल्या
क्रुष्णेत पण खंगाळलेल्या
वेदना मंदिराच्या पायरीवर
काल त्याला पाहिले का बरे मी
टाळल्या कुरवाळलेल्या वेदना
प्रेम दात्या पांढरीची काय ही
जादूग री कोंभ हिरवा प्रसवती
भेगाळलेल्या वेदना
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

'चुकलो' म्हणेन मी तर सोकावतील सारे : चक्रपाणि

'चुकलो' म्हणेन मी तर सोकावतील
सारे शिक्षाच शेकडोंनी
ठोठावतील सारे उल्लेख आपले तू
वेळीच टाळ आता येताच नाव माझे
भंडावतील सारे आडून ओढणीच्या
उगवेल चंद्र माझा
डोळ्यांमधून तारे डोकावतील
सारे डोक्यात आग जेव्हा पेटेल
भाकरीची करतील
ज़ाळपोळी,थंडावतील सारे सोडून
साथ माझी गेली दलाल दु:खे
बाज़ार वेदनांचे मंदावतील
सारे (पूर्वप्रसिद्धी: मनोगत
दिवाळी अंक २००७)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2092

'चुकलो' म्हणेन मी तर सोकावतील सारे : चक्रपाणि

'चुकलो' म्हणेन मी तर सोकावतील
सारे शिक्षाच शेकडोंनी
ठोठावतील सारे उल्लेख आपले तू
वेळीच टाळ आता येताच नाव माझे
भंडावतील सारे आडून ओढणीच्या
उगवेल चंद्र माझा
डोळ्यांमधून तारे डोकावतील
सारे डोक्यात आग जेव्हा पेटेल
भाकरीची करतील
ज़ाळपोळी,थंडावतील सारे सोडून
साथ माझी गेली दलाल दु:खे
बाज़ार वेदनांचे मंदावतील
सारे (पूर्वप्रसिद्धी: मनोगत
दिवाळी अंक २००७)
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

गझल : प्रा.रुपेश देशमुख : अमोल शिरसाट

सेकंदाच्या काट्यावरती जिवास
ठेवा जगण्यासाठी एक निरंतर
प्रवास ठेवा. हवा कशाला आनंदी
आनंद नेहमी दिवसाकाठी
दोन्-चार क्षण उदास ठेवा.
लोकहिताच्या सर्व योजना खाउन
टाका कगदावरी दाखवायला विकास
ठेवा. निर्भय होउन लुटून
घ्याव्या सर्व चांदण्या
पायाखाली शहारलेल्या नभास
ठेवा. निरोप घ्यावा तिचा
कोरड्या डोळ्यांनी थोडे कातर,
थोडे हळवे स्वरास ठेवा.
मनातल्या अंगणात छोटे घरटे
बांधा नाव घराचे "आठवंणीचा
निवास "ठेवा. कधी कधी प्रेमळ
शिक्षाही द्यायला हवी एकदा
तरी सावलीमधे उन्हास ठेवा.
प्रा.रुपेश देशमुख
९९२३०७५७४३
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2091

गझल : प्रा.रुपेश देशमुख : अमोल शिरसाट

सेकंदाच्या काट्यावरती जिवास
ठेवा जगण्यासाठी एक निरंतर
प्रवास ठेवा. हवा कशाला आनंदी
आनंद नेहमी दिवसाकाठी
दोन्-चार क्षण उदास ठेवा.
लोकहिताच्या सर्व योजना खाउन
टाका कगदावरी दाखवायला विकास
ठेवा. निर्भय होउन लुटून
घ्याव्या सर्व चांदण्या
पायाखाली शहारलेल्या नभास
ठेवा. निरोप घ्यावा तिचा
कोरड्या डोळ्यांनी थोडे कातर,
थोडे हळवे स्वरास ठेवा.
मनातल्या अंगणात छोटे घरटे
बांधा नाव घराचे "आठवंणीचा
निवास "ठेवा. कधी कधी प्रेमळ
शिक्षाही द्यायला हवी एकदा
तरी सावलीमधे उन्हास ठेवा.
प्रा.रुपेश देशमुख
९९२३०७५७४३
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

गझल : अमोल शिरसाट

*सेकंदाच्या काट्यावरती
जिवास ठेवा जगण्यासाठी एक
निरंतर प्रवास ठेवा. हवा कशाला
आनंदी आनंद नेहमी दिवसाकाठी
दोन्-चार क्षण उदास ठेवा.
लोकहिताच्या सर्व योजना खाउन
टाका कगदावरी दाखवायला विकास
ठेवा. निर्भय होउन लुटून
घ्याव्या सर्व चांदण्या
पायाखाली शहारलेल्या नभास
ठेवा. निरोप घ्यावा तिचा
कोरड्या डोळ्यांनी थोडे कातर,
थोडे हळवे स्वरास ठेवा.
मनातल्या अंगणात छोटे घरटे
बांधा नाव घराचे "आठवंणीचा
निवास "ठेवा. कधी कधी प्रेमळ
शिक्षाही द्यायला हवी एकदा
तरी सावलीमधे उन्हास ठेवा.
प्रा.रुपेश देशमुख
९९२३०७५७४३*
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

का सूर नवा हा छेडत जाते भासांची वीणा ? : सोनाली जोशी

*का सूर नवा हा छेडत जाते
भासांची वीणा ?* /कोणीतरी रोज
कसली ही युक्ती लढवत असते..
श्रींमंत श्रींमंत होतात नि
गरिबी वाढत असते! तो आला तो
गेला हे मी नुसते बोलत असते
भेटला मला तो नाही हे कोठे
सांगत असते? का सूर नवा हा छेडत
जाते भासांची वीणा ? येशील कधी
तू ते या हृदयाला उमजत असते हा
कसा शिशिर आला ते आकळे न काही
बाई शब्दांची त्याच्यासाठी
मी पाने उगवत असते कोणाला टळले
आहे गडगडणे उंचीवरुनी तो तारा
आहे कळले , मी जपून वागत असते
सत्य कधी ना सांगावे कोणाला
कारण त्याने त्याला खोटेच तरी
पण काय छान वाटत असते! सर्वस्व
कुठे नेले ते मज सांगितले नाही
पण .. (वार्‍याला फूल कधी का
दिशा विचारत असते!) काजळी
वाढली आहे ,या वाढणार्‍या
धुळीने... बाई पहा कशी आहे;
नेहमीच झटकत असते.. कोणी झाडे
लावा, रोप वाढवा हे सांगत असते
तेथेच कुणी रूजलेल्या बीजाला
उपटत असते/
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2089

का सूर नवा हा छेडत जाते भासांची वीणा ? : सोनाली जोशी

*का सूर नवा हा छेडत जाते
भासांची वीणा ?* /कोणीतरी रोज
कसली ही युक्ती लढवत असते..
श्रींमंत श्रींमंत होतात नि
गरिबी वाढत असते! तो आला तो
गेला हे मी नुसते बोलत असते
भेटला मला तो नाही हे कोठे
सांगत असते? का सूर नवा हा छेडत
जाते भासांची वीणा ? येशील कधी
तू ते या हृदयाला उमजत असते हा
कसा शिशिर आला ते आकळे न काही
बाई शब्दांची त्याच्यासाठी
मी पाने उगवत असते कोणाला टळले
आहे गडगडणे उंचीवरुनी तो तारा
आहे कळले , मी जपून वागत असते
सत्य कधी ना सांगावे कोणाला
कारण त्याने त्याला खोटेच तरी
पण काय छान वाटत असते! सर्वस्व
कुठे नेले ते मज सांगितले नाही
पण .. (वार्‍याला फूल कधी का
दिशा विचारत असते!) काजळी
वाढली आहे ,या वाढणार्‍या
धुळीने... बाई पहा कशी आहे;
नेहमीच झटकत असते.. कोणी झाडे
लावा, रोप वाढवा हे सांगत असते
तेथेच कुणी रूजलेल्या बीजाला
उपटत असते/
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

नाचली काळीज ते पेलीत काही माणसे : ह बा

दंगली पाहूनही मेलीत काही
माणसे राहिली गांधी तुला
झेलीत काही माणसे केवढी ती
प्रीत काळी आंधळे काळीज ते
नाचली काळीज ते पेलीत काही
माणसे उंच राही देव आणी अंतही
आहे मधे पायरी बांधायला गेलीत
काही माणसे नागवा वेडा कपी
त्यानेच बी हे लावले पोचली
कोंभातुनी वेलीत काही माणसे
आसवे माझी कुणी घेईल का? मी
बोललो दूर रांगेने उभा केलीत
काही माणसे काल 'ती' दारात
माझ्या राबली वेड्यापरी आज
देवाने घरी नेलीत काही माणसे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2088

नाचली काळीज ते पेलीत काही माणसे : ह बा

दंगली पाहूनही मेलीत काही
माणसे राहिली गांधी तुला
झेलीत काही माणसे केवढी ती
प्रीत काळी आंधळे काळीज ते
नाचली काळीज ते पेलीत काही
माणसे उंच राही देव आणी अंतही
आहे मधे पायरी बांधायला गेलीत
काही माणसे नागवा वेडा कपी
त्यानेच बी हे लावले पोचली
कोंभातुनी वेलीत काही माणसे
आसवे माझी कुणी घेईल का? मी
बोललो दूर रांगेने उभा केलीत
काही माणसे काल 'ती' दारात
माझ्या राबली वेड्यापरी आज
देवाने घरी नेलीत काही माणसे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

तळ : मिलिन्द हिवराले

तळ मनाचा खोदतोय; मीच मजला
शोधतोय. भोवती बहिरा जमाव; मी
किती झंकारतोय. नाव त्याचे
घेतलेस; मज उखाणा हासतोय. तू
अता येऊ नकोस; मी मला
सांभाळतोय. आज गझले घे मिठीत;
प्राण माझा भटकतोय...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2087

तळ : मिलिन्द हिवराले

तळ मनाचा खोदतोय; मीच मजला
शोधतोय. भोवती बहिरा जमाव; मी
किती झंकारतोय. नाव त्याचे
घेतलेस; मज उखाणा हासतोय. तू
अता येऊ नकोस; मी मला
सांभाळतोय. आज गझले घे मिठीत;
प्राण माझा भटकतोय...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2087

तळ : मिलिन्द हिवराले

तळ मनाचा खोदतोय; मीच मजला
शोधतोय. भोवती बहिरा जमाव; मी
किती झन्कारतोय. नाव त्याचे
घेतलेस; मज उखाणा हासतोय. तू
अता येऊ नकोस; मी मला
साम्भाळतोय. आज गझले घे मिठीत;
प्राण माझा भटकतोय...
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काफिया-रदिफ : मनीषा साधू

मजनू-लैला,हिर-रांझा,काफिया-रदिफ
असे जुळ्याचे दुखणे म्हणजे
काफिया-रदिफ! तिच्या मागुनी
मुकाट चालत जाइन कैसा वाटलो की
काय तिला मी काफिया-रदिफ?
म्हटले मित्रा,कुठवर आली
प्रेम कहाणी? म्हटला तो,छे!ते
तर नुसते काफिया-रदिफ! लिहू
लागली गझल जशी ती अता-अताशा
कळू लागलो तिला जसा
मी,काफिया-रदिफ हळहळतील
चितेला बघुनी,म्हणतिल सारे
निमूट जळला जसा बिचारा
काफिया-रदिफ! बोललीच ती
मैत्रिणींमधे माझ्या बद्दल
तो गं म्हटली,रटाळवाणा
काफिया-रदिफ! बहूमतांचा खेळ
तयांचा सुरू जाहला माणूस झाला
मात्रा अथवा,काफिया-रदिफ!
स्वभावातले अंतर थोडे जुळवून
घेऊ जुळवून घेतो मतला
जैसे,काफिया-रदिफ!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2084

मी कसा सांगु तया विसराय झेंडे : ह बा

दावले जातीस कोणी हाय झेंडे
जात आता लागले दावाय झेंडे
पाहुनी झेंडे घरे जळलीत
ज्यांची मी कसा सांगु तया
विसराय झेंडे झाकुणी रणी वीर
लढवय्यास कोण्या काल रडले
मोकलूनी धाय झेंडे बाटके
काळीज आहे माणसाचे रोवुनी
बसलेत जेथे पाय झेंडे नाचली
तलवार नंगी मावळ्यांची पाहती
बुरुजावरी त्या काय झेंडे?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काफिया-रदिफ : मनीषा साधू

मजनू-लैला,हिर-रांझा,काफिया-रदिफ
असे जुळ्याचे दुखणे म्हणजे
काफिया-रदिफ! तिच्या मागुनी
मुकाट चालत जाइन कैसा वाटलो की
काय तिला मी काफिया-रदिफ?
म्हटले मित्रा,कुठवर आली
प्रेम कहाणी? म्हटला तो,छे!ते
तर नुसते काफिया-रदिफ! लिहू
लागली गझल जशी ती अता-अताशा
कळू लागलो तिला जसा
मी,काफिया-रदिफ हळहळतील
चितेला बघुनी,म्हणतिल सारे
निमूट जळला जसा बिचारा
काफिया-रदिफ! बोललीच ती
मैत्रिणींमधे माझ्या बद्दल
तो गं म्हटली,रटाळवाणा
काफिया-रदिफ! बहूमतांचा खेळ
तयांचा सुरू जाहला माणूस झाला
मात्रा अथवा,काफिया-रदिफ!
स्वभावातले अंतर थोडे जुळवून
घेऊ जुळवून घेतो मतला
जैसे,काफिया-रदिफ!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2084

च : ह बा

दावले जातीस कोणी हाय झेंडे
जात आता लागले दावाय झेंडे
पाहुनी झेंडे घरे जळलीत
ज्यांची मी कसा सांगु तया
विसराय झेंडे झाकुणी रणी वीर
लढवय्यास कोण्या काल रडले
मोकलूनी धाय झेंडे बाटके
काळीज आहे माणसाचे रोवुनी
बसलेत जेथे पाय झेंडे नाचली
तलवार नंगी मावळ्यांची पाहती
बुरुजावरी त्या काय झेंडे?
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काफिया-रदिफ : मनीषा साधू

मजनू-लैला,हिर-रांझा,काफिया-रदिफ
असे जुळ्याचे दुखणे म्हणजे
काफिया-रदिफ! तिच्या मागुनी
मुकाट चालत जाइन कैसा वाटलो की
काय तिला मी काफिया-रदिफ?
म्हटले मित्रा,कुठवर आली
प्रेम कहाणी? म्हटला तो,छे!ते
तर नुसते काफिया-रदिफ! लिहू
लागली गझल जशी ती अता-अताशा
कळू लागलो तिला जसा
मी,काफिया-रदिफ हळहळतील
चितेला बघुनी,म्हणतिल सारे
निमूट जळला जसा बिचारा
काफिया-रदिफ! बोललीच ती
मैत्रिणींमधे माझ्या बद्दल
तो गं म्हटली,रटाळवाणा
काफिया-रदिफ! बहूमतांचा खेळ
तयांचा सुरू जाहला माणूस झाला
मात्रा अथवा,काफिया-रदिफ!
स्वभावातले अंतर थोडे जुळवून
घेऊ जुळवून घेतो मतला
जैसे,काफिया-रदिफ!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सस्नेह आमंत्रण : 'गझल सहयोग'तर्फे गझल मुशायरा : अजय अनंत जोशी

अजय अनंत जोशी आणि भूषण कटककर
(बेफिकीर) सादर करीत आहेत गझल
सहयोग तर्फे *गझल मुशायरा.... "
ऋतु गंधाळुनी गेले " * दिनांक
*२३ मे २०१०, रविवार *रोजी
*सायंकाळी ६ ते ८* यावेळात...
*विशाल सह्याद्री सदन, सदाशिव
पेठ*, अभिनव कला
महाविद्यालयाच्यामागे, हॉटेल
विश्वची गल्ली, टिळकरोड जवळ,
पुणे ३० या ठिकाणी... आपणा
सर्वांना सस्नेह आमंत्रण ! *"
ज्येष्ठ शायर ईलाही जमादार "*
यांच्या उपस्थितीत.... *सहभागी
गझलकार :* अनंत ढवळे अरूण कटारे
समीर चव्हाण अजय अनंत जोशी
भूषण कटककर *नवीन परिचय :* कैलास
गायकवाड आपणा सर्वांची
उपस्थिती प्रार्थनीय. *टीप :*
गझल सहयोगच्या कार्यक्रमात
भाषणे, सत्कार वगैरे कोणतीही
औपचारीकता नसते.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

पांडुरंगा : प्रशान्त वेळापुरे

पांडुरंगा का भक्त आज सलतो
भगतास पांडुरंगा ? का देव आज
दिसतो धनिकास पांडुरंगा ?
अधिकार श्रेष्ठ ज्यांचा
अध्यात्म सांगण्याचा तो का
सुखात ठेवी दु:खास पांडुरंगा ?
ही सावली मठांची ढोंगी पुन्हा
निघाली ना किर्तनासी यावे
तूर्तास पांडुरंगा ! पाण्यात
कोरडी ही आतून चंद्र्भागा
अभिषेक आसवांचा चरणास
पांडुरंगा ! कुठल्या मुखात
गाथा ? कोठे अभंग आता? जो तो
लाबाड हसतो संतास पांडुरंगा !
आता युगायुगांची चर्चा कशास
व्हावी प्रत्येक क्षण तुझा मज
आभास पांडुरंगा ! प्रशांत
वेळापुरे पंढरपूर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2081

शे(अ)रो-शायरी, भाग-२: पा-ब-गिल सब है : मानस६

नमस्कार मित्रांनो,
शे(अ)रो-शायरी ह्या
लेखमालेच्या दुसऱ्या भागात
आपण पाकिस्तानातील एक
प्रसिद्ध कवियत्री परवीन
शाकिर हिच्या एका गझलेतील
काही निवडक शेरांचा आस्वाद
घेणार आहोत. ह्या कवियत्रीची
गझल घेण्याची दोन मुख्य कारणे
म्हणजे- १) ह्या गझलेत
पाकिस्तानातील वैचारिक
दडपशाहीचे,
अभिव्यक्ती-स्वातंत्र्याच्या
गळचेपीचे अतिशय बोलके
प्रतिबिंब पडले आहे, आणि ही
गोष्ट ही गझल वाचता क्षणीच
जाणवते.म्हणून ह्या दृष्टीने
ही गझल मला प्रातिनिधीक वाटली.
२)दुसरे म्हणजे ह्या गझलेतील
जे काफिये आहेत, ते उर्दू शब्द
म्हणून अनेकांना काहीसे
अपरिचीत असावेत, आणि ह्या
गझलेच्या निमित्ताने
त्यांच्या उर्दू
शब्द-संख्येत काहीशी भर पडेल
असे मला वाटले; म्हणून ही गझल
निवडण्याचे प्रयोजन. चला तर,
सुरवात करु या! गझलेचा मतला
असा आहे की- *पा-ब-गिल सब है
रिहाई की करे तदबीर कौन**
दस्त-बस्ता शहर मे खोले मेरी
जंजीर कौन* [१) पा-ब-गिल= चिखलात
पाय रुतलेला, २) रिहाई= सुटका, ३)
तदबीर= उपाय, योजना, ४)
दस्त-बस्ता= ज्याचे हात
बांधलेले आहेत किंवा जोडलेले
आहेत असे] कवियत्री काय
म्हणतेय ते ध्यानात यायला
फारसा वेळ लागणार नाही. ती
म्हणतेय की, ह्या देशात
सगळ्यांचेच पाय चिखलात
रुतलेले आहेत, प्रत्येक जणच
दलदलीत फसलेला आहे, मग माझ्या
सुटकेची उपाय-योजना करणार तरी
कोण आणि कशी करणार? जेथे
सर्वांचेच हात बांधलेले आहेत,
तेथे मला शृंखलेतून मुक्त
करायला शेवटी येणार तरी कोण?.
माझ्या
व्यक्ती-स्वातंत्र्याची,
अभिव्यक्ती-स्वातंत्र्याची
जी गळचेपी होतेय, त्यातून माझी
मुक्तता कोण आणि कशी करणार? हा
शेर वाचताच पाकिस्तानातील
राजकीय, सामाजिक वास्तवच
आपल्या डोळ्यासमोर लख्ख उभे
राहते. किंबहुना हा शेर अश्या
कुठल्याही भ्रष्ट, मूल्यहीन,
अस्मितेचा लवलेशही नसलेल्या
समाज व्यवस्थेवर अतिशय
मार्मिक आणि मोजक्या शब्दात
भाष्य करतो. जेथे आजूबाजूची
सगळी व्यवस्था, समाज,
राज्यकर्ते; हे सारेच तेजोहीन,
कणाहीन आणि भ्रष्टाचाराच्या
दलदलीत फसलेले आहेत, तेथे
भोवतालची परिस्थीती बघून,
संवेदनाशील आणि पापभीरु
व्यक्तीला जी हतबलता येते,
त्यावर कवियत्रीने मनाला
भिडणारे भाष्य केले आहे. पुढे
कवियत्री म्हणते की- *मेरा सिर
हाजिर है लेकिन मेरा मुन्सिफ़
देख ले कर रहा है मेरे
फर्दे-जुर्म की तहरीर कौन* [ १)
मुन्सिफ़= न्यायाधीश, २)
फर्दे-जुर्म= आरोपपत्र ३)
तहरीर= लिखावट, लिखाण ] ह्यातील
भावार्थ असा आहे की, मी
आत्ताही देहदंडाच्या
शिक्षेला सामोरी जायला तयार
आहे, माझे शिर तुम्ही तात्काळ
कलम करु शकता,... पण त्या आधी हे
बघा,.. की मला शिक्षा ठोठावणारा
न्यायाधीश कोण आहे?..., मी
केलेल्या(?) गुन्ह्यांची कथा
लिहिणारी व्यक्ती कोण आहे, ते
एकदा तपासून घ्या! ती नि:स्पृह
आहे अथवा नाही ह्याची खातरजमा
करुन घ्या, अगदी आपले ऐतिहासिक
संदर्भच द्यायचे झाले तर असे
म्हणता येईल की, जर नि:स्पृह
अश्या रामशास्त्र्यांनी मला
सजा सुनावली असेल तरच मला ती
मंजूर आहे, अन्यथा नाही.
एखाद्या 'आनंदीबाईंने'
आणलेल्या भाडोत्री
न्यायाधीशाच्या हातून जर मला
सजा-ए-मौत मिळणार असेल तर मला
ती कदापीही मान्य होणार नाही.
असे अनेक भाडोत्री न्यायाधीश
पाकिस्तानात आपले 'कर्तव्य'
चोखपणे बजावत असतात, हे आपण
नेहमी वाचत असतोच. पुढील शेर
असा आहे की- *आज दरवाजो पे दस्तक
जानी-पहचानीसी है आज मेरे नाम
लाता है मेरी ताज़ीर कौन* [ १)
दस्तक= थाप, २) ताज़ीर= सजा ] परवीन
म्हणते की, आज माझ्या घराच्या
दरवाज्यावर पडणाऱ्या थापा
माझ्या चांगल्याच ओळखीच्या
आहेत, जुलमी सुलतानाचा कुठला
तरी हस्तक नक्कीच माझ्या नावे
माझ्या सजेचे फर्मान( मी कधीही
न केलेल्या गुन्ह्यासाठी)
घेऊन आलेला आहे; फक्त तो कोण
आहे हेच बघणे आता शिल्लक आहे.
आपल्या पैकी जे १९७५ मधील,
खुद्द आपल्या देशात
लागलेल्या आणिबाणीचे
साक्षीदार आहेत, त्यांना ह्या
शेरातील मर्म अधिक चांगले
उमजेल. खऱ्या देश-भक्ताला
देश-द्रोही ठरवून त्याला
रात्री-बेरात्री त्याच्या
राहत्या घरातून अटक करून घेऊन
जाणे, हे त्या वेळेस अगदी
नित्याचेच झाले होते. ह्या
पुढील शेर असा आहे की- *नींद जब
ख्वाबो से प्यारी हो तो ऐसे
अहद मे, ख्वाब देखे कौन और
ख्वाबो को दे ताबीर कौन * [ १)
अहद= कालावधी, काळ, २) ख्वाबोकी
ताबीर= स्वप्नांचा अर्थ ]
शायरा म्हणतेय की, मी ज्या
समाजात जगतेय, तेथे आता असा
काळ आलाय की येथील लोकांना
स्वप्न बघण्या पेक्षा
निद्रीस्त राहणे अधिक
आवडायला लागलेय, मग अश्या
परिस्थितीत आता स्वप्ने
पाहायची तरी कोणी आणि
पाहिलेल्या स्वप्नांना अर्थ
द्यायचा तरी कोणी? सध्याच्या
काळातील समाज हा इतका
आत्म-मग्न, विलासात दंग
असलेला, आणि ऐषो-आरामी
वृत्तीचा झालाय की नव-नवी
स्वप्ने बघण्याची, आणि
त्यांना मूर्त रुप देण्याची,
त्यांना अर्थ देण्याची
इच्छा,व जिद्दच ह्या समाजातून
लोप पावत चाललीय. ह्या नंतर
कवियत्री म्हणते की- *रेत अभी
पिछले मकानो की न वापस आयी थी,
फिर लब-ए-साहिल घरौन्दा कर गया
तामीर कौन* [ १) लब-ए-साहिल=
किनाऱ्यावरती, २) घरौन्दा= घर,
३) तामीर= रचना, बांधकाम ] ह्या
शेरातील मला जाणवलेला अर्थ
असा- गेल्या खेपेला
समुद्र-किनाऱ्यावर बांधलेली
जी वाळूची घरे होती त्यांना
लाटांनी कधीच वाहून नेलेय, आणि
त्यांची रेती सुद्धा अजून
किनाऱ्या वर परत आलेली नाहीय (
लाटा जेंव्हा एखादी वस्तू
आपल्या सोबत वाहून नेतात,
तेंव्हा काही काळानंतर तीच
वस्तू लाटेसोबत वाहून परत
किनाऱ्यावरच वापस येते), तरी
सुद्धा फिरुन एकदा
किनाऱ्यावर पुन्हा नव्याने
घर कोणी बरे बांधले असावे? अशी,
कधीही हार न मानण्याची वृत्ती,
जिद्द कुणाची बरे असेल?
लाटांनी घर वाहून नेले असले
तरी फिरुन नव्या जोमाने
नव-निर्मीती करणारा हा
जिगरबाज कोण आहे? ह्या
संदर्भात मला कुसुमाग्रजांची
'कणा' ही कविता येथे आठवते
आहे, ज्यात पुरामध्ये सर्वस्व
वाहून गेलेला विद्यार्थी परत
एकदा कंबर कसून आपला संसार उभा
करण्याच्या कामाला लागला आहे.
ह्या गझलेचा मक्ता तर अगदी
लाजवाब आहे, तो असा की- *दुश्मनो
के साथ मेरे दोस्त भी आझाद है
देखना है खेचता है मुझ पे पहला
तीर कौन* ह्या शेराचाचा अर्थ
विशद करुन सांगण्याची गरज आहे
असे मला वाटत नाही, हो ना? वाह!
क्या बात है! एवढेच म्हणतो, आणि
आपली रजा घेतो. पुढील भागात
भेटूच! - मानस६
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2079

लिहिताना मी माझा नसतो.... : प्रणव.प्रि.प्र

लिहिताना मी माझा नसतो
लिहिल्यावर कवितेचा नसतो
फक्त खोल जा, नकोस शोधू, कधीच तळ
मौनाला नसतो गरज घराची त्याला
कळते कुठेच ज्याला थारा नसतो!
प्रत्येकाचे रूप वेगळे...
फळा-फुलांचा साचा नसतो!
इच्छांमागुन येती इच्छा... पण
तुटणारा तारा नसतो... गंधांनी
या काय करावे? कुठेच जेव्हा
वारा नसतो? मिठीत तुझिया
विरघळल्यावर... मी इथल्या
विश्वाचा नसतो! शब्दांमधुनी
पडते विष्ठा काळ मला पचलेला
नसतो! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2082

लिहिताना मी माझा नसतो.... : प्रणव.प्रि.प्र

लिहिताना मी माझा नसतो
लिहिल्यावर कवितेचा नसतो
फक्त खोल जा, नकोस शोधू, कधीच तळ
मौनाला नसतो गरज घराची त्याला
कळते कुठेच ज्याला थारा नसतो!
प्रत्येकाचे रूप वेगळे...
फळा-फुलांचा साचा नसतो!
इच्छांमागुन येती इच्छा... पण
तुटणारा तारा नसतो... गंधांनी
या काय करावे? कुठेच जेव्हा
वारा नसतो? मिठीत तुझिया
विरघळल्यावर... मी इथल्या
विश्वाचा नसतो! शब्दांमधुनी
पडते विष्ठा काळ मला पचलेला
नसतो! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काळोख : प्रशान्त वेळापुरे

काळोख मी ओठ बंद केले दु:खास
दाबण्याला ! प्रत्येक घाव बोले
दु:खास सांगण्याला ! आरोप
ठेवले का मजवर नवे नवे तू ? झालो
तुझा पुरेसे कैदेत ठेवण्याला !
मृत्युस समजलो मी आघात
यातनांचे जगणेच क्रूर होते
हासून मारण्याला ! ते रंग
फासलेले चेहरे हताश दिसती का
आरशात बघती स्वप्नास
तारण्याला ! गर्दी जरी दिसेना
मद्यालयात आता गावात मान मोठा
मद्यास प्राशण्याला ! लोकास
दोष देता, अस्वस्थ तू न व्हावे
केलेच माफ मागे तुज वचन
तोडण्याला ! हे शहर आज सारे
अंधार होत आहे अन सूर्यही
उगवतो कळोख वाटण्याला !
प्रशांत वेळापुरे पंढरपूर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2080

सजा : क्रान्ति

उदासी नसे, मौन हे बोलते
खुशाली विचारी मला रोज ते!
दिले सोडुनी मी मनाला, जसे
प्रवाहात कोणी दिवे सोडते
धरेला नकोशी असे काय मी? खचे ती,
जिथे पाय मी रोवते! अरे
चित्रगुप्ता, जरा सांग ना, कसे
पुण्य अन् पाप ते कोणते?
पुराव्यानिशी सिद्ध निष्पाप
मी, न केल्या गुन्ह्याची सजा
भोगते!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2077

कदाचित : कुमार जावडेकर

सरेल एवढा प्रहर कदाचित तुला
पडेलही विसर कदाचित पुन्हा
कधीतरी समीप येता तुझी वळेलही
नजर कदाचित समोरुनी तुझ्या
निघून गेलो... (तुला नसेल ही खबर
कदाचित!) करेल शांत या मनास आता
तुझ्या कुपीतले जहर कदाचित
अजून मी बजावतो मनाला- नसेल
उंच ते शिखर कदाचित.... बुजेल एक
एवढी जखम अन बनेल पूर्ववत शहर
कदाचित - कुमार जावडेकर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2078

पांडुरंगा : प्रशान्त वेळापुरे

पांडुरंगा का भक्त आज सलतो
भगतास पांडुरंगा ? का देव आज
दिसतो धनिकास पांडुरंगा ?
अधिकार श्रेष्ठ ज्यांचा
अध्यात्म सांगण्याचा तो का
सुखात ठेवी दु:खास पांडुरंगा ?
ही सावली मठांची ढोंगी पुन्हा
निघाली ना किर्तनासी यावे
तूर्तास पांडुरंगा ! पाण्यात
कोरडी ही आतून चंद्र्भागा
अभिषेक आसवांचा चरणास
पांडुरंगा ! कुठल्या मुखात
गाथा ? कोठे अभंग आता? जो तो
लाबाड हसतो संतास पांडुरंगा !
आता युगायुगांची चर्चा कशास
व्हावी प्रत्येक क्षण तुझा मज
आभास पांडुरंगा ! प्रशांत
वेळापुरे पंढरपूर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

काळोख : प्रशान्त वेळापुरे

काळोख मी ओठ बंद केले दु:खास
दाबण्याला ! प्रत्येक घाव बोले
दु:खास सांगण्याला ! आरोप
ठेवले का मजवर नवे नवे तू ? झालो
तुझा पुरेसे कैदेत ठेवण्याला !
मृत्युस समजलो मी आघात
यातनांचे जगणेच क्रूर होते
हासून मारण्याला ! ते रंग
फासलेले चेहरे हताश दिसती का
आरशात बघती स्वप्नास
तारण्याला ! गर्दी जरी दिसेना
मद्यालयात आता गावात मान मोठा
मद्यास प्राशण्याला ! लोकास
दोष देता, अस्वस्थ तू न व्हावे
केलेच माफ मागे तुज वचन
तोडण्याला ! हे शहर आज सारे
अंधार होत आहे अन सूर्यही
उगवतो कळोख वाटण्याला !
प्रशांत वेळापुरे पंढरपूर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

शे(अ)रो-शायरी, भाग-२: पा-ब-गिल सब है : मानस६

नमस्कार मित्रांनो,
शे(अ)रो-शायरी ह्या
लेखमालेच्या दुसऱ्या भागात
आपण पाकिस्तानातील एक
प्रसिद्ध कवियत्री परवीन
शाकिर हिच्या एका गझलेतील
काही निवडक शेरांचा आस्वाद
घेणार आहोत. ह्या कवियत्रीची
गझल घेण्याची दोन मुख्य कारणे
म्हणजे- १) ह्या गझलेत
पाकिस्तानातील वैचारिक
दडपशाहीचे,
अभिव्यक्ती-स्वातंत्र्याच्या
गळचेपीचे अतिशय बोलके
प्रतिबिंब पडले आहे, आणि ही
गोष्ट ही गझल वाचता क्षणीच
जाणवते.म्हणून ह्या दृष्टीने
ही गझल मला प्रातिनिधीक वाटली.
२)दुसरे म्हणजे ह्या गझलेतील
जे काफिये आहेत, ते उर्दू शब्द
म्हणून अनेकांना काहीसे
अपरिचीत असावेत, आणि ह्या
गझलेच्या निमित्ताने
त्यांच्या उर्दू
शब्द-संख्येत काहीशी भर पडेल
असे मला वाटले; म्हणून ही गझल
निवडण्याचे प्रयोजन. चला तर,
सुरवात करु या! गझलेचा मतला
असा आहे की- *पा-ब-गिल सब है
रिहाई की करे तदबीर कौन**
दस्त-बस्ता शहर मे खोले मेरी
जंजीर कौन* [१) पा-ब-गिल= चिखलात
पाय रुतलेला, २) रिहाई= सुटका, ३)
तदबीर= उपाय, योजना, ४)
दस्त-बस्ता= ज्याचे हात
बांधलेले आहेत किंवा जोडलेले
आहेत असे] कवियत्री काय
म्हणतेय ते ध्यानात यायला
फारसा वेळ लागणार नाही. ती
म्हणतेय की, ह्या देशात
सगळ्यांचेच पाय चिखलात
रुतलेले आहेत, प्रत्येक जणच
दलदलीत फसलेला आहे, मग माझ्या
सुटकेची उपाय-योजना करणार तरी
कोण आणि कशी करणार? जेथे
सर्वांचेच हात बांधलेले आहेत,
तेथे मला शृंखलेतून मुक्त
करायला शेवटी येणार तरी कोण?.
माझ्या
व्यक्ती-स्वातंत्र्याची,
अभिव्यक्ती-स्वातंत्र्याची
जी गळचेपी होतेय, त्यातून माझी
मुक्तता कोण आणि कशी करणार? हा
शेर वाचताच पाकिस्तानातील
राजकीय, सामाजिक वास्तवच
आपल्या डोळ्यासमोर लख्ख उभे
राहते. किंबहुना हा शेर अश्या
कुठल्याही भ्रष्ट, मूल्यहीन,
अस्मितेचा लवलेशही नसलेल्या
समाज व्यवस्थेवर अतिशय
मार्मिक आणि मोजक्या शब्दात
भाष्य करतो. जेथे आजूबाजूची
सगळी व्यवस्था, समाज,
राज्यकर्ते; हे सारेच तेजोहीन,
कणाहीन आणि भ्रष्टाचाराच्या
दलदलीत फसलेले आहेत, तेथे
भोवतालची परिस्थीती बघून,
संवेदनाशील आणि पापभीरु
व्यक्तीला जी हतबलता येते,
त्यावर कवियत्रीने मनाला
भिडणारे भाष्य केले आहे. पुढे
कवियत्री म्हणते की- *मेरा सिर
हाजिर है लेकिन मेरा मुन्सिफ़
देख ले कर रहा है मेरे
फर्दे-जुर्म की तहरीर कौन* [ १)
मुन्सिफ़= न्यायाधीश, २)
फर्दे-जुर्म= आरोपपत्र ३)
तहरीर= लिखावट, लिखाण ] ह्यातील
भावार्थ असा आहे की, मी
आत्ताही देहदंडाच्या
शिक्षेला सामोरी जायला तयार
आहे, माझे शिर तुम्ही तात्काळ
कलम करु शकता,... पण त्या आधी हे
बघा,.. की मला शिक्षा ठोठावणारा
न्यायाधीश कोण आहे?..., मी
केलेल्या(?) गुन्ह्यांची कथा
लिहिणारी व्यक्ती कोण आहे, ते
एकदा तपासून घ्या! ती नि:स्पृह
आहे अथवा नाही ह्याची खातरजमा
करुन घ्या, अगदी आपले ऐतिहासिक
संदर्भच द्यायचे झाले तर असे
म्हणता येईल की, जर नि:स्पृह
अश्या रामशास्त्र्यांनी मला
सजा सुनावली असेल तरच मला ती
मंजूर आहे, अन्यथा नाही.
एखाद्या 'आनंदीबाईंने'
आणलेल्या भाडोत्री
न्यायाधीशाच्या हातून जर मला
सजा-ए-मौत मिळणार असेल तर मला
ती कदापीही मान्य होणार नाही.
असे अनेक भाडोत्री न्यायाधीश
पाकिस्तानात आपले 'कर्तव्य'
चोखपणे बजावत असतात, हे आपण
नेहमी वाचत असतोच. पुढील शेर
असा आहे की- *आज दरवाजो पे दस्तक
जानी-पहचानीसी है आज मेरे नाम
लाता है मेरी ताज़ीर कौन* [ १)
दस्तक= थाप, २) ताज़ीर= सजा ] परवीन
म्हणते की, आज माझ्या घराच्या
दरवाज्यावर पडणाऱ्या थापा
माझ्या चांगल्याच ओळखीच्या
आहेत, जुलमी सुलतानाचा कुठला
तरी हस्तक नक्कीच माझ्या नावे
माझ्या सजेचे फर्मान( मी कधीही
न केलेल्या गुन्ह्यासाठी)
घेऊन आलेला आहे; फक्त तो कोण
आहे हेच बघणे आता शिल्लक आहे.
आपल्या पैकी जे १९७५ मधील,
खुद्द आपल्या देशात
लागलेल्या आणिबाणीचे
साक्षीदार आहेत, त्यांना ह्या
शेरातील मर्म अधिक चांगले
उमजेल. खऱ्या देश-भक्ताला
देश-द्रोही ठरवून त्याला
रात्री-बेरात्री त्याच्या
राहत्या घरातून अटक करून घेऊन
जाणे, हे त्या वेळेस अगदी
नित्याचेच झाले होते. ह्या
पुढील शेर असा आहे की- *नींद जब
ख्वाबो से प्यारी हो तो ऐसे
अहद मे, ख्वाब देखे कौन और
ख्वाबो को दे ताबीर कौन * [ १)
अहद= कालावधी, काळ, २) ख्वाबोकी
ताबीर= स्वप्नांचा अर्थ ]
शायरा म्हणतेय की, मी ज्या
समाजात जगतेय, तेथे आता असा
काळ आलाय की येथील लोकांना
स्वप्न बघण्या पेक्षा
निद्रीस्त राहणे अधिक
आवडायला लागलेय, मग अश्या
परिस्थितीत आता स्वप्ने
पाहायची तरी कोणी आणि
पाहिलेल्या स्वप्नांना अर्थ
द्यायचा तरी कोणी? सध्याच्या
काळातील समाज हा इतका
आत्म-मग्न, विलासात दंग
असलेला, आणि ऐषो-आरामी
वृत्तीचा झालाय की नव-नवी
स्वप्ने बघण्याची, आणि
त्यांना मूर्त रुप देण्याची,
त्यांना अर्थ देण्याची
इच्छा,व जिद्दच ह्या समाजातून
लोप पावत चाललीय. ह्या नंतर
कवियत्री म्हणते की- *रेत अभी
पिछले मकानो की न वापस आयी थी,
फिर लब-ए-साहिल घरौन्दा कर गया
तामीर कौन* [ १) लब-ए-साहिल=
किनाऱ्यावरती, २) घरौन्दा= घर,
३) तामीर= रचना, बांधकाम ] ह्या
शेरातील मला जाणवलेला अर्थ
असा- गेल्या खेपेला
समुद्र-किनाऱ्यावर बांधलेली
जी वाळूची घरे होती त्यांना
लाटांनी कधीच वाहून नेलेय, आणि
त्यांची रेती सुद्धा अजून
किनाऱ्या वर परत आलेली नाहीय (
लाटा जेंव्हा एखादी वस्तू
आपल्या सोबत वाहून नेतात,
तेंव्हा काही काळानंतर तीच
वस्तू लाटेसोबत वाहून परत
किनाऱ्यावरच वापस येते), तरी
सुद्धा फिरुन एकदा
किनाऱ्यावर पुन्हा नव्याने
घर कोणी बरे बांधले असावे? अशी,
कधीही हार न मानण्याची वृत्ती,
जिद्द कुणाची बरे असेल?
लाटांनी घर वाहून नेले असले
तरी फिरुन नव्या जोमाने
नव-निर्मीती करणारा हा
जिगरबाज कोण आहे? ह्या
संदर्भात मला कुसुमाग्रजांची
'कणा' ही कविता येथे आठवते
आहे, ज्यात पुरामध्ये सर्वस्व
वाहून गेलेला विद्यार्थी परत
एकदा कंबर कसून आपला संसार उभा
करण्याच्या कामाला लागला आहे.
ह्या गझलेचा मक्ता तर अगदी
लाजवाब आहे, तो असा की- *दुश्मनो
के साथ मेरे दोस्त भी आझाद है
देखना है खेचता है मुझ पे पहला
तीर कौन* ह्या शेराचाचा अर्थ
विशद करुन सांगण्याची गरज आहे
असे मला वाटत नाही, हो ना? वाह!
क्या बात है! एवढेच म्हणतो, आणि
आपली रजा घेतो. पुढील भागात
भेटूच! - मानस६
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

कदाचित : कुमार जावडेकर

सरेल एवढा प्रहर कदाचित तुला
पडेलही विसर कदाचित पुन्हा
कधीतरी समीप येता तुझी वळेलही
नजर कदाचित समोरुनी तुझ्या
निघून गेलो... (तुला नसेल ही खबर
कदाचित!) करेल शांत या मनास आता
तुझ्या कुपीतले जहर कदाचित
अजून मी बजावतो मनाला- नसेल
उंच ते शिखर कदाचित.... बुजेल एक
एवढी जखम अन बनेल पूर्ववत शहर
कदाचित - कुमार जावडेकर
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

सजा : क्रान्ति

उदासी नसे, मौन हे बोलते
खुशाली विचारी मला रोज ते!
दिले सोडुनी मी मनाला, जसे
प्रवाहात कोणी दिवे सोडते
धरेला नकोशी असे काय मी? खचे ती,
जिथे पाय मी रोवते! अरे
चित्रगुप्ता, जरा सांग ना, कसे
पुण्य अन् पाप ते कोणते?
पुराव्यानिशी सिद्ध निष्पाप
मी, न केल्या गुन्ह्याची सजा
भोगते!
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

जायला हवे ! : प्रदीप कुलकर्णी

................................................. ...जायला
हवे ! ................................................. मन
विसकटून, चुरगळून जायला हवे !
जगणे जरा तरी मळून जायला हवे !
हे दोन-चार कोरडे तरंग तेच ते ...
सारे तळेच खळबळून जायला हवे !
नक्की कधीतरी जमेल...आज ना
उद्या... फुलल्याविनाच दरवळून
जायला हवे ! माझे तुझ्याविना न
पान हालते जरी... मी एकटेच
सळसळून जायला हवे ! हे रोजचे
जिणे नव्हे जिणे; तुरुंग हा...
आता इथून मज पळून जायला हवे !
ताटातुटीत ज्यास हे जमेल तो
खरा...! मागे न पाहता वळून जायला
हवे ! येते कधी तरी अजूनही
तरंगुनी... माझ्यात दुःख
विरघळून जायला हवे !! हा देह
पापशून्य व्हायचा कधी ? कसा?
आता किती, कसे जळून जायला हवे ?
मी-तू किती उजेड पाडला तसा इथे ?
आता मला-तुला ढळून जायला हवे ! -
प्रदीप कुलकर्णी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2076

जायला हवे ! : प्रदीप कुलकर्णी

................................................. ...जायला
हवे ! ................................................. मन
विसकटून, चुरगळून जायला हवे !
जगणे जरा तरी मळून जायला हवे !
हे दोन-चार कोरडे तरंग तेच ते ...
सारे तळेच खळबळून जायला हवे !
नक्की कधीतरी जमेल...आज ना
उद्या... फुलल्याविनाच दरवळून
जायला हवे ! माझे तुझ्याविना न
पान हालते जरी... मी एकटेच
सळसळून जायला हवे ! हे रोजचे
जिणे नव्हे जिणे; तुरुंग हा...
आता इथून मज पळून जायला हवे !
ताटातुटीत ज्यास हे जमेल तो
खरा...! मागे न पाहता वळून जायला
हवे ! येते कधी तरी अजूनही
तरंगुनी... माझ्यात दुःख
विरघळून जायला हवे !! हा देह
पापशून्य व्हायचा कधी ? कसा?
आता किती, कसे जळून जायला हवे ?
मी-तू किती उजेड पाडला तसा इथे ?
आता मला-तुला ढळून जायला हवे ! -
प्रदीप कुलकर्णी
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

जीवन तेंव्हा भिजत राहते : स्नेहदर्शन

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत
राहते अश्रू होवुन जीवन
तेंव्हा भिजत राहते माणूस
म्हणजे कधीच मजला कळला नाही
मनास माझ्या कोडे हल्ली छळत
राहते जखमांनाही किती वेदना
होत असावी ? थोडे थोडे दुखणे
त्यांचे कळत राहते मला हवे ते
कधीच कोणा कळले नाही नको नको
ते मला सारखे मिळत राहते नकोस
येवू जवळी माझ्या,दूर निघुन जा
तिची सावली दिवसा-राती दिसत
राहते ---------------दर्शन शहा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2074

जीवन तेंव्हा भिजत राहते : स्नेहदर्शन

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत
राहते अश्रू होवुन जीवन
तेंव्हा भिजत राहते माणूस
म्हणजे कधीच मजला कळला नाही
मनास माझ्या कोडे हल्ली छळत
राहते जखमांनाही किती वेदना
होत असावी ? थोडे थोडे दुखणे
त्यांचे कळत राहते मला हवे ते
कधीच कोणा कळले नाही नको नको
ते मला सारखे मिळत राहते नकोस
येवू जवळी माझ्या,दूर निघुन जा
तिची सावली दिवसा-राती दिसत
राहते -----------------------------दर्शन शहा.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2073

नाचली काळीज ते पेलीत काही माणसे : ह बा

दंगली पाहूनही मेलीत काही
माणसे राहिली गांधी तुला
झेलीत काही माणसे केवढी ती
प्रीत काळी आंधळे काळीज ते
नाचली काळीज ते पेलीत काही
माणसे उंच राही देव आणी अंतही
आहे मधे पायरी बांधायला गेलीत
काही माणसे नागवा वेडा कपी
त्यानेच बी हे लावले पोचली
कोंभातुनी वेलीत काही माणसे
आसवे माझी कुणी घेईल का? मी
बोललो दूर रांगेने उभा केलीत
काही माणसे काल 'ती' दारात
माझ्या राबली वेड्यापरी आज
देवाने घरी नेलीत काही माणसे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

जीवन तेंव्हा भिजत राहते : स्नेहदर्शन

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत
राहते अश्रू होवुन जीवन
तेंव्हा भिजत राहते माणूस
म्हणजे कधीच मजला कळला नाही
मनास माझ्या कोडे हल्ली छळत
राहते जखमांनाही किती वेदना
होत असावी ? थोडे थोडे दुखणे
त्यांचे कळत राहते मला हवे ते
कधीच कोणा कळले नाही नको नको
ते मला सारखे मिळत राहते नकोस
येवू जवळी माझ्या,दूर निघुन जा
तिची सावली दिवसा-राती दिसत
राहते ---------------दर्शन शहा
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

जपलेली हळहळ : ह बा

कातरवेळी दाटुन येते जुनाट
मरगळ जुन्या वहीतुन सुटतो
जेव्हा तरणा दरवळ पाकळीत त्या
निरोप तर जिरला नाही ना?
पिकलेल्या काळजास लागे हिरवी
कळकळ मला वाटले सुकून गेले दव
गालीचे पाना पाना मधून आली
कानी खळखळ तुला मला जोडतो असा
रस्ताही नाही तरी बायको आज
वाटली मजला अडगळ किती बदलली
घरे आजवर पत्ता नाही वही तेवढी
एकुलती, जपलेली हळहळ
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2071

जीवन तेंव्हा भिजत राहते : स्नेहदर्शन

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत
राहते अश्रू होवुन जीवन
तेंव्हा भिजत राहते माणूस
म्हणजे कधीच मजला कळला नाही
मनास माझ्या कोडे हल्ली छळत
राहते जखमांनाही किती वेदना
होत असावी ? थोडे थोडे दुखणे
त्यांचे कळत राहते मला हवे ते
कधीच कोणा कळले नाही नको नको
ते मला सारखे मिळत राहते नकोस
येवू जवळी माझ्या,दूर निघुन जा
तिची सावली दिवसा-राती दिसत
राहते -----------------------------दर्शन शहा.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2073

जीवन तेंव्हा भिजत राहते : स्नेहदर्शन

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत
राहते अश्रू होवुन जीवन
तेंव्हा भिजत राहते माणूस
म्हणजे कधीच मजला कळला नाही
मनास माझ्या कोडे हल्ली छळत
राहते जखमांनाही किती वेदना
होत असावी ? थोडे थोडे दुखणे
त्यांचे कळत राहते मला हवे ते
कधीच कोणा कळले नाही नको नको
ते मला सारखे मिळत राहते नकोस
येवू जवळी माझ्या,दूर निघुन जा
तिची सावली दिवसा-राती दिसत
राहते -----------------------------दर्शन शहा.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2073

जीवन तेंव्हा भिजत राहते : स्नेहदर्शन

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत
राहते अश्रू होवुन जीवन
तेंव्हा भिजत राहते माणूस
म्हणजे कधीच मजला कळला नाही
मनास माझ्या कोडे हल्ली छळत
राहते जखमांनाही किती वेदना
होत असावी ? थोडे थोडे दुखणे
त्यांचे कळत राहते मला हवे ते
कधीच कोणा कळले नाही नको नको
ते मला सारखे मिळत राहते नकोस
येवू जवळी माझ्या,दूर निघुन जा
तिची सावली दिवसा-राती दिसत
राहते -----------------------------दर्शन शहा.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

का सूर नवा हा छेडत जाते भासांची वीणा? : सोनाली जोशी

*का सूर नवा हा छेडत जाते
भासांची वीणा?* तो आला तो गेला
हे मी मुद्दाम म्हणत असते... तो
मला भेटला नाही हे कोठे सांगत
असते? का सूर नवा हा छेडत जाते
भासांची वीणा? येशील कधी तू ते
या हृदयाला उमजत असते हा कसा
शिशिर आहे ते आकळेना मलाही पण
त्याच्यासाठी मी शब्दांची
पाने उगवत असते टळले नाही
कोणाचे उंचीवरून गडगडणे तो
तारा आहे कळले , मी जपून वागत
असते काय आहे तुझ्या मनात ते
मला का कळत नाही ? पण फूल कधी
वार्‍यालाही दिशा विचारत
असते! सांगत नाही सत्य कधी मी
कारण मनास त्याने खोटे खोटेच
तरी पण काय छान वाटत असते
काळजी वाढते आहे या
वाढणार्‍या धुळीने... बाई पहा
कशी ती पण.. नेहमीच झटकत असते
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

जपलेली हळहळ : ह बा

कातरवेळी दाटुन येते जुनाट
मरगळ जुन्या वहीतुन सुटतो
जेव्हा तरणा दरवळ पाकळीत त्या
निरोप तर जिरला नाही ना?
पिकलेल्या काळजास लागे हिरवी
कळकळ मला वाटले सुकून गेले दव
गालीचे पाना पाना मधून आली
कानी खळखळ तुला मला जोडतो असा
रस्ताही नाही तरी बायको आज
वाटली मजला अडगळ किती बदलली
घरे आजवर पत्ता नाही वही तेवढी
एकुलती, जपलेली हळहळ
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

कोणत्या घराण्याला लाजणे माहित आहे? : ह बा

जातीने इथे कुणा वागणे माहित
आहे? कोणत्या घराण्याला लाजणे
माहित आहे? वळण सांगते तिलाच
रडताना मूल तिचे बघ आईला
तुझ्या पाजणे माहित आहे नखे
वाढली तुझीच जखमेस भोगणारी
दुखण्यास माझ्याही खाजणे
माहित आहे ज्याच्यावर
सोपविला कारभार जनतेने
त्यालाच सवडीने माजणे माहित
आहे मालवून दिवा तुझे रात्र
रात्र तेवणे संसारी भक्ति
तुझी साजणे माहित आहे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

रूप सज्जनाचे : गंगाधर मुटे

* रूप सज्जनाचे* लेवून फ़ार
झाले, हे लेप चंदनाचे भाळास
लाव माती, संकेत बंधनाचे का
हाकतोस बाबा, उंटावरून
मेंढ्या सत्यास मान्यता दे, घे
स्पर्श स्पंदनाचे दातास
शुभ्र केले, घासून घे मनाला जे
दे मनास शुद्धी, घे शोध
मंजनाचे आमरण का तनाला भोगात
गुंतवावे? सोडून दे असे हे,
उन्माद वर्तनाचे अभये
चराचराला, संचार मुक्त आहे
शत्रूसही निवारा, हे रूप
सज्जनाचे गंगाधर मुटे "अभय"
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

दिवस रिकाम्या डब्यासारखा... : प्रणव.प्रि.प्र

दिवस रिकाम्या डब्यासारखा
वाजत राही नुसता खडखड
क्षणाक्षणांचा होतो कचरा,
त्या कचर्‍याचे ओझे अवजड! तो
धिंगाणा घालत राही... मी मौनाने
देतो उत्तर… एकातांची रोज
रात्रभर चालू असते नुसती बडबड!
इथेच ठेवुन अस्तित्वाला
गेलास कोणत्या गावी तू? ऐकू
येतो श्वास तुझा... या
भिंतींतुन हृदयाची धडधड... एके
दिवशी हळूच कानी अनुभव मजला
सांगुन गेला- 'जगणे नसते इतके
सोपे... जगणे नसते तितके अवघड!'
पक्षी आले होते तेव्हा झाड
किती मोहरले होते! अता दचकते
रोज ऐकुनी स्वप्नी त्या
पंखांची फडफड वादळ आले निघून
गेले शांत सरोवर हलले नाही... पण
माशांना फक्त माहिती खोल आत
झालेली पडझड! वास्तव म्हणजे
प्रगल्भ स्त्री- जी पचवत जाते
सगळे, आणिक- स्वप्न असे जणु
बोलत राही वयात आली मुलगी
अल्लड! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2066

दिवस रिकाम्या डब्यासारखा... : प्रणव.प्रि.प्र

दिवस रिकाम्या डब्यासारखा
वाजत राही नुसता खडखड
क्षणाक्षणांचा होतो कचरा,
त्या कच-याचे ओझे अवजड! तो
धिंगाणा घालत राही... मी मौनाने
देतो उत्तर… एकातांची रोज
रात्रभर चालू असते नुसती बडबड!
इथेच ठेवुन अस्तित्वाला
गेलास कोणत्या गावी तू ? ऐकू
येतो श्वास तुझा... या
भिंतींतुन हृदयाची धडधड... एके
दिवशी हळूच कानी अनुभव मजला
सांगुन गेला- 'जगणे नसते इतके
सोपे... जगणे नसते तितके अवघड!'
पक्षी आले होते तेव्हा झाड
किती मोहरले होते! अता दचकते
रोज ऐकुनी स्वप्नी त्या
पंखांची फडफड. वादळ आले निघून
गेले शांत सरोवर हलले नाही... पण
माशांना फक्त माहिती खोल आत
झालेली पडझड! वास्तव म्हणजे
प्रगल्भ स्त्री- जी पचवत जाते
सगळे, आणिक- स्वप्न असे जणु
बोलत राही वयात आली मुलगी
अल्लड! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

माझी आई : ह बा

संस्कारांची लावन करते माझी
आई देवांचे संगोपन करते माझी
आई दु:खाच्या डोहाला बाबा
घाबरताना जगण्याचे आंदोलन
करते माझी आई घरट्यावरती
आभाळाचा होतो हमला पदराचा
गोवर्धन करते माझी आई बाबांचे
परगावी येणे जाणे अस ते
सावीत्रीचे चिंतन करते माझी
आई गाईला चारा अन बाळाना माया
तुळ शीला मग वंदन करते माझी आई
-हणमंत शिंदे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2065

माझी आई : ह बा

संस्कारांची लावन करते माझी
आई देवांचे संगोपण करते माझी
आई दु:खाच्या डोहाला बाबा
घाबरताना जगण्याचे आंदोलन
करते माझी आई घरट्यावरती
आभाळाचा होतो हमला पदराचा
गोवर्धन करते माझी आई बाबांचे
परगावी येणे जाणे अस ते
सावीत्रीचे चिंतन करते माझी
आई गाईला चारा अन बाळाना माया
तुळ शीला मग वंदन करते माझी आई
-हणमंत शिंदे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2065

दुनिया : अभिजित कुलकर्णी

ये दुनिया भी बडी अजीब है, तेरी
मौत पे रोती है उम्रभर तू रोता
रहा, और ये जालीम हंसती रही.
उसुलो की पाबंद दुनियामें
अपने अपनोंको मारते रहे तेरी
खुदगर्जी लेकिन उनकी नजरमें
मस्ती रही. यहां तो आदत है
जुकाम के लिये भी हकिम के दर
जाना रईसोंकी इस महफिलमें तुझ
गरीब की जान सस्ती रही. तेरी
मौत के बाद हर तरफ खैराते बंट
रही है तेरे घरमें तो हमेशा
भूख-प्यास की बस्ती रही. पता है
हर किसीको साहिल नसीब नही होता
जहाजोके काफिलेमें मगर तेरी
तो डूबती कश्ती रही.
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

दिवस रिकाम्या डब्यासारखा... : प्रणव.प्रि.प्र

दिवस रिकाम्या डब्यासारखा
वाजत राही नुसता खडखड
क्षणाक्षणांचा होतो कचरा,
त्या कचर्‍याचे ओझे अवजड! तो
धिंगाणा घालत राही... मी मौनाने
देतो उत्तर… एकातांची रोज
रात्रभर चालू असते नुसती बडबड!
इथेच ठेवुन अस्तित्वाला
गेलास कोणत्या गावी तू? ऐकू
येतो श्वास तुझा... या
भिंतींतुन हृदयाची धडधड... एके
दिवशी हळूच कानी अनुभव मजला
सांगुन गेला- 'जगणे नसते इतके
सोपे... जगणे नसते तितके अवघड!'
पक्षी आले होते तेव्हा झाड
किती मोहरले होते! अता दचकते
रोज ऐकुनी स्वप्नी त्या
पंखांची फडफड वादळ आले निघून
गेले शांत सरोवर हलले नाही... पण
माशांना फक्त माहिती खोल आत
झालेली पडझड! वास्तव म्हणजे
प्रगल्भ स्त्री- जी पचवत जाते
सगळे, आणिक- स्वप्न असे जणु
बोलत राही वयात आली मुलगी
अल्लड! - प्रणव
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

माझी आई : ह बा

संस्कारांची लावन करते माझी
आई देवांचे संगोपण करते माझी
आई दु:खाच्या डोहाला बाबा
घाबरताना जगण्याचे आंदोलन
करते माझी आई घरट्यावरती
आभाळाचा होतो हमला पदराचा
गोवर्धन करते माझी आई बाबांचे
परगावी येणे जाणे अस ते
सावीत्रीचे चिंतन करते माझी
आई गाईला चारा अन बाळाना माया
तुळ शीला मग वंदन करते माझी आई
-हणमंत शिंदे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

फुलपाखरे : ह बा

नाचवू नका फुलपाखरे राबवू नका
फुलपाखरे झोप साखरी त्यांची
असे जागवू नका फुलपाखरे पंख
कापरी तुटतील ते गाजवू नका
फुलपाखरे राहू दे जिथे हसतील
ती थांबवू नका फुलपाखरे
विश्वबाग ही त्यांचीच ना
पाठवू नका फुलपाखरे - हणमंत
शिंदे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2064

असा कसा मोहरून गेलो.... : कैलास

असा कसा मोहरुन गेलो,तुला
पहाता हरून गेलो कधी न होतो
जरी कुणाचा,तुझाच आता ठरून
गेलो न काहि येता कसे
जगावे,इथेच सारे कळून गेले जरी
न पोहावयास येते,हरेक सागर
तरून गेलो नि:शब्द झालो सदैव
तेव्हा,जशीजशी तू समोर आली
तुझेच गाणे म्हणावयाला,पुढे
घसा खाकरून गेलो समस्त दु:खे
समग्र नाती,गरीब होतो धरून
होतो जसे मला धन मिळू
लागले,जुने दिवस विस्मरून
गेलो न लाच घ्यावी कधी
कुणीही,विचार माझा असाच होता
दिले जसे अर्थपूर्ण
खाते,कित्येक टेबल चरून गेलो
जिवंत होतो कधी न तेव्हा,महत्व
मी स्वच्छतेस दिधले मरुन ''
कैलास '' जीवनाचे,गटार हे आवरून
गेलो डॉ.कैलास गायकवाड
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2062

मी तुला अन तू मला मिरवायला हवे : मिल्या

सत्य आयुष्या अता पचवायला हवे
सख्य माझ्याशी तुला जमवायला
हवे ऊठ आता जाग तू निद्रिस्त
भारता स्वप्न मरणासन्न हे
जगवायला हवे चांदण्यांचे
दागिने मोडीत काढुनी मी तुला
अन तू मला मिरवायला हवे सांग
का आहे पुरेसे भिंत पाडणे?
आपल्यामधले चिरे बुजवायला
हवे हे कसे कोठार?... होते सारखे
रिते खाद्य मेंदूला नवे
पुरवायला हवे भंगला एकांत...
जमले केवढे बघे आपले भांडण मना
मिटवायला हवे ह्या व्यथेने
त्या व्यथेशी नाळ जोडली सूत
दोघींशी मला जुळवायला हवे
पेरले आहेत मी पैसे चहूकडे पीक
सौख्याचे अता उगवायला हवे वेळ
नाही चेहरा वाचायला तुला
कंप्युटरला लाजणे शिकवायला
हवे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2063

फुलपाखरे : ह बा

नाचवू नका फुलपाखरे राबवू नका
फुलपाखरे झोप साखरी त्यांची
असे जागवू नका फुलपाखरे पंख
कापरी तुटतील ते गाजवू नका
फुलपाखरे राहू दे जिथे हसतील
ती थांबवू नका फुलपाखरे
विश्वबाग ही त्यांचीच ना
पाठवू नका फुलपाखरे - हणमंत
शिंदे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

मी तुला अन तू मला मिरवायला हवे : मिल्या

सत्य आयुष्या अता पचवायला हवे
सख्य माझ्याशी तुला जमवायला
हवे ऊठ आता जाग तू निद्रिस्त
भारता स्वप्न मरणासन्न हे
जगवायला हवे चांदण्यांचे
दागिने मोडीत काढुनी मी तुला
अन तू मला मिरवायला हवे सांग
का आहे पुरेसे भिंत पाडणे?
आपल्यामधले चिरे बुजवायला
हवे हे कसे कोठार?... होते सारखे
रिते खाद्य मेंदूला नवे
पुरवायला हवे भंगला एकांत...
जमले केवढे बघे आपले भांडण मना
मिटवायला हवे ह्या व्यथेने
त्या व्यथेशी नाळ जोडली सूत
दोघींशी मला जुळवायला हवे
पेरले आहेत मी पैसे चहूकडे पीक
सौख्याचे अता उगवायला हवे वेळ
नाही चेहरा वाचायला तुला
कंप्युटरला लाजणे शिकवायला
हवे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

असा कसा मोहरून गेलो.... : कैलास

असा कसा मोहरुन गेलो,तुला
पहाता हरून गेलो कधी न होतो
जरी कुणाचा,तुझाच आता ठरून
गेलो न काहि येता कसे
जगावे,इथेच सारे कळून गेले जरी
न पोहावयास येते,हरेक सागर
तरून गेलो नि:शब्द झालो सदैव
तेव्हा,जशीजशी तू समोर आली
तुझेच गाणे म्हणावयाला,पुढे
घसा खाकरून गेलो समस्त दु:खे
समग्र नाती,गरीब होतो धरून
होतो जसे मला धन मिळू
लागले,जुने दिवस विस्मरून
गेलो न लाच घ्यावी कधी
कुणीही,विचार माझा असाच होता
दिले जसे अर्थपूर्ण
खाते,कित्येक टेबल चरून गेलो
जिवंत होतो कधी न तेव्हा,महत्व
मी स्वच्छतेस दिधले मरुन ''
कैलास '' जीवनाचे,गटार हे आवरून
गेलो डॉ.कैलास गायकवाड
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

फितुर : काव्यरसिक

*फितुर*
--------------------------------------------------------------------------
कोण होते सोबतीला, कोण मागे
दूर होते? भेटले वाटेत जे, सारे
फितुर होते.... भान माझ्या
आपल्यांना माझे असे होते कुठे?
आपल्या धुंदीत ते मश्गुल अन्
मग्रूर होते... धावलो काळासवे
मी घेवून मागे लोढणी, जाणले
दैवास आता काय जे मंजूर होते...
आपल्यांनी घात केला अन् खरे
जाहीर झाले, ओळखीचे चेहरेही
केवढे भेसूर होते... ऐकले माझे
जगाने सारखे बेसूर गाणे, एकटा
मी गात होतो दिव्य माझे सूर
होते...
------------------------------------------------------नचिकेत
भिंगार्डे
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/

मधाळ हाय-बायचे काय करावे... : गिरीश कुलकर्णी

************************************* *************************************
आता पेच हाच की जगायचे काय
करावे चेहेर्‍यास हरघडी
फसायचे काय करावे बंदोबस्त
चोख नव्हता असे वाटुन गेले
स्वप्नांचे तळेच आटवायचे काय
करावे सोयीने जगायचे तुझे
सर्वमान्य बहाणे संदर्भासही
असे पुसायचे काय करावे सारे
थाटमाट वेगळेच असतात
अशांच्या रोजच्या मधाळ
हाय-बायचे काय करावे हाकारे
जुनेच आजकाल असतात उराशी
डोळ्यांना बळेच झोपवायचे काय
करावे सांगण्यास सत्य बोल कोण
मागे सरला तो मित्रा सोड..मी
अशा हसायचे काय करावे
ऊत्सुकांस स्वर्ग मिळेल
म्हणता धावुन जाती धरतीवर
तयांस थोपवायचे काय करावे
झाली रंगवुन अशीतशी
कहाणी-भुमिकाही मैत्रेया अता
इथुन निघायचे काय करावे
****************************** ******************************
www.maitreyaa.wordpress.com
'सुरेशभट.इन'वरील दुवा:
http://www.sureshbhat.in/node/2051